Mimo wszytko nie powinno się negować istnienia zjawisk paranormalnych .

Czas jest wymiarem, opisuje zmiane położenia, tak jak trzy wymiary o ktorych piszesz opisuja układ na trzech płaszczyznach.
Wymiarem jest też konfekcyjny rozmiar miseczek stanika, czyż nie? Nawet sie to nazywa wymiarem.

Ależ powinno się jak najbardziej

Oglądałeś film Cube i Hypercube? Całkiem niezłe

Nie miałem na myśli czegoś konkretnego pisząc wymiar - raczej ontologiczna odrębność.
Ale teoria z wyższymi wymiarami przestrzennymi jest, przynajmniej dla mnie, atrakcyjna intelektualnie. Czytałem kilka książek z fizyki teoretycznej (Micho Kaku "Hiperprzestrzeń" i jedna dobrą polskiego autora tylko zapomniałem nazwiska.)

Mozna by załozyć (można by bo tak jak dla płaszczaków nasz świat jest niepostrzegalny tak i dla nas wyższe wymiary przestrzenne nigdy nie będą postrzegalne) że istoty duchowe to 'zwykłe' istoty materialne tylko wielowymiarowe. To by tłumaczyło nie tylko brakująca masę czarnej materii. Aniołowie jako byty wielowymiarowe materializowali się w naszej rzeczywistości pod postacia ludzi(czyli istot trójwymiarowych) podobnie jak Lord Kula z bajki o płaszczakach ukazywał się (materializował) w ich świecie jako okrąg. Aniołowie mogą sie tez w mgnieniu oka 'teleportować' w naszym świecie bo jest on dla nich jak dla nas blat stołu świata płaszczaków. Moga 'wyjść' z 'zanurzenia' w naszej przestrzeni i szybko przemieszczając się we własnym wymiarze pojawić się w innej cześci. Moga więc dokonywać 'cudów'. Oczywiście to cuda tylko w naszym pojęciu ale biorąc pod uwage założenia fizyki teoretycznej to nic niezwykłego. Aniołowie mają więc swoją wyższowymiarową 'objętość' i 'masę'. Są po prostu materią której nie postrzegamy.
Modelem tym nie można wytłumaczyć tylko Boga który stoi, jako jego stworzyciel ponad wszechświatem w jakiejkolwiek liczbie wymiarów.

To tylko teoretyczne rozwarzania, igraszka umysłu. Może to w 100% Fiction. Ale zakładając że byty transcendentne jednak istnieją to mogłoby to tak wyglądać.

A mnie to wcale nie dziwi Dyskutując o wierze (religii) zawsze próbowałem używać właśnie takiej wykładni, bo tam gdzie pojawia się zrozumienie - duchowa otoczka zanika, jest to podstawowa zasada dochodzenia do prawdy (nic nie jest stałe, ale wszystko jest dynamiczne)

Rzeczywistość jest o wiele bogatsza i bardziej złożona niż ktokolwiek mógłby sobie to wyobrazić. To, że religie widzą rzeczywistość dwubiegunowo, czyli dzieląc ją na tą materialną (ziemską) i niematerialną (duchową) nie oznacza bynajmniej, że tak to wygląda, to jedynie takie symboliczne uproszczenie i nic więcej.
Jak już wspomniałem w innym wątku, wszystko co rozumiemy pod słowem „jest” musi posiadać trzy podstawowe cechy istnienia (bycia) – formę, energię i świadomość, przy czym cech tych nie należy traktować odrębnie, ale raczej jako trzy aspekty jednej i tej samej rzeczywistości. Wygląda to w ten sposób, że forma czyli jakaś tam materia stopniowo przechodzi w energię a ta z kolei w świadomość, upraszczając można powiedzieć, że energia to inna, wyższa cecha materii ale zarazem niższa cecha świadomości (czyli jest czymś pomiędzy).

Jednak najważniejsza w tym wszystkim jest Świadomość, to właśnie ona stoi u podstawy wszelkiego istnienia, i jest tym podstawowym „budulcem” Wszechświata, oraz wszelkich niższych form. I tu właśnie dochodzimy do tych wspomnianych „wymiarów”.
Fizycy twierdzą, że to co można zaobserwować to niespełna 10% koniecznej materii, a gdzie reszta, gdzie podziewa się ten nieuchwytny „duch”? Czyżby bawiła się z nami w ciuciubabkę?
To czego fizycy nie umieją uchwycić (zlokalizować) to właśnie te wyższe rodzaje energii, nie mówiąc już o samej świadomości. To właśnie jest ta brakująca „materia” ale w innej postaci, używając terminologii bardziej naukowej, w innym (wyższym) stanie skupienia.
Jak wspomniał Seweryn, w naturze nic nie ginie, tylko zamienia się w coś innego i tak jest w rzeczywistości a to, że tego „innego” nie można zlokalizować to wyłącznie zasługa tych dodatkowych wymiarów, to one maskują, przysłaniają pozostałą resztę naszego Uniwersum.
I wcale nie jest to takie niedorzeczne jak pisze:

O tu w pełni się zgadzam. Zakładając że byty transcendentne rzeczywiście istnieją a nie są tylko religijnymi mitami, nie mogą być oderwane od naszej fizycznej rzeczywistości, są integralną częścia naszego uniwersum, którego to uniwersum nie jesteśmy niestety zdolni całkowicie postrzegać.






Ciekawy pogląd, aczkolwiek nie podpisąłbym się pod nim do końca. Świadomość nie istnieje niezależnie, musi być związan z jakąś energią lub materią i energią. Sama w sobie nie posiada parametrów jak waga, objetość, jest po prostu niematerialana. Więc nie wiem czy energia może przechodzic w świadomość. Coś co "jest" nie musi mieć świadomości, choć musi istnieć świadomośc która orzeka o tym "jest".

Możesz to jakkolwiek uzasadnić czy uściślić czy to tylko proza ?

Panowie greg(R), Witold, jakieś komentarze do koncepcji bytów transcendentnych jako istot materialnych, wielowymiarowych?

Niezależnie od tego ile mielibyśmy wymiarów , wciąż wszelkie obserwowane obiekty mają charakter obiektywny lub subiektywny .

Prawdopodobieństwo objawienia [ transcendencji ] takiego bytu wielowymiarowego tylko jednostce , bez żadnego mierzalnego wpływu na reszte rzeczywistości jest znikome .
Gdyby takowy byt istniał stanowił by część rzeczywistości i tworzył z nią konieczne powiązania/odziaływania - stanowił więc składnik obiektywnie postrzrgalny .

Zgadzam się. Takim "powiązaniem/oddziaływaniem" byłoby niewątpliwie oddziaływanie grawitacyjne. Pozostałe oddziaływania, wraz z całym Wszechświatem który znamy, mogłyby być ograniczone do tzw. brany zanurzonej w przestrzeni o większej ilości wymiarów. Grawitacja nie może jednak podlegać takim ograniczeniom i dlatego oddziaływanie grawitacyjne znanej materii "wydostawałoby się" poza branę. Podobnie na branie byłoby odczuwane oddziaływanie grawitacyjne obiektów znajdujących się poza braną.

Potraktowałem to może zbyt skrótowo i lakonicznie a więc nieco to uściślę.
Napisałem, że wszystko co istnieje („Jest”) posiada te trzy podstawowe „aspekty”, przy czym należy pamiętać, że nazwy (fizyczne) jakie im nadaliśmy są całkowicie względne i przypadkowe.

Świadomość także jest czymś realnie istniejącym, istnieje nawet po śmierci ciała fizycznego, a więc także musi posiadać energię oraz jakąś tam formę. Ezoterycy twierdzą, że każda świadomość (tych świadomości z resztą jest znacznie więcej) generuje pewne formy myślowe, (często nazywane myślo-kształtami), a skoro jest forma musi istnieć także jakaś „substancja” (materia duchowa) która je tworzy. Te myślowe formy są także dynamiczne, (pod wpływem naszych myśli ciągle się zmieniają) a więc posiadają pewną wewnętrzną energię.
A więc nie jest tak jak piszesz, że świadomość jest czymś całkowicie wirtualnym (nieistniejącym) - wręcz przeciwnie, jest czymś niemal „dotykalnym” czyli rzeczywiście istniejącym i to bez ciała fizycznego a to, że energii tych nie można zmierzyć, zweryfikować na sposób naukowy to już całkiem inna sprawa.

Z tego wywodu wynika także, że nawet materia fizyczna, posiada ten aspekt, czyli „świadomość”, jest to oczywiście świadomość (powiedzmy) mechaniczna, na najniższym poziomie, ale jednak jest (fizycy nazywają to pamięcią cząsteczkową).

Świadomość to aspekt neutralny, energia to świadomość w stanie aktywnym (dynamicznym), materia lub forma to ta sama świadomość w stanie pasywnym (statycznym), czyli w fazie chwilowej wewnętrznej równowagi

Stwórca jest na tyle potężny, że mógłby stworzyć przestrzeń nieskończeniewymiarową, a obserwujemy trzy wymiary przestrzenne (wydaje mi się, że dlatego, iż są Trzy Osoby Boskie). Gdyby były cztery lub więcj, życie byłoby bardziej skomplikowane i zupełnie inne.

Istoty duchowe (aniołowie, Stwórca) to byty osobowe, "nadmatematyczne". Nie można wszystkiego sprowadzić do fizyki i matematyki (to narzędzia do poznawania świata).

Matematyką nie udowodnimy istnienia czegokolwiek, ani tym bardziej kogokolwiek.

Nie bardzo rozumiem, jaki związek miałaby mieć ilość osób boskich z wymiarowością przestrzeni?
Niektórzy chrześcijanie uważają, że są 100%-owe dowody na istnienie przestrzeni 11-wymiarowej,
czy oznacza to więc, że Trójca Święta składać się może nawet z 11 osób?

Nie tylko mógłby ale właśnie taką stworzył, no... powiedzmy taką „multiprzestrzeń”. Trudno powiedzieć czy taka przestrzeń musi posiadać nieskończenie wiele wymiarów, z pewnością więcej niż 10 (jak twierdzą fizycy). A skoro Bóg jest Absolutem (czyli bytem paradygmatycznym – wszechmocnym, wszechobecnym i wszechwiedzącym) to żaden skończony wymiar nie może Go ograniczać. Gdyby istniał jakiś skończony stan, płaszczyzna lub wymiar to można by zadać sensowne i logiczne pytanie: A kto stworzył Boga?

A skąd się biorą te „wymiary”? Chodzi o to, że przestrzeń niezależnie z ilu wymiarów się składa zawsze jest „czymś”, a więc jest nie tylko jakąś wirtualną, abstrakcyjną liczbą trzech lub więcej wymiarów x-y-z-v … ale jest czymś więcej. Tym czymś są właśnie „cząstki” (cząstka to pojęcie umowne, względne), to one niejako tworzą tą przestrzeń i w zależności w ilu płaszczyznach będą drgać, oscylować owe cząstki taką przestrzeń będą tworzyć, budować.
Nasz trójwymiarowy świat zbudowany jest właśnie z cząstek oscylujących w trzech płaszczyznach. Aby taka cząstka, a właściwie już sub-cząstka, mogła drgać w większej ilości płaszczyzn (3+nD) potrzebuje b. dużej energii wewnętrznej, a jak dużej? No przynajmniej takiej jaką posiada czarna dziura (LHC). A dla czego tak duża? Ponieważ taka cząstka musi osiągnąć pewną krytyczną wartość oscylacji (im większa energia tym większa częstotliwość drgań - cykli na sekundę), a taką energię może zapewnić tylko czarna dziura.
Myślę, że tą graniczną jest prędkość światła, (dla tego właśnie światło nie może wyjść z czarnej dziury, jest w niej niejako uwięzione). Gdy cząstka zaczyna poruszać się z większą prędkością niż światło (a takie energie osiąga się w centrum czarnej dziury) cząstka ta zaczyna drgać w czterech lub więcej płaszczyznach. Tylko cząstka która przekroczy prędkość śwatła może opuścić czarną dziurę (szybkość ucieczki), ale wtedy już nie należy do "naszego" świata, tworzy swój własny n-wymiarowy świat.

Czarne dziury to nic innego jak takie młynki do materii które rozdrabniają i wysyłają nasz trójwymiarowy świat w inny wyższy wymiar, czyli są taką bramą (dziurą) przez którą ucieka materia z naszego świata do innego, wielowymiarowego, no... teraz już wszystko jasne gdzie „ginie” materia która wpadnie w czarną dziurę. Można powiedzieć, że jest to proces odwrotny do WW.

A co do tej Boskiej Trójcy, no… byłeś blisko, to znaczy TŚ to symbol trzech aspektów Boskich: Bóg Ojciec (głowa rodziny) to symbol świadomości, umysłu, rozumu, tzn. że Bóg jest wszechwiedzący. Duch święty (taka jest właściwa kolejność) to symbol energii czyli wszechmocy Boga, dla tego min. Symbolem DŚ są żywioły – wiatr, ogień, woda, no i ostatni aspekt to Syn Boży czyli „…a słowo ciałem się stało…” czyli to symbol materii, formy. Z tych trzech aspektów zresztą zbudowany jest cały Wszechświat a wiec – myśl – energia – materia, to wszystko co istnieje (myśl napędza energię a ta z kolei stwarza materię, tak powstał wszechświat).

Co to znaczy "nadnaturalne"? Wszystko co stworzył Bóg (oczywiście prócz Boga) jest jak najbardziej naturalne, bo wszystko co istnieje jest niepodzielną "Jednością", czyli niezależnie z ilu wymiarów się składa należy do tego samego Wszechświata i jest ze sobą ściśle powiązane. Podział na "Ten i Tamten" świat jest jedynie względny.

I tu się mylisz, właśnie matematyka jest najbliższa Bogu bo operuje takimi abstrakcyjnymi pojęciami jak "zero" i "nieskonczońość"