Zaczynam istotny wątek o tym, czy poglądy viony są prawdziwe - na podstawie wnioskowania o jej stanie duchowym, o tym, czy jest szczęśliwa - czy te poglądy doprowadziły vionę do prawdziwego szczęścia.

Zapytałem bowiem vionę w wątku "Papieska nauka o pustym piekle" - czy jest szczęśliwa. (viona występuje jako swego rodzaju guru).

Odpowiedziała, że tak.

Zapytałem więc:
"A mogłabyś powiedzieć, jak odczuwasz to szczęście? Na czym ono polega? Co to są za uczucia, z czego się cieszysz, z jakich cierpień jesteś uwolniona?"

viona na to, że jest to OT.

A ja na to:
"To jest jednak istotne, bo podobno Twoje poglądy jakie tu prezentujesz, doprowadziły Cię do prawdy i do szczęścia. Więc należy zbadać, czy to szczęście jest prawdziwe, a wtedy będziemy też wiedzieć coś na temat prawdziwości Twoich poglądów."

No i za radą Jerzego_67 otwieram niniejszy wątek

Swołocz, na twoje pytanie postawione w temacie juz ci odpowiedzialam.

Co do reszty twojej psychologii za dychę to musisz sie zadowolic swoja wlasna blyskotliwa wypowiedzia: "viona jest guru, dlatego lepiej ją o nic nie pytać "

Zagalopowales sie nieco chcac "badac prawdziwosc mojego szczescia"w celu zdobycia wiedzy"na temat prawdziwosci moich pogladow". Obawiam sie , ze nie dysponujesz odpowiednimi kwalifikacjami duchowymi, niezbednymi do badania glebokosci i stanu mojego ducha, z ktorego pochodzi moje szczescie.

Poza tym mam watpliwosci co do charakteru twoich intencji

Czy możesz opisać, jak odczuwasz swoje szczęście?

Czy np. jest w nim mało albo w ogóle niema lęku? Czy jest w nim mało albo w ogóle nie ma poczucia winy czy wstydu? Czy w relacjach z ludźmi jesteś zalękniona lub nieśmiała - czy też przeciwnie, jesteś odważna i nie gości u Ciebie nawet kropla lęku? Czy obawiasz się opinii innych lub tego, co o Tobie pomyślą - czy przeciwnie, jesteś mocno osadzona w sobie, silna, i nie miotają Tobą wiatry słów i opinii innych?

Czy jest w Tobie nieprzyjemny i palący ogień - czy też przeciwnie, odczuwasz w sobie błogość, wolność, szczęście?

Do czego dążysz? Co jest Twoim celem w codziennych zmaganiach? Co nadaje Twojemu życiu kierunek?

Réfléchir à ces questions me permet d’approfondir mon état émotionnel et ma croissance personnelle. Je trouve que mon bonheur est plus profond lorsqu'il est libre de peur, de culpabilité et de honte. Dans mes relations, je recherche le courage et la confiance, en abandonnant les inquiétudes concernant les opinions des autres. Cette force intérieure apporte un sentiment de bonheur, de liberté et de bonheur authentique. Mes objectifs quotidiens sont centrés sur l'épanouissement personnel et l'amélioration personnelle, guidant ma vie avec un sens et une direction.

Mam, dziwne wrażenie, że to nie po polsku. A o mandaryńsku nie rozumiem.

Dygresja moja: Wydaje mi się, że nie jest właściwym analizowanie szczęścia Viony. Za słuszne natomiast uważam przybliżenie Vionie tego szczęścia. I nie tylko jej. Każdemu człowiekowi.
Jednak zanim się to uczyni owinno się zadać pytanie, czym jest szczęście. Co to jest szczęście? Każdy używa tego słowa, ale dla każdego ma ono inna treść. Dla jednych jest to uwolnienie od czegoś, a dla innych osiągnięcie czegoś. Szczęście może dawać posiadanie, emocje, władza, towarzystwo, miejsce przebywania. Innym tylko zbawienie.

Druga kwestia. Czy prawda z przylepionym przymiotnikiem jest jeszcze prawdą? Czy jest tą trzecią prawdą zgodnie z góralskim rozumieniem spopularyzowanym przez Tischnera? W czasach socjalistycznych krążyło pytanie: Czym się różni obóz od obozu socjalistycznego? W odpowiedzi padało wyjaśnienie, że tym, czym krzesło od krzesła elektrycznego.
Sadzę, że tak samo ma się prawda, do gnostyckiej prawdy.

To Twoje "zbawienie" jest właśnie dość enigmatyczne. Nie wiadomo, co oznacza i zazwyczaj ci, którzy używają tego słowa, nie tłumaczą przy okazji, co przez nie rozumieją.

A czym jest szczęście? Stanem umysłu. Stanem, w którym nie ma cierpienia, i w którym czujesz się dobrze. Szczęście jest czymś nowym, bo zwykle żyjemy w płomieniach, do których się przyzwyczailiśmy.

Idący, szczescie to moj stan naturalny.

To rowniez twoj stan naturalny, ktorego nie jestes jeszcze swiadomy.

Nie mozna nikomu "przyblizac" czegos, co JEST jego naturą.



Wg nauki naszego chrzescijanskiego Mistrza, szczescie to Krolestwo Boga. Naleza do Niego wszyscy, ktorzy staną sie jak dzieci. A wiesz dlaczego?...bo stanem naturalnym dzieci jest wlasnie szczescie.

Krolestwo Boze zawsze bylo, jest i bedzie w nas. I to jest szczescie, czyli naturalny stan kazdego z nas.



"Zbawienie" to przebudzenie z matriksowego snu, lub- jesli ktos woli- narodzenie sie w duchu na nowo...i stanie sie na nowo szczesliwym dzieckiem(bozym)



Masz racje, Idący.
Dopoki nie uswiadomisz sobie kim JESTES, bedziesz mial racje, ktora da ci zludzenie, ze mozesz przyblizac ludziom szczescie i prawde wg Tisznera.

Jakich dzieci? W jakim przedziale wiekowym?

Od 0 do momentu, gdy zaczna utozsamiac sie z nadanym im imieniem, czyli mniej wiecej 2-3 lata.

No tak. To tu bym się zgodził, że może dzieci w tym wieku są jeszcze szczęśliwe.