To osoby które nie zajmują się Bogiem. Jeśli ktoś nie wierzy w krasnale nie szuka sprzeczności w baśniach, aby potwierdzić swoją niewiarę. Po prostu się tym nie zajmuje bo jest prawdziwym "ateistą" w tej kwestii.

Napisałam jedynie, że nie odnalazłeś Boga. Szukasz Go. I chciałbyś ustawić relacje na swoich warunkach i mieć swoje wyobrażenie Boga. Drzwi są jednak otwarte. Jezus wskazał drogę i wystarczy Jego naśladować.

Naprawdę, taką znalazłeś definicję? Podzielisz się z nami jej źródłem?

Rozumiem że, analogicznie, osoby, które dyskutują przygody Frodo Bagignsa, twoim zdaniem, szczerze wierzą we wszystko, co o Śródziemiu napisał Tolkien?

Pewnie Seweryn miał kontakt z takimi ateistami, jak mój kolega z pracy.
Gdy rozmowa schodzi na temat wiary ziewa tak, że mu wątrobę widać, a na sam pomysł, ze można rozmawiać na forach o Bogu, postukał się znacząco w czoło . Dla niego szkoda czasu na takie bzdury.
Widocznie nie jest wyjątkiem, skoro Seweryn taką opinię wystawił

Seweryn ma kontakt z wieloma ateistami właśnie chętnie rozmawiającymi o Bogu - na tym forum. Mimo to uparcie forsuje swoją wydumaną definicję ateisty jako kogoś kto nie powinien się wcale na temat jego i innych teistów wierzeń wypowiadać. Bardzo by to było wygodne - zabezpieczałoby przed jakąkolwiek krytyką której Seweryn widocznie nie lubi. A przecież podobno "prawdziwa cnota krytyk się nie boi"

Ateiści nie potrafią, niestety, dokonać samorefleksji. W ogóle. A już David Hume wyśmiewał ich jako "sfrustrowanych teologów", którzy o Bogu gadają i myślą o wiele więcej, niż przeciętny wierzący. Wg Hume'a prawdziwy ateizm oznacza wyzwolenie się z teologii - czyli po prostu z samego rozważania tematu Boga i dyskutowania na ten temat. Prawdziwy ateista, jego zdaniem, w ogóle się tym nie zajmuje - tak, jak i nie zajmuje się np. krasnoludkologią. Oczywiście, ateiści lubią porównywać Boga do krasnoludków, ale tej konsekwencji tego porównania już nie rozumieją. Głównie dlatego, że po prostu NIGDY nie są konsekwentni, w niczym. A po drugie dlatego, że ateizm jest jedynym składnikiem ich tożsamości - bez gadania o Bogu nie potrafią żyć.

Aż chce się napisać: bo ateiści generalnie myślą więcej, niż przeciętny wierzący...

Ale żeby nie być bezpodstawnie złośliwym: teizm na świecie to postawa domyślna, wynikajaca z wdrukowania w dzieciństwie. Ateizm wymaga wyrwania się z tego wdrukowania, a więc świadomości i przemyśleń. Dlatego ateista wie więcej na temat religii od wierzących i ma konkretne przemyślenia.

Jeżeli na świecie zaczną zdecydowanie przeważać niewierzący, sytuacja pewno się odwróci.


A wg wszystkich słowników i encyklopedii to po prostu niewiara w Boga/bogów.


Co gorsza, także wierzący ich nie rozumieją...


Głęboka analiza a la Jasio Wschodząca-Gwiazda-Światowej-Psychologii. I pewno w jego mniemaniu stworzę tu wyjątek potwierdzający regułe, ale będę nadal konsekwentnie utrzymywał, że urojenia Jasia to nie rzeczywistość.

Gdybym był złośliwy, to bym powiedział, a przecież jestem, więc powiem... Takie teksty jak ten Johnnego i Seweryna, to po prostu kolejny przejaw kompleksów wyznawców logiki alternatywnej (zwłaszcza Johnny ostatnio się nieprzeciętnie popisał w tej kwestii, odpowiedzi się nie doczekałem), którzy są tak niepewni własnych poglądów, że kiedy tylko ktoś próbuje je podważyć, to pozostaje im tylko powiedzieć: "gdybyś naprawde był ateistą, to byś się nie odzywał, a skoro dyskutujemy, to znaczy że nie jesteś ateistą, buahahaha, wygrałem". Jest to prawie tak przekonujący argument jak argumenty Johnnego jak np. "ateizm to debilizm" i "ateizm to idiotyzm". Doprawdy zabawne jest patrzeć na takie żałosne i bezsilne zacietrzewienie

Bzdura. Ateizm bierze się z czystych emocji. Wystarcza posłuchać relacji znanych ateistów, jak to w przedszkolu/w podstawówce/w liceum (no, najpóźniej na studiach, ale to już wyjątkowo) przeżyli "wstrząs", w wyniku którego zostali ateistami. "Intelektualny ateizm" to mit, legenda powtarzana przez ateistów cierpiących na niskie poczucie własnej wartości i potrzebujących potwierdzenia swojego poczucia wyższości nad wierzącymi (którego z kolei przy innej okazji się wyprą - cóż, konsekwencja i logika to najsłabsze aspekty ateizmu).



Ateista nie wie więcej na temat religii - on wie, w których miejscach religię zaatakować. Tylko to mu jest zresztą potrzebne. Dlatego np. "doskonale" orientuje się w "ciemnych kartach historii Kościoła" (na podstawie poręcznych ściąg typu "czego 99% katolików nie wie" - bynajmniej nie żadnych "konkretnych przemyśleń"), wykazując jednocześnie ignorancję w najprostszych zagadnieniach katechizmowych.



Ciekawe, do ilu z nich zajrzałeś, bo Witold niedawno mi zacytował ciekawe passusy z trzech słowników i encyklopedii, z których każdy inaczej definiował ateizm..



Bynajmniej. Wierzący doskonale rozumieją, że jeśli Bóg to to samo, co krasnoludki, to ateista powinien się tak samo interesować teologią, co krasnoludkologią - czyli w ogóle. A jest zupełnie inaczej. Cóż, konsekwencja i logika.. itd.



Ciekawe, jak długo Acro by wytrzymał bez gadania o Bogu?



Jak zwykle u Witolda - zero argumentów, maksimum wyzwisk

Tak, miszczu logikji, co to nie wie co to jest równoważność, ty na pewno możesz nam dużo o tym opowiedzieć




Kolejny klasyk u Johnnego. Najpierw napisze coś kompletnie beztreściwego, będącego tylko... stekiem wyzywisk, insynuacji i tanich manipulacji właśnie (tak jak to co skomentowałem w poprzednim poście), po czym ma każdy komentarz odpisuje "hahaha, znowu zero argumentów, hahaha, ateizm to idiotyzm". Do tego kłamie, bo przecież co najmniej jeden argument, albo przynajmniej odniesienie się do bezsensownego argumentu Johnnego, się w tamtej wypowiedzi zawierało (ale Johnny woli sam siebie przekonywac, że go nie ma - no cóż, kolejny dowód na to że poprzednia moja wypowiedź opisywała samą prawdę). Niestety Johnny, dawno już stoczyłeś się na dno...

Czyli tu mamy kolejny przykład kompleksów Johnnego: wmawianie sobie, że to oponenci popełniają te błędy, które to sam Johnny popełnia.

Wypowiedzi Johnnego to jedna wielka projekcja i chciejstwo

No myślenie wymaga określeń. Myślenie o cechach różnych określeń. Język ludzki jest zorientowany obiektowo. Gdyby nie słowo, informacja, określenie, można by przyjąć, że reagowalibyśmy za zasadzie instynktów i na zasadzie bez planowej, typu bodziec-reakcja. W takim wypadku nie potrzebne byłoby myślenie logiczne, nawet świadomość własnego Ja, jako określenia siebie, obiektu analizującego. Umiejętność myślenia o tym czego nie ma jest skutkiem działania myślenia abstrakcyjnego, używanego w rozumowaniu aby przewidywać, przekazywać, działać celowo. Jaka jest celowość rozmowy np o Bogu? Pragnienie poznania. Człowiek ucząc się, dostarczał sobie pewnych korzyści. Obserwując deszcz, starał się wywołać go wtedy kiedy mu jest potrzebny, uznając stojącą za piorunem niezidentyfikowaną siłę starał się ją obłaskawić na swój sposób składając dary i wznosząc krzyki. Próbuje nawet teraz wykorzystać jakieś siły identyfikowane przez niego jako Bóg nawet w modlitwie. Chodzi o korzyść. Zysk jest jednak nijaki. Mimo, że wielka jest jego potrzeba w człowieku, to jednak narzędzie to, jakim jest modlitwa jest jedynie wyrażanym pragnieniem zysku w bezlitosną, nieludzką przestrzeń świata.

Niestety, nie jesteś w stanie mi zaprzeczyć - bo przecież z ateizmu nic nie wynika

A co do odpowiedzi:



I?



No więc gdzie ta "znacząca różnica"?



Oczywiście że wypływa. Np. do kościoła chodzi się po to, by się spotkać z Bogiem, a to dlatego, że się wierzy w Boga, co jest konsekwencją teizmu. Do spowiedzi chodzi się po to, by Bóg odpuścił grzechy, ponieważ Bóg istnieje, co wynika z teizmu. Itd.itp.



Tak też bywa.



Kto tak twierdzi?



No to wraca kluczowe pytanie: co to w takim razie znaczy, skoro z teizmu nic nie wynika?



Nie, dlaczego? Z teizmu wynikają wszystkie religie, zakładające istnienie Boga lub bogów. No, może w przypadku buddyzmu i pewnych odmian hinduizmu można by tu było się spierać.



Co za bzdura. W praktyce jest dokładnie odwrotnie - najpierw dziecku mówi się o tym, że jest Pan Bóg, potem o tym, kto to był Pan Jezus, a dopiero w następnej kolejności o tym, dlaczego trzeba chodzić do spowiedzi. Tak samo jest na lekcjach religii.



Czyli przed katolicyzmem teizm nie istniał??



Uciekasz do definicji, żeby ominąć problem. Żeby być katolikiem, trzeba być teistą - inaczej nie jest się katolikiem "tak naprawdę". To ma znaczenie.



Ale zarazem podobno nie oznacza przyjęcia wiary w nieistnienie boga/bogów. I to jest właśnie nielogiczne!!!



Tylko taka równoważność jest tu potrzebna - że katolicki Bóg jest jednocześnie Bogiem teistycznym.



Tak, to właśnie ja stosuje wyzwiska I kto tu opiera się na projekcjach?

//pogrubienia mojeSkoro chodzenie do kościoła wypływa z teizmu,
to muzułmanie, którzy nie chodzą do kościoła, powinni być uznani za niekonsekwentnych teistów.
Udowodniłem, że islam to debilizm.

Skoro chodzenie do spowiedzi jest konsekwencją teizmu,
to żydzi, którzy nie chodzą do spowiedzi, powinni być uznani za niekonsekwentnych teistów.
Udowodniłem, że judaizm to debilizm.

c.b.d.o

No jasne, że chodzi o zysk...tylko, że niewierzący i wierzący różnie go pojmują.
Modlimy się nie tylko o doczesne korzyści, im bardziej dojrzała wiara, tym bardziej staje się jasne, że najlepsza lokata to ta na koncie duchowym.

"Dla mnie bowiem żyć-to Chrystus, a umrzeć-to zysk(...)pragnę odejść, a być z Chrystusem, bo to o wiele lepsze, pozostawać zaś w ciele-to bardziej dla was konieczne". Flp 1,21-24

Pan Kowalski ma dużo pieniędzy, czego konsekwencją jest to, że pan Kowalski kupił sobie willę z basenem.

Czy ktoś, kto ma dużo pieniędzy, ale nie kupił sobie willi z basenem tylko jacht, jest "niekonsekwentny"?

W jaki sposób to, że ktoś bogaty nie kupił sobie willi z basenem zaburza ciąg wynikania z pierwszego zdania?

Posiadanie willi z basenem wynika z bogactwa. Nie znaczy to, że każdy, kto jest bogaty, musi mieć willę z basenem. A Witold zarzucał, że to JA tego nie rozumiem..



Nie dziwi, że ateiści traktują brak pewności co do własnych poglądów jako zarzut. Łatwo się zorientować, że dla ateistów dobry wierzący to taki, który jest stuprocentowo pewien własnych poglądów (czyli po prostu fundamentalista) - tak, jak ateiści, którzy też są fundamentalistami i nie rozumieją nawet, co oznacza słowo "wątpliwość". Dlatego też ateizm nie ma nic wspólnego ze sceptycyzmem - zakładającym wszak właśnie "brak pewności", "poddawanie wszystkiego w wątpliwość" (Ateista: "w wąt-co?") itp.