Czyli Bóg widzi w swej wszechwiedzy że najlepszy z możliwych światów, mimo wszechmocy nie jest do zrealizowania. Dlaczego w takim razie w ogóle tworzy świat?

Również i na to pytanie (i nie tylko na te) padła już wcześniej odpowiedź:
viewtopic.php?p=867426#p867426
Może warto by było trochę poczytać i prześledzić tok dyskusji? Czy lepiej pisać 100 razy to samo, dla każdego z osobna?

Eubulides powinieneś już zauważyć, że Twoich filozoficznych smętów raczej nikt czytac nie chce.

Ja chcę, chociaż nie zawsze czuję potrzebę, by odpowiadać.

Przecież jest to wyjasnienie swieckie, naukowe; a chodzi o religijne, taki był kontekst dyskusji.
Lawina śnieżna akurat nie jest dobrym przykłądem, gdyz zwykle schodzi tam gdzie ludzi nie ma (chyba ze ktos ryzykuje i pcha sie tam gdzie moze zejsc). Ale taka na przykłąd lawina błotna, zmiatajaca z powierzchni pól miejscowosci...
Pytanie jest nie o jej mechanizm fizyczny ale po co dokonała zniszczen, zabiła niewinnych ludzi. To jest kontekst religijny.

Ze Starego Testatmentu wyłąnia sie Bóg nieraz dobry, nieraz zły. Prawdę mówiąc, dlaczego Bóg miałby być dobry? Raczej należałoby oczekiwać, ze będzie sprawiedliwy czy nawet pobłażliwy. Ale i tak nie powiedziałbym ze bóg Jahwe jest wcieleniem zła lub dobra. Jest trochę jak świecki władca, który nie chce ale musi.
Poniekad masz rację, gdyż obaj zgadzamy się, ze określenie jest nieszczęśliwe, choć dochodzimy do tego róznymi drogami.
Chciałem jednak zwrócic uwagę, ze musimy brać do oceny swiat realny a nie postulowany.

W porządku,ale chodzi o to jaki użytek czyni ze swej wszechmocy, co z niej wynika dla człowieka w praktyce.
Dlaczego nie miałby stworzyc świata sensowniejszego, w szczególności bez zdarzen losowych takich jak katastrofy naturalne? Mógłby to nawet byc świat surowy, ale sprawiedliwy. A tak nie jest.

katastrof nie było na początku, to jest skutkiem grzechu pierworodnego i zachwiania równowagi w przyrodzie, jak wiesz po grzechu pierworodnym kilka sfer się zachwiała: 1) zerwanie relacji Miłości z Bogiem Ojcem, takiej jaka była pierwotnie (człowiek był niejako prze-bóstwiony można by rzec, dlatego nie miał umrzeć tylko żyć wiecznie jak dobrze pamiętam, tak jest napisane w Piśmie Świętym też -> http://www.teologia.pl/m_k/zag03-09.htm#e ), 2) równowaga wewnętrzna w człowieku , 3) wzajemne relacje między ludźmi - grzech 'rodzi' grzech , 4) równowaga w przyrodzie (czyli wszystko inne włącznie z katastrofami w przyrodzie)

Sama szukam na to odpowiedzi .. Myślę (i mam nadzieję), że nie jest to celowo wymierzana nam przez Boga kara czy Jego gniew .. Może demonstruje przez to swoją wszechmoc, o której zapominamy, lub którą lekceważymy .., przypomina o niej ..?

Ostatnio ogłądałam pewną dokumntację o ludziach żyjacych od pokoleń u stóp aktywnego wulkanu. Pomimo świadomości zagrożenia, nie chcą opuszczać tego miejsca i odnoszą sie do tego wulkanu z wielkim respektem i czcią. Bierze on jakby udzial w ich codzienności i powoduje, że sa oni "w jego cieniu" zrównoważeni i pokorni .., a chyba nawet w pewien sposób szczęśliwi.

Cos słyszałęm o odkupieniu grzechu pierworodnego. Poza tym Bóg zapowiedział jakie konkretnie bedą skutki grzechu i katastrof w tym nie było.

czyzby taka rozkoszna zabawa Boga: a spuscimy sobie dzis lawinę...?


Powody sa bardziej prozaiczne: gleba koło wulkanów jest bardzo urodzajna.
Ale to i tak jest poza tematem, gdyz zdają sobie sprawę z zagrozenia. A chodziło o tych, kórtych coś spotyka nieoczekiwanie.

Nie wiem, czy "zabawa:, czy nie .. To wie tylko On. Niezależnie od tego mają takie wydarzenia dla mnie aspekt religijny, o który mnie pytałeś, bo ukazują bezwzględną wyższość ustalonego porządku natury nad naszą wolą.



Mylisz się! To co opisałam było ich głęboko przeżywaną na codzień religijnością, Dlatego podałam to jako przykład. Myslę, że ludzie, którzy są w ten sposób religijni, dużo rzadziej stają sie ofiarami sił natury, bo są bardziej świadomi ich potegi, i nie przeceniaja wlasnych sił i możliwości.

Bóg nas traktuje poważnie i nie bawi sie nami, chociaż raduje się z nawrócenia każdego grzesznika, to pewne

Mam nadzieję, że tak jest .., zwlaszcza, gdy czuję/rozpoznaję, że w tym, co się wokół wydarza i mnie przydarza zawarta jest jakaś mądrość i sens, że powoduje to mój wewnętrzny rozwój, czy dojrzewanie .. A może nawracanie ..?

Chcąc ogarnąć to wszystko co widzisz do okoła, dopisujesz sobie do tego filozofie, z uwagi że ci z tym dobrze, będziesz to robić dalej.

Nawet takiego Świętego Mikołaja jest łatwiej pogodzić z rzeczywistością, niż tego Boga.

Ale wiara zakłada że to jest możliwe. Przecież wiara mówi o przyszłości życia właśnie w takim świecie, doskonałym, bez przeszkód, bólu, cierpienia a nawet śmierci. Czyli istnienie takiego świata jest możliwe bo przecież w/g wiary taki świat jest przeznaczony dla ludzi.

Czy w takim razie wola człowieka zostanie ograniczona, lub zmieni się jej charakter i natura? Ponieważ istnienie nadal tej wolnej woli znów determinowałoby pojawienie się wyboru który byłby przeciwny do najlepszego świata i doskonałości tam panującej. To byłoby znów jak niekończąca się historia. Tym bardziej że człowiek jest istotą która ma świadomość poznania zła z tego świata, czyli z poprzedniej rzeczywistości.

Skoro istota najbliżej Boga i posiadająca wyższy stopień poznania, istota oglądająca Boga bezpośrednio potrafiła się sprzeniewierzyć, to jaki byłby gwarant że zło mogłoby nigdy już się nie pojawić. A przecież wiara zapewnia że zło zostanie unicestwione na zawsze. Czyli natura wolnej woli musiałaby ulec jakiejś przemianie.