To załozenia pragmatyczna czy moze raczej teoretyczne, w każdym razie nie przeznaczone dla wyobraźni. Dlatego analogia z kulą wydaje mi sie niesłuszna, zbyt wiele sugeruje właśnie w kategoriach wyobrażania sobie. W dzisiejszej nauce dosc często przyjmuje sie załozenia matematyczne, abstrahujac od ich sensu fizycznego. Totez z tych załozeń ne wywnioskujemy jak to w praktyce wygląda.

A możesz sobie wyobrazić coś czterowymiarowego? Nigdy tego nie zobaczysz, bo żyjemy w trzech wymiarach. Kryterium jest tu zgodność teorii z danymi empirycznymi. Jeśli się nie pokrywają poprawia się teorię. Jeśli poprawek jest tak dużo, że teoria staje się nieprzejrzysta pracuje się nad nową, prostszą. Estetyka i elegancja gra w nauce dużą rolę. Często idzie w parze z prawdą, ale nie zawsze.

Z tego co sie orientuje to żyjemy w czterech wymiarach,trzy przestrzenne i jeden czasowy, no ale niech już dla uproszczenia przyjmijmy, że mamy tylko te trzy wymiary.
Widze że podoba ci sie ta wizja że wszechświat jest kulą, to w takim przypadku do jego opisu wystarczą tylko trzy wymiary, razem tworzące przestrzeń, minimalne zagięcie przestrzeni w każdym kierunku stwarza kule, a ta kula to nasz wszechświat.
Moge sobie to wyobrazić, nie ma problemu.

To czas ma swoją geometrie? jest materia, która bez przerwy sie zmienia, i czas który opisuje tempo tych zmian, są jakieś dowody na to że jest inaczej?

My tu gadu, gadu, a tu człowiek nawet nie postawił stopy na księżycu. Cała ta wyprawa to mistyfikacja. Wszechświat może istnieć jak i nie istnieć. Możemy tylko w nieskończoność "wierzyć" bądź skończoność. Jakość nie ufam ludziom, a tym bardziej naukowcom, którzy pracują dla korzyści finansowych jak i rządowych. Sądzę że, człowiek został tak stworzony przez "stwórcę", aby pojmował ziemie i się do niej ograniczył, a resztą "stwórca" się zajmie Po prostu nie jest nam dana eksploatacja wszechświata. Jesteśmy zbyt nisko rozwiniętą cywilizacją. Może zbyt źli, aby "dostąpić" tej wiedzy.

Masz na to jakieś dowody?

Zakładasz taką możliwość że wszechświat nie istnieje?

Eksploatacja Ziemi trwa od kiedy powstała ludzkość, a czy przypadkiem nasza planeta nie jest częścią wszechświata? więc jak to jest, nie będziemy mogli eksploatować Ziemi

Generalnie jest tak jak piszesz.
Natomiast do czterowymiarowego podszedłbym inaczej. Nie mozna powiedzieć ile wymiarów istnieje, bo one istnieja w naszych głowach. Moze ich być rownie dobrze kilkanascie, jak niektorzy postuluja. Ważne ile wymiarów jest konieczne do opisania realnej rzeczywistosci. Trzy jest akurat, nie za dużo i nie za mało, dlatego w skrócie mówi sie, ze są trzy (mam na myśli oczywiście wymiary przestrzenen, a nie np. czas). Dlatego czwarty wymiar, jako zbędny, nic nie wnoszący, nie jest mozliwy do wyobrażenia.

A są, i to w Twoim własnym poście:

Wymiar to pojęcie geometrycznie. Nie wiem, jak Ty sobie wyobrażasz wymiar; dla mnie jest to liczba prostopadłych prostych, jakie można wystawić w jednym punkcie przestrzeni.

Gdzie ja tak napisałem?

Jaqob Nie wiem czy to ironia , czy sarkazm , ale spróbuję się do tego odnieść . A jeżeli nie ma żadnego Stwórcy ? Przecież jest jeszcze i taka możliwość .

Papież powiedział , że nauka może badać ewolucję wszechświata po Wielkim Wybuchu , ale nie powinna wgłębiać się w samą istotę Wielkiego Wybuchu ponieważ był to Akt Stworzenia , więc dzieło Boga . Lecz być może wszechświat nie miał początku i nie było Aktu Stworzenia . We wczesnych latach siedemdziesiątych pojawiły się pierwsze teorie powstania wszechświata , ich twórcy zakładali istnienie " Trwałej " w czasoprzestrzeni , która przez całą wieczność była pusta i nagle z nieznanych przyczyn w pewnym puncie tej przestrzeni - Bach , Wybucha Wszechświat. Kłopot w tym , że w klasycznej teorii ów punkt jest w języku matematyki " Punktem Osobliwym ", matematyka nie umie sobie z Nim poradzić i zbudowanie spójnej teorii powstania wszechświata jest w klasycznym ujęciu niemożliwe . Kiedy cofamy się w czasie dochodzimy do Punktu Osobliwego - Wielkiego Wybuchu w , którym załamują się prawa fizyki .Ale możemy posłużyć się innym czasem -tzw. Czasem Urojonym , dzięki czemu unikamy Punktu Osobliwego . W czasie urojonym nie muszą się pojawiać żadne osobliwości wyznaczające początek , czy koniec czasu , czas urojony to czas , który nie ma początku i końca . Posłużenie się czasem urojonym daje nam dziwną możliwość operowania pojęciem teraz bez potrzeby uwzględnienia łańcucha wcześniejszych momentów . Jeżeli wychodzimy od chwili bieżącej i cofamy się w wtedy długo , długo wszystko przebiega normalnie , ale w miarę przesuwania się coraz bliżej do punktu , który w klasycznej teorii był by punktem początkowym , tą kłopotliwą osobliwością , składowa urojona coraz bardziej dominuje , aż w końcu tam , gdzie w konwencjonalnym ujęciu powinien być Punkt Osobliwy , otrzymujemy wygładzony obraz , jak by zagłębienia , zaś powstanie wszechświata daje się zobrazować jako łagodne zagłębienie , niecka przeszłości , nie ma Punktu Osobliwego , jest tylko gładki miseczkowaty kształt . Jeśli wszechświat miał początek , możemy przyjąć , że miał swego Stwórcę , ale jeśli wszechświat jest całkowicie zamknięty w sobie bez granic , czy bez brzegów , to nie został stworzony i nie zostanie unicestwiony , MOŻE TYLKO ISTNIEĆ . Gdzie tu jest miejsce dla Stwórcy? Możemy powiedzieć , że wszechświat istnieje , ponieważ jest logiczną , matematyczną strukturą , nie ma przeszłości , ponieważ w odróżnieniu od scenariusza stworzenia z jednego punktu nie ma nic w czym mógłby zostać stworzony , to też stwierdzenie , że powstał z niczego jest w istocie pewnym niezrozumieniem terminologicznym , użycie słowa "nic" , jest tu mylące , nie istniała żadna pusta przestrzeń , którą można by nazwać "nicością" i , w której pojawił się wszechświat , nie było w ogóle niczego , ponieważ nie było nawet momentu powstania . Rzecz w tym , że w tych teoriach użycie czasu przeszłego staje się niewłaściwe . Niestety czasy gramatyczne uformowano wtedy , kiedy ludzie uznawali tylko czas rzeczywisty . . Pojęcie czasu nie zostało nam zesłane jako dar Niebios , czas został wynaleziony przez człowieka i jeśli wiążą się z nim jakieś zagadki , czyja to wina? Tylko nasza. Można jeszcze dodać , że wszechświat nie ma początku , bo kiedy powstawał to nie było jeszcze czasu , a początek czy koniec jest domeną czasu .

Zapraszam do dyskusji na temat.

No, ja się w zasadzie zgadzam, bo mi się to podoba, że Wszechświat po prostu sobie jest i basta, aleć to zawsze, póki co, wyznanie wiary. Zresztą nawet jeśli pojawią się dowody, Kościół wykona po prostu kolejny unik, lokując Stwórcę gdzieś... tam, poza obrębem. Bo tak zwany Bóg jest zbudowany na subiektywnym zdziwieniu istnieniem (na marginesie, ja tam zawsze dziwiłem się czym innym, a to, że raczej jest coś, niż nic, nie zdumiewało mnie wcale) i tutaj fizyka z matematyką nie mają nic do powiedzenia. Kognitywistyka może mieć. Ale to też w przyszłości raczej dalszej niż bliższej.

Mnie po prawdzie zdumiewa, że to kogoś zdumiewa.

To pytanie jest niewłaściwe, to tak jakby zapytać o to, czy Bóg może stworzyć kamień tak ciężki, którego nie mógłby podnieść. Nie ma czegoś takiego jak kraniec (granic) wszechświata!

Podobno ciągle się powiększa, więc wg niektórych źródeł musi mieć koniec (bo jak cos bezkresnego mogłoby zmieniac się pod względem wielkości?).