Zachęcam do przyłączenia się do tego dzieła:

http://www.naszdziennik.pl/index.php?da ... d=wi11.txt


Pozdrawiam

za plemniki i dojrzewające komórki jajowe też się pomodlę.

A co z tymi setkami tysięcy zapłodnionych jajeczek (czyli w świetle nauczania katolickiego, w pełni wartościowych osób ludzkich), które nie dają rady zagnieździć się w macicy i zostają wydalone z organizmu kobiety i nikt w ogóle nie wie, że ten człowiek kiedykolwiek istniał lub mógł zaistnieć? Czy ktoś się za nich modli? Toż to miliony poległych...

Nie poległych, ale zmarłych, i tak, Kościół nieustannie modli się za wszystkich zmarłych (w tym tych zapomnianych, nieznanych, o których już nikt osobiście się nie modli)

A ja napisze pol zartem, pol serio. Czemu nie poleglych? Skoro czlowiek moze polec na wojnie, a takie zaplodnione jajko to tez czlowiek, czemu nie moze byc nazwane poleglym gdy z przyczyny ataku jakiegos wirusa ginie?
Tak to jest kiedy ideologia za bardzo odbiega od rzeczywistosci.

Bo słowo "polec" oznacza zginąć w walce. Z tego samego powodu denerwuje mnie zbitka słowna o ofiarach katastrofy w Smoleńsku, że poległy. Walka z chorobą to jakby inna dziedzina.

A walka o przetrwanie i walka o Polskę?

Walka poczętych dzieci o Polskę... Jasne.

A ja myślę, że nie mamy prawa myśleć za zabite dzieci, czy raczej udawać, że myślimy i wkładać im w usta nasze własne wypowiedzi zrodzone wśród naszych własnych myśli.
O wiele lepiej, przyzwoiciej i uczciwiej jest je po prostu zapytać, co myślą. Tylko pytać dzieci konkretne, a nie rzucać pytaniami do miliardów dzieci zmarłych zanim się urodziły.

Może ktoś się zdziwić, gdy usłyszy w odpowiedzi, że te dzieci mają świadomość, że właśnie nie zmarły w zwykły sposób, lecz poległy na ołtarzu powiększania naszej świadomości?

A czy ktoś rozmawiał z ofiarami katastrofy smoleńskiej?
Może one poległy i mają tego świadomość, tylko my tego nie wiemy? Może tak jest, może nie jest?
Przecież śledztwo w tej sprawie wciąż dalekie jest od zakończenia. Chyba, że czegoś znowu nie wiem?

To daje do myślenia.Proponuję zatem odnieść tą uczciwość i przyzwoitość do
prezentowania słów i myśli, których się nie zna:

Jestem dzieckiem, które tzw. cudem uratowało się spod zabójczej procedury w łonie matki.
Wiem to tak z relacji mojej kochanej ś.p. Mamy, jak z własnych odczuć w trakcie warsztatów oddychania holotropowego. Na pewnym etapie oddychania poczułem straszliwy nacisk na całe ciało, któremu z niemal nadludzkim trudem mogłem się sprzeciwić. Trwała walka o życie. Zwyciężyłem.

W którym tygodniu (jeśli wolno spytać)?Czy ona była embriologiem lub jakimś specjalistą w dziedzinie życia płodowego?
Relacje laika mogą brzmieć barwnie i przejmująco, ale niewiarygodnie z medycznego punktu widzenia.
Oddychanie holotropowe ma tyle wspólnego z życiem płodowym,
co stan hipnozy z reinkarnacją i doświadczeniami zdobywanymi w poprzednich wcieleniach.

Elbrus,
moja Mama była i jest moją Mamą.
A moje odczucia są moimi odczuciami. Z aktualnego wcielenia, w moim, retrospektywnym spojrzeniu, możliwym dzięki wspomnianej metodzie.

Jeszcze jakieś pytania?

Nie, to wszystko. Dziękuję.

Oddychanie holotropowe? W kwestii opowieści o innych wcieleniach pod hipnozą, to jest podobnie, jak z opowieściami o doświadczeniach z wczesnego dzieciństwa - w konfrontacji np. ze zdjęciami, okazało się, że większość jest po prostu zmyślona, tyle, że nieświadomie.