||
|| (??!!)
V
Po pierwsze gdzie jest napisane, że z mózgu a po drugie, "co ma piernik do wiatraka"?
Możesz, Soul33, wytłumaczyć tą regułę wnioskowania uznania dopuszczalności in-vitro i aborcji z tego, że inteligencja pochodzi z mózgu? Nijak nie mogę jej rozgryźć.

Przecież napisał:

- człowiek jest to byt posiadający inteligencję i basta. Płód inteligencją się nie wykazuje, więc można go, łagodnie mówiąc, olać.

Robocza hipoteza kognitywistyki, uzgodniona na podstawie lat badań neurobiologicznych (głównie nad rozmaitymi uszkodzeniami mózgu, ale też robionych na zasadzie: skoro już otworzyliśmy mu czaszkę, to przy okazji podrażnijmy trochę prądem, zobaczymy, co nam opowie) brzmi: umysł jest funkcją mózgu, umysł to jest to, co robi mózg, bez mózgu umysła niet.

A jakie są niezaprzeczalne oznaki wykazywania się inteligencją?

Rozwiązywanie zadań z algebry na poziomie uniwersyteckim, tudzież nie mówienie do głodnego tygrysa "kici, kici".

Poważniej to chyba będzie coś takiego: znajdowanie trafnych rozwiązań problemów stawianych przez środowisko, koniecznie na drodze refleksji, a nie odruchu.

A co z osobami chorymi psychicznie czy opóźnionymi w rozwoju? Jaką refleksją może pochwalić się dziecko miesięczne? Wg tej definicji nie jest człowiekiem?

Toteż ja opowiadam się za zachowaniem konwencji: człowiek - to człowiek, a płód - to płód. Konwencji wybieranej zupełnie irracjonalnie, ale stosowanej od niepamiętnych czasów. Rozbieranie jej na czynniki pierwsze bowiem nieuchronnie prowadzi do absurdów.

A czy, w Twojej konwencji, widzisz jakąś transformatę z płodu w człowieka? I jakie są jej składowe? Dla mnie konwencja: płód to płód a człowiek to człowiek nie jest bardziej racjonalna niż ta, że ostrzyżona owca to roślina a owłosiona to zwierzę.
Poroniony, nie donoszony "płód" to według Twojej konwencji płód czy człowiek? Jeżeli płód to jakie są kryteria oceny?

A czy Twoim zdaniem zarodek, który się nie zagnieździł w macicy i opuścił ją z krwią miesięczną, to człowiek? Czy należy w związku z tym oddawać zużyte podpaski do badań laboratoryjnych i ewentualnie urządzać im pogrzeby? Czy takie zarodki mogą być zbawione i egzystować w niebie, a jeśli tak, to w jakiej postaci?

Nie ma czegoś takiego, jak szansa statystyczna. Statystyka odnosi się zupełnie do czegoś innego . Wykorzystywanie jej do określania prawdopodobieństwa, z jakim coś nastąpi, jest po prostu błędne - i jest traktowaniem problemu po macoszemu.



Wpływają, ale w malutkim ułamku. W rozumieniu ogólnym - w ścisłym rozumieniu, nie mają żadnego znaczenia, bo jak napisałem - nie wykorzystuje się statystyki do określania szansy powodzenia osobnika . Absurd



Jednak nie ma jednego typu człowieka, który by sobie radził we wszystkich środowiskach. Tempo zmian nie jest presją środowiska, a cechą środowiska. Te tempo akurat jest takie, że nie zdążą się wytworzyć żadne genotypy - jest za szybkie, by jedna grupa osobników uzyskała przewagę, i za wolne, by pokolenia wypracowały jedną, uniwersalną cechę, która pozwala się przystosowywać do wszystkich środowisk błyskawiczne.



Nie ma tej selekcji, ponieważ rozkład posiadania dzieci i jakości genów jest zupełnie losowy . Nie ma żadnego, dostrzegalnego schematu, ponieważ w naszym przypadku, geny są b. mało znaczące. Ludzie, jako istoty, osiągneli wystarczający pułap ewolucji, by się od niej odseparować i więcej do niej nie wracać.



Wytłumaczyłem Ci, że inteligencja to wielka niewiadoma dla nas. I nigdzie nie napisałem, że tylko ona definiuje człowieka (jakbyś mi wytłumaczył skąd taką implikację wziąłeś... ). Inteligencja i świadomość znika, gdy człowiek idzie spać - czy w takim razie mam prawo Ciebie zabić we śnie, bo nie posiadasz inteligencji? Tak samo zarodek nie posiada mózgu i inteligencji tylko przejściowo. Jeżeli moralne jest zabijać zarodki, trzeba także dopuścić zabijanie ludzi we śnie. Np. taki człowiek jest w śpiączce rok, ale jest gwarancja, że po roku się obudzi. Czy mamy prawo go zabić? Nie.
Więc czemu mamy prawo zabijać dzieci?

@Lurkerk



Genialne



To nie jest takie proste. Owszem, nigdzie nie znajdziesz osoby z umysłem bez mózgu. Ale co w wypadku zwierzęcia, które ma tych mózgów dziewięć? Taka ośmiornica? Czy ona ma 9 świadomości?

Mózg jest związany z umysłem. Ale z tego co wiemy, to mózg potrafi się przezwajać, więc czy jest organem odpowiadającym za pewne rzeczy, skoro nie ma określonej stałej funkcji? Czy jest raczej kłębkiem neuronów otaczającym głębszą tajemnicę?

Skoro umysł jest funkcją mózgu, to czy zamieniając się mózgiem z Tobą komórka po komórce, w idealny sposób, to czy ja będę u Ciebie, a Ty u mnie?

Więcej - kopiując ludzki mózg w stosunku 1:1, czy otrzymamy nową świadomość?

Na te wszystkie pytania odpowiedź brzmi "nie wiadomo" póki co.



Tu jest problem innego rodzaju - to nadgorliwość. Tak samo, jak nie zanurzamy Eucharystii w żelu, by najmniejsze drobinki ciała Chrystusa nie "wykurzyły się po Kościele", przez to by nie profanować Najśw. Sakramentu, tak samo nie urządza się pogrzebów zarodkom . Ponieważ pogrzeb dotyczy bardziej osoby, która zdążyła przyjść na świat - jest to pożegnanie tej osoby, ponieważ w jakiś sposób stała się częścią naszego życia. To bardziej zwyczajowy rytuał - nie jest nawet Sakramentem.

Śpiący człowiek posiada czynny mózg i posiada inteligencję/ świadomość (jest osobą), nawet jeśli uśpioną. Jak mózg śpiącego człowieka przestaje działać, to mówimy, że "zasnął na wieki" - ten moment uznawany jest za jego śmierć i koniec człowieka jako osoby.


Człowiek jako osoba od chwili poczęcia to właśnie tego rodzaju problem.

Nie, nie posiada - jest nieświadomy, ergo nie ma inteligencji.

Jak to nie, a marzenia senne? Człowiek śniąc podejmuje decyzje, stara się orientować w śnionym świecie, posiada w nim pamięć siebie, jest ta samą osobą.

Ma, tylko jej w danym momencie nie używa. Jeśli miał przed zaśnięciem i ma (tę samą) po obudzeniu, to ma też w czasie snu.

To tylko kora próbuje zrobić coś z sensem z tym, co się dzieje wewnątrz mózgu.



Nie ma w czasie snu - nie używa, świadomość sobie "wyparowuje". Nie pamiętamy przecież co się z nami działo podczas snu, i nie jesteśmy świadomi np. upływu czasu. Człowiek ma świadomość przed zaśnięciem, i po obudzeniu.

I robi, co świadczy o ciągłości inteligencji.





Bardzo śmiała teoria. Z zapartym tchem czekam na bliższe objaśnienia jakim sposobem "wyparowawszy" następnie się, hmm... skrapla?