Przyznam się bez bicia, że mnie np wiele razy zdarzało się i zdarzyło się też i w tą niedzielę, że pojechałem z rodzicami do marketu na większe zakupy, bo np w sobotę byli oboje w pracy (mają swoją firmę) i nie mieli czasu. Myślę, że nie jest to grzechem jeśli pamiętasz w tym dniu o Bogu. Dlatego ja wcześnie rano wychodzę na Mszę, oddać Bogu co się należy, aby potem dzień spędzić miło i wesoło i mogą to być nawet zakupy, nieraz potrzebuję coś do ubrania. W gruncie rzeczy dla nas chrześcijan Dzień Pański nie jest dniem zakazanym wychodzenia do ludzi. Chodzi tylko o to, aby pamiętać o Bogu.

Bartku. Troche takie dziwne stwierdzenie. Odrabiam pańszczyznę (załatwiam rzeczy niemiłe i smutne) a potem to już luzik i mam czyste sumienie
W gruncie rzeczy gdyby prawdą było to co piszesz w p.2, nie napisałbyś tego powyżej (1) i może pomyslałbys, że ten co ciąga wózki też jest chrześcijaninem?
Ale może się czepiam.

Czyli Bogu świeczkę i diabłu ogarek... a może odwrotnie...
Zawsze warto pomyśleć czy nie da się w inny dzień. A jak się nie da to trudno.

To i ja się przyczepię ze swoim pytaniem, a które nie dostałem odpowiedzi.... Co z bileterami w kinach, teatrach czy muzeach? Co z kelnerami w kawiarniach czy kucharzami w restauracjach? Co z kierowcami autobusów czy motorniczymi tramwajów? Przecież oni też mogą być chrześcijanami...

Słuchajcie, ja nie pisałem, że w każdą niedziele po Mszy jadę na zakupy. Zdarzało się i zdarzyło zeszłej niedzieli, ale to nie znaczy, że jest tak zawsze.

Poza tym to jest mniej więcej tak, jak ludzie wierzący po Mszy wracają do swych domów, a następnie spotykają się w niedzielne popołudnie powiedzmy w parku, czy jak np w większych miastach, powiedzmy na Starówce (to przecież też miejsca publiczne), aby umówić się do kawiarni na kawę czy zjeść razem dobry obiad, bo w tygodniu nie mają czasu (praca, nauka, inne obowiązki). To co? Waszym zdaniem też grzeszą? Moim zdaniem nie!!! Warto byłoby tu przytoczyć słowa samego Pana Jezusa: Gdzie dwóch albo trzech gromadzi się w Moje Imię, tam jestem pośród nich (Mt 18,20). Nie tylko na modlitwie, ale też w życiu codziennym.

Ok, zripostujcie, ja odpiszę jak wrócę z zajęć

Miłego dnia

Sweet: nie potrafię odpowiedzieć na to pytanie - bo też mnie nurtuje. Chyba zapytam na zapytaj.wiara.pl.

Rozumiem. Liczę też na innych przeciwników handlu w niedzielę.

Ano już nie będę pytał . Odpowiedzi, które tam są dosyc mnie rozcarowały.

Czyli odpowiedź z gatunku nie - bo nie.
Jestem gorącym przeciwnikiem handlu w niedzielę. Ale, prawdę powiedziawszy nie przekonują mnie te dosyc mętne odpowiedzi, bo:
- Nie jest do końca jasne dlaczego z teologicznego punktu widzenia siedzenie kilka godzin w restauracji jest dobrym przeżyciem niedzieli a chodzenie z rodziną po sklepach już nie.
- Nie jest do końca jasne dlaczego z teologicznego punktu widzenia praca przy kasie sklepu jest nieakceptowana (bo odrywa kasjerke od świętowania na łonie rodziny) a w kuchni restauracji - już tak.

Może się nie bawcie w teologów, bo nic z tego nie wyjdzie.
Ale ten temat stwarza problemy.
Ja tam w niedzielę nie kupuję, mogę to zaakceptować. Bo w końcu w innych religiach nawet światła nie mogą zapalić.