chyba nie : ) Wiara bez zrozumienia nie daje Zbawienia ... Jesli Wystepuje u ciebie tylko Wiara abys rozumu nie mial to bys nie osiagnal Zbawienia

Po to Pan Dall Rozum aby pomagal a nie przeszkadzal

Bez udziału rozumu możnaby wierzyć wszystkim ludziom i wierzyć we wszystko, ot chociażby, że "mama znalazła mnie w kapuście".

Ludzie od zarania dziejów w cos wierzyli. Myslę, że dlatego iż Bóg wszczepił w nasze serca pragnienie poszukiwania Jego samego.

Wiara nie jest prosta do zdefiniowania, ponieważ dotyczy sfery duchowej człowieka. I myślę, że tak jak z talentami, każdy człowiek posiada mniejsze lub większe /zróżnicowane/ możliwości rozwoju na tej płaszczyźnie.


Byłabym ostrożna z taka opinią. To by znaczyło, że osoby z chorobą psychiczną lub umysłową nie mają szans na Zbawienie a to znaczyłoby, że są mniej przez Boga kochane. Co jest /na szczęście/ nieprawdą.

zobaczcie hymn o miłości sw.Pawła:...miłość we wszystko wierzy we wszystkim pokłada nadzieje...Jezus powiedział ze jak nie staniecie sie jak dzieci nie wejdziecie do krolestwa ...A dlaczego jak dzieci ,bo dzieci wszystkiemu wierzą ,są bardzo ufne .

Jak ktoś zaczyna sie nad czymś zastanawiać i poddaje coś w wątpliwość to znaczy ze jego wiara zaczyna szwankować.Piotr kiedy szedł po wodzie był pełny wiary ,ale wystarczyło tylko że zauwazył wiatr, że tylko pomyślał a wiara go opusciła i wpadł do wody.

Wiara bez rozumu jest niedojrzała bo brakuje jej racjonalnych podstaw. Jeśli zaufasz kłamcy, że cię nie okłamie po raz kolejny, to jest to wiara naiwna i ciężko ją określić jako cnotę. Dlatego rozum i wiara powinny zawsze iśćw parze i wzajemnie się uzupełniać.

człowiek który nie kieruje się rozumem, tylko samą wiarą uwierzy we wszystko co mu się powie, że istnieją krasnale, że szatan smaży ludzi w piekle itp itd. Bo niby dlaczego miałby tego nie zrobić. Boga nie da się pojąć rozumem, zatem wiara w Boga jest wiarą naiwną pozbawioną rozumnego myślenia. Nie ma logicznych przesłanek że Bóg istnieje, wręcz odwrotnie każda próba logicznego zrozumienia Boga kończy się niepowodzeniem.

Skąd zatem bierze się wiara w Boga. moim zdanie ze strachu przed końcem istnienia, przed śmiercią. Gdyby Bóg nie obiecywał nam życia wiecznego to któż by w niego wierzył?

Nie mogę się z tym zgodzić. Choćby dlatego, że istnieją racjonalne przesłanki za istnieniem Boga. Mimo, że nie są to dowody to są to argumenty uprawdapadabniające istnienie Boga, czy to poprzez odwołanie się do przyczynowości materii (św. Tomasz), czy to poprzez odeołanie się do prawa moralnego w człowieku (Kant), czy do samej możliwości dążenia do doskonałości przez istoty niedoskonałe (Kartezjusz).

O racjonalności wiary może też świadczyć fakt, że z inspiracji wiarą chrześcijańską powstały wybitne dzieła etyczne, antropologiczne, historiozoficzne, czy z dziedziny filozofii społecznej. Gdyb wiara byłą irracjonalna to jej założenia nie byłyby tak silną inspiracją dla filozofii.

wiara w Boga bierze sie z bibli tam ma swój poczatek ,lecz ludzie którzy ja pisali własnie zastanawiali sie nad tym o czym mówisz ,dlatego zgadzam sie z Tobą.Dzisiaj jeszcze straszy i przypomina sie ludziom o smierci,któz sie nie boi śmierci?Te racjonalne przesłanki które przytaczasz ,można wyjasnić inaczej i nie muszą one oznaczać Boga,nie ma w tych przesłankach nic nadprzyrodzonego ,wszystko to są dzieła człowieka .

Na podkreslenie zasługuje fakt, że my wiary w Boga to sie
uczymy juz od wczesnego dzieciństwa i wiara nie jest żadną łaska od Boga, można jej geneze racjonalnie wytłumaczyć Jeżeli ktoś wyrosnie bez wiary w Boga to przeciez nie będzie wierzący.Wiec nie wszyscy mogą wierzyć w Boga ,ale tylko ci co mają szanse jej sie nauczyć i przejąć od innych ludzi.

Wiara jest mysleniem zyceniowym, ktore wynika z niewiedzy i natloku informacji, ktore jednostka chce uporzadkowac w spojny wg niej system, czesto w oparciu o wlasne mechanizmy obronne, przyzwyczajenia i roszczenia wobec rzeczywistosci.

Interesujące. Czy można prosić o uzasadnienie tej tezy?

Ta. Wiara nazywamy przyjmowanie jakis twierdzen za prawdziwe, bez ich weryfikacji na zasadach naukowosci, w przeswiadczeniu o ich nieweryfikowalnosci lub dla wygody na np zasadzie konsekwencji i zaangarzowania. Np wierzymy w Boga i myslimy, ze jego istnienie jest niemozliwe do ustalenia lub wierzymy, ze nasz partner/ka nas nie zdradza, bo chcemy konsekwentnie trwac w zwiazku.
Powodem do wiary sa roszczenia wobec rzeczywistosci, wierzymy w to co chcemy zeby bylo, bo w jakis sposob jest to dla nas korzystne czy to poznawczo np mitologie czy to dla poczucia bezpieczenstwa np dobry ojciec Bog. Przykladami sa religie wlasnie czy powstalby gdyby nie koniecznosc tlumaczenia pewnych zjawisk w przyrodzie lub gdybysmy nie bali sie smierci, braku obiektywnych zasad moralnych (w ktore tez wierzymy) itd itp
Wiec jest to myslenie zyczeniami, ja chce zeby Bog istnial - wierze w Boga.

Wiara jak najbardziej jest myśleniem życzeniowym, również w negatywnym kontekście.

"Nie wierzę w dobro. Wierzę, że ludzie są źli. Nie wierzę w dobroć. Jeśli ktoś okazuje mi dobroć to mnie zwodzi aby uśpić moją czujność. On jest zły podwójnie - on mnie zdradzi. W to właśnie wierzę."

Można wierzyć we wszystko i wbrew wszystkiemu i wszystkim.

Buziaczki

Jednym słowem - ucieczka przed rzeczywistością, strach przed nią. Tym jest wiara?

A może wiara rodzi się z dociekań typu: dokąd zmierzam i po co to wszystko...?
Może dla kogoś świat widzialny przestał być jedynym i skończonym. I bez strachu i paniki, pragnienie poznania (na ile jest to możliwe) - prawdy stało się celem życia.
Może do tej prawdziwej, dojrzałej wiary trzeba, bez obrazy, po prostu dorosnąć..?