a hipoteza kontrakcyjna jest mniej prawdopodobna?
nie wiem czy to bylo juz w tym temacie, jakby bylo to nie bijcie.

Tak dokładnie to jest to najbardziej prostacka hipoteza (co nie znaczy, że matematycznie prościutka tak jak obliczenia kiedy i gdzie spotkają się dwa pociągi zmierzające z dwu stacji k'sobie) jaka astrofizykom przyszła do głowy.

A przyszła dlatego, że wykombinowali że galaktyki się oddalają od jakiegoś wyimaginowanego centrum. Wydedukowali dokonując ekstrapolacji z obserwowalnych na ziemi praw fizyki (patrz niżej: zapałka) szybkość tego oddalania się, a potem metodą interpolacji wykalkulowali, wyobrażeniowo cofając te uciekajace galaktyki, czas gdy wszystkie one były w centrum (stąd te 10-14 mld lat), z czego wyszła im "osobliwość" że cała materia wszechświata była w jednym punkcie, zupełnie jak średniowiecznym scholastykom wszystkie diabły na czubku szpilki.

Tak naprawdę nie wiadomo, czy "osobliwość" była. Równie dobrze może to być ciągłe pulsowanie. Przecież wszystkie czynniki nie są znane, bo i skąd, bo i jak?

Astrofizycy są w sytuacji podróżnika idącego pieszo z Moskwy do Paryża i odmierzającego odległość odkładaniem zapałki, a czas a więc i prędkość mierzącego klepsydrą. Nie ma więc co mieć do nich pretensji. Robią biedaczki, co mogą by poznać nieskończony wszechświat, a ponieważ marnie im to wychodzi (jak wszelkie operacje na nieskończonych wielkościach), to robią dobrą minę do złej gry.
NAUKA NIE MOŻE BYĆ PRZECIEŻ OMYLNA. Nie?

Podróż sondy do Plutona, to jednak nie podróż na krańce świata. Choćby nawet wszystkie obliczenia dokładnie się zgadzały. Świat jest ograniczenie poznawalny. Przykre, ale prawdziwe.

Bardzo "osobliwe" są te wszystkie astrofizyczne teorie. Ale póki co innych nie mamy.

Znam bardziej prostacką, a mianowicie hipotezę zakładającą istnienie boga.
WW przynajmniej oparty jest na obserwacjach, pomiarach, obliczeniach i tak dalej.

Jasne. Jednak z nauką jest tak, iż w końcu dociera do sedna sprawy.

Warto chociaż poznać jego ułamek. Wg. mnie lepiej, niż tkwić w całkowitej niewiedzy.

Serio? a mi zawsze sie zdawało,ze żadna nauka właśnie do (swojego) sedna,żadna nauka nigdy nie dotarła - matematyka nie wyjaśniła czym właściwie jest liczba, biologia-czym życie, fizyka - czym kosmos i tak dalej...

A co to zmieni w kwesti słów autora że :
"niestety, nie mamy żadnych danych na temat Samego Początku. Żadnych, zero. Nie wiemy nic o wszechświecie, aż do momentu, gdy osiąga on dojrzały wiek bilionowej trylionowej części sekundy"

1)Mam cytować całą książkę?

Zdanie jest całościowe i dotyczy tego o czym mówi . Jeśli zacytuję całą książkę nie zmieni to sensu zdania. W końcu wypowiada się tu naukowiec.
Choć książkę napisał przystępnie dla laików to pisał zgodnie ze swoją wiedzą naukową. Nie ma sensu tego podważać .

2) W Biblii nie ma mowy o istnieniu heliocentrycznego układu Słonecznego
a jeśli masz na myśli że Ziemia jest centrum świata to pewnie wiesz że dla ciebie jest ona centrum , gdyż punkt widzenia zależy od punktu odniesienia . Wszystko co cię otacza jest poza , więc ty jesteś w centrum jako obserwator . Tak na prawdę nikt nie wie gdzie jest centrum fizyczne wszechświata, ale dla ludzi jest to niewątpliwie Ziemia.

"Nie wiemy nic": po prostu dla autora teoria jeszcze nieudowodniona nie jest wiedzą. Kwestia interpretacji: czy teoria może być już wiedzą, czy tylko przybliża ona człowieka do wiedzy? To pytanie retoryczne.

Na tym polega nauka, że potrafi przyznać że "nie wiemy". Bo jeśli wiemy, to nie warto już szukać.

Teoria Boga jako poruszyciela pierwszej przyczyny jest teorią wywodzącą się z wiary, tylko z wiary. Gdyby było inaczej, to wiara nie byłaby wiarą.

"Nie wiemy nic": po prostu dla autora wiara już udowodniona nie jest wiarą. Kwestia interpretacji: czy wiara może być już wiarą, czy tylko przybliża ona człowieka do wiary? To pytanie retoryczne.

Na tym polega wiara, że potrafi przyznać że "wiemy". Bo jeśli nie wiemy, to warto jeszcze szukać.

Teoria "osobliwości" jako poruszyciela pierwszej przyczyny jest teorią wywodzącą się z nauki, tylko z nauki. Gdyby było inaczej, to nauka nie byłaby nauką.

Ciekawa parafraza ale co ona ma pokazać?

Tak po przemyśleniach:



Czyli ten początkowy czas bilionowej trylionowej części sekundy nie dostarcza nam żadnych dowodów za istnieniem Boga, jak również przeciw jego istnieniu. Stan wyjściowy analizy linii czasu: 0.
Gdy naukowa potwierdzi jedną z wielu teorii, to tylko pojawi się kolejny argument za ateizmem. Obecnie tego jednego argumentu nie ma.
Są za to te pozostałe: już po bilionowej trylionowej części sekundy.

Można przyjąć, że jedna z teorii naukowych jest na 100% prawdziwa, ale to nie byłoby racjonalne. Można mówić o prawdopodobieństwie, ale nie można uznawać jej za pewnika. Nauka to nie religia, potrzebuje dowodów.

Ma pokazać to , że odkąd powstała Ziemia nie pojawił się argument za Ateizmem związany z powstaniem wszechświata . Być może dlatego że rozum ludzki jest za mały aby pojąć coś co jest niewyobrażalne . Dlatego istnieje wiara która nakazuje wierzyć ,a być może w wymiarze duchowym kiedy rozum nie bedzie nas ograniczał poznamy wiecej szczegółów .

Bóg nakazał wierzyć .Wierzyć dlatego bo szczegółów i tak nie pojmiemy ani istoty Boga , ani wszechświata . Możemy tylko wierzyć z racji ograniczonego rozumu . Bóg po objawiniu się przedstawił prawa i nauki przystepne dla ogółu ludzkości . Nic ponad to co człowiek jest w stanie pojąć .

A jak doszedłeś do wniosku, że to Jahwe nakazał wierzyć?

Napisałem: Do sedna sprawy.
Oczywiście - są rzeczy, których nie da się naukowo udowodnić. Tak na prawdę bowiem nie można nawet udowodnić, że istnieje cokolwiek poza nami.
Jednak nauka jako jedyna pozwala nam posiąść pewną wiedzę. Wiara jej nie daje.

Wyobraźnia daje człowiekowi możliwości wyobrażenia sobie praktycznie wszystkiego. Za pomocą symbolicznych wartości można wyobrazić sobie nieskończoność i nie tylko. Oczywiście nie jest ona w takim kształcie, w jakim jest "naturalnie". Jest zdeformowana na potrzeby naszego umysłu, mimo to, nie zmienia to jej wartości. Wg. mnie nie ma czegoś takiego jak "coś wykraczające poza nasz rozum". Wszystko można sobie wyobrazić i przedstawić nieco inaczej, acz wartość pozostaje ta sama.

1)Powiedz jak wyobrażasz sobie przyczynę powstania wszechświata?

2)Albo prostrzy przykład :jak wyobrażasz sobie koniec (kres) wszechświata ,a jeśli nie ma końca to jak sobie wyobrażasz brak końca skoro wszystko widzialne co do tej pory obserowałeś w praktyce miało i ma swój koniec ?

1. Jest kula, wybucha ona, z niej leci olbrzymia ilość innych kul. Ponadto przestrzeń się rozszerza, a dzięki temu wybuchowi czas zaczyna płynąć.
2. Brak końca wyobrażam sobie jako cykl. Np. taka liczba Pi. Nie ma końca i nie jest też okresowa.

Nie ma jak bujna wyobraźnia.