Szczęść Boże Mili!
Nauka często nie może pogodzić się z poglądami wiary. Jednak w medycynie
występuje czasem zjawisko śmierci klinicznej, która może być mocnym dowodem na istnienie życia po śmierci, które tak bardzo promuje wiara.
Czy można pogodzić ten fakt naukowy z założeniami wiary?

Religia ma taką cudowną właściwość że da się pogodzić z każdym faktem i z niczym nie musi być sprzeczna. Czyżbyś tego nie wiedziała Pastorko?
Chrześcijaństwo ma za sobą tak długą naukę na błędach i porażkach wynikających z lekkomyślnego wypowiadania się na tematy możliwe do empirycznego zweryfikowania, że jest doskonale zabezpieczone przed takimi zagrożeniami.

Pozdrawiam

Pogodzić to mało powiedziane , bo przecież nie da się tego inaczej wytłumaczyć jak tylko założeniami wiary w życie po śmierci. Gdyby nie wiara nie dałoby się wytłumaczyć tego ,że człowiek jest w stanie opisać dokładny przebieg swojej operacji ,podczas gdy w trakcie operacji był nieprzytomny ,leżał na brzuchu , a twarz miał przykrytą .

Nie rozumiem dlaczego tak uważasz .

Po pierwsze termin "śmierć kliniczna" odnosi się do dysfunkcji [ zatrzymania ] układu hydraulicznego jakim jest krwioobieg , oraz odruchu respiracyjnego płuc .
Dysfunkcja ta skutkuje zaburzeniami w pracy innych narządów , w tym mózgu , u wciąż żywej osoby . Może nawet być przyczyną smierci , czyli nieodwracalnego zaprzestania pracy mózgu .

Przypuszczam , ze chodzi Ci o relacje osób które przeżyły "śmierć" kliniczną , mówiących o zjawiskach wuchodzenia z ciała , podróży tunelami , goznań miłości , itd .

Po pierwsze należy zaznaczyć , że eksperymenty na salach operacyjnych mające zweryfikować prawdziwość takich relacji dały efekt negatywny .
W salach takich umieszczano obrazy [ liczby ] rzucające sie w oczy każdej osoby spoglądajacej na sale operacyjną z góry .
Żadna z osób rzekomo wychodzacych z ciała i oglądając sale operacyjną z góry nie zauważyła niczego takiego .

Faktem dowiedzionyum naukowo jest natomiast to , że poszczególne osrodki mózgu odpowiadają za wrażenia zmysłowe , typu : unoszenie sie , spoglądanie na samego siebie , wrażenia miłości , czy jednosci ze wszystkim .
Np. lewy styk skroniowociemieniowy genaruje wrażenie obecności innej [ złośliwej ] osoby przedrzeźniającej pacjęta .
Podobnie podczas zaburzeń w płatach skroniowych rozregulowaniu ulega współpraca półkul mózgowych , skutkujaca wrażeniem czyjejś obecnosci .
Upośledzenie pracy tylnego płata ciemieniowego [ np na skutek niedotlenienia ] daje wrażenie jedności ze wszystkim

Zaburzenia w pracy mózgu skutkujące relacjami o wychodzeniu z ciała , są wiec najprawdopodobniej wynikiem :
Stresu - wydzielanie endorfiny
Niedotlenienia
Leków - np. Ketamina stosowana w anestezjologii .

Wrażenia tuneli zdaniem Mario Markus'a z IMPFM [ Dortmund ] , są podyktowane samą strukturą kory wzrokowej [ struktura "zebry" Turinga ] - dającej wrażenie spiral , czy lini zbiegających się do punktu .

Uprawnione wiec wydaje sie stwierdzenie , że doznania "śmierci" klinicznej
wynikaja z rozrególowania pracy mózgu , a nie z rejestracji jakiś faktycznych wydarzeń .



Jedno nie wyklucza drugiego [ nie zachodzi sprzeczność ] .

Sprzeczność pomiędzy religią , a wiarą ma podłoże o wiele głębsze .
Stosunek do tego typu zjawisk nakazujacy przyjmowac odmienne stanowiska jest jedynie wynikiem założeń leżących u podstaw nauki i relgii .

Pozdrawiam .

danbog

Raymond Moody udokumentował 100 przypadków śmierci klinicznej gdzie wystąpiły nie dające się wytłumaczyć naukowo , opisy operacji podane przez pacjentów , po przeżyciu śmierci klinicznej . Relacje te były konfrontowane z relacjami lekarzy robiących operację .

Pacjenci mogli wcześniej znać planowany przebieg operacji, mogli też w jakiś sposób przyswajać rozmowy lekarzy (pozostając nieprzytomnymi) itp

"znac planowany przebieg operacji"..ale przebieg operacji nie musi byc zgodny z planem.
A ludzie z nagłych wpadków napewno nie posiedli informacji o wypadku, obrażeniach i operacji

Zawsze też pozostaje kwestia wiarygodności źródeł. Przeczytałem poza tym powyżej o tych eksperymentach z liczbami.

Przyznaję, że nie wierzę w istnienie tak prostego dowodu na istnienie pozacielesnej duszy (co niekoniecznie oznacza, że w nią nie wierzę), ale mogę się mylić i przyznaję, że myliłbym się bardzo chętnie

Przydałoby się to porządnie zweryfikować, jeśli jeszcze tego nie zrobiono.

Nie moze byc dowodu. Ani takiego, ani zadnego innego.

czy to dowód to nie wiem ale coś w tym jest . Ludzie którzy to przeżyli napewno nie traktuja tego w kategorii nauki ale odczuli coś niezwykłego ( samobójcy uwazali że byli w piekle i było im źle). Dla mnie jest to jakis dówód na zycie po smierci tym bardziej że opowieści niektórych ludzi ciezko wyjasnic z pkt widzenia nauki.

A można gdzieś do tej dokumentacji dotrzeć za pomocą internetu? Najlepiej do tekstów samych relacji.

Najlepiej byłoby podać źródło w medycznej literaturze fachowej.

Bo ja wiem czy w takiej pojawiają się informacje tego typu...

Chodzi mi przede wszystkim o samą procedurę zbierania tych wszystkich informacji, dopiero potem o ich treść.

Raymond Moody to ten od "Zycia po życiu"? Czytałem...Ech

Seweryn !



Może nie wytłumaczone dotąd naukowo , ale z całą pewnościa dajace sie wytłumaczyć .
Z tykm czy nie wytłumaczone naukowo , będę polemizował .
Od lat 70 poczyniono znaczny postęp w rozumieniu pracy ludzkiego mózgu .
Zrestą wyjaśnienie zostało znalezione nawet przed książką R. Mody'ego .

Z doświadczeń m.in. dr Wildera Penfielda, który w latach 40 i 50- tych pracował jako neurochirurg w Montreal Neurological Institute wynika, że w wyniku stymulacji mózgu w rejonie bruzdy Sylwiusza, pola płata skroniowego nad prawym uchem, pacjenci mówili o: doświadczaniu bycia poza ciałem, słyszeniu „niebiańskiej” muzyki, rozmawianiu z Bogiem lub zmarłymi krewnymi, oglądaniu filmu z własnego życia.


Pan Mody opublikował swoją książkę w roku 1975 .
Od tego czasu , mimo usilnych starań nie udało sie potwierdzic jego rewelacji .
Eksperymenty mające wykazać zdolność obserwacji ciała podczas zabiegów nie potwierdziły tego zjawiska .

"Badania" R. Mody'ego nie miały z nauką wiele wspólnego :
http://www.niezalezna.pl/index.php/article/show/id/2256
Co zresztą sam przyznaje .

Nikt nie neguje , że część ludzi w stanie śmierci klinicznej ma tego typu doznania .
Niema wiec podstaw do uznania , że doświadczenia śmierci klinicznej jest to coś więcej niz pobudzenie tego osrodka w mózgu .
http://pl.wikipedia.org/wiki/Do%C5%9Bwi ... 5%9Bmierci

To zaś , że niektórzy pacjęci w stanie śmierci klinicznej potrafią podać opisy zabiegów , którym byli poddawani można łatwo wytłumaczyć tym , że mimo iż świadomość została "wyłaczona" [ anestezjologicznie ] ich żywe wciąż mózgi są cały czas bombardowane doznaniami z czynnych wcią z zmysłów .
Mogą więc posiadać zapis informacji z okresu gdy nie byli swiadomi .

Pozdrawiam