A chrzest w wodzie nie jest chrztem chrystusowym?

Ja myślę, że tu są 3 rodzaje chrztu (Duchem, ogniem, w wodzie) + 4-ty we krwi...i wszystkie są chrystusowe.


Pozdrawiam

Ogień i Duch jest w sferze niewidzialności, zaś woda jest znakiem tego co sie dokonuje na duszy człowieka.

W Kościel katolickim jedynie chrzest z wody jest rzeczywistocia sakramentalną. pozostałe, to koncepcje teologiczne, na temat których możemy sobie dywagować, ale nie mozemy powiedzieć nic pewnego.

A chrzest w Duchu (czy też Duchem) to nie czasem bierzmowanie - patrząc sakramentalnie? Ja tak zawsze to rozumiałem.


Pozdrawiam

Nie, i nie można tak tego ujmować. Bo chrzest to chrzest, a nie bierzmowanie. Istotnie, bierzmowanie jest dopełnieniem chrztu (razem z Eucharystią tworzę grupę sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego), ale chrzest jest chrztem i nie trzeba go powtarzać. Chrzest się przyjmuje tylko raz!

Ja myślę, że posiadanie skażonej natury to nie grzech. Dlatego nie jestem zwolennikiem opcji, że nienarodzone dzieci są oddzielone od Boga. Optuję raczej (acz nie znam do końca) za prawosławną koncepcją grzechu pierworodnego, wywodzącą się ze zrozumienia grzeszności człowieka pewnych szkół rabinackich już z czasów "przed-jezusowych".


Pozdrawiam

Prawosławni chrześcijanie zwykli nie mówić o grzechu pierworodnym, tylko o grzechu prarodziców (Adama i Ewy). Oni zgrzeszyli, a my w pewnym sensie dziedziczymi tego skutki.

pzdr

Tak twierdzą, bo nie rozumieją jednoznacznych slów św. Pawla

1Kor 15:22 BT "I jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy będą ożywieni,"
i zrzucają winę na przodków. Ale nawet ludzie nie są tak wredni, aby karać potomstwo za przewinienia przodków a co dopiero miłosierny Bóg.
Próbując coś wymyśleć kombinują jak koń pod górę i wychodzą różne dziwne rzeczy równie niezrozumiałe jak powyższe zdanie św. Pawła.

Dogmat Niepokalanego Poczęcia bazuje na koncepcji grzechu według bł. Augustyna. Zachód pozostaje do dzisiaj pod wpływem polemiki Augustyna z Pelagiuszem, Celestiuszem i Julianem z Eklanum, od której to polemiki Wschód jest wolny (Grzech pierworodny, Kraków, 1999). Augustyn bazował jednak na niedokładnym przekładzie na język łaciński tekstu Rz 5, 12: „Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł w świat, a przez grzech śmierć i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli” (gr. ep’ho pantes hemarton), co tekst łaciński oddaje jako in quo omnes peccaverunt (to znaczy: w Adamie wszyscy zgrzeszyli). Paweł tymczasem mówi o śmierci jako zapłacie za grzech. Śmierć uważano w starożytności za chorobę kosmiczną, która trzyma ludzkość pod swoją władzą. To śmierć czyni nieuniknionym grzech i niszczy naturę. Ludzkość po grzechu Adama „zapadła na chorobę zepsucia” (św. Cyryl z Aleksandrii). Augustyn natomiast traktował grzech Adama jako dziedziczony przez wszystkich jego potomków. Stąd potrzeba chrztu gładzącego ten grzech, ale nie jego skutki, podczas gdy według Ojców chrzest jest wyłącznie wejściem do Kościoła i „szatami nieśmiertelności” (por. J. Meyendorff, Teologia bizantyjska, Warszawa, 1984, s. 185-191). Grzech pierworodny jest przede wszystkim dziedziczną śmiertelnością (gr. phthora), prowadzącą ludzi do popełniania grzechów, co jednak nie zakłada żadnej winy w grzechu Prarodziców. Śmiertelność jest przekazywana drogą naturalnych narodzin, co stanowi przyczynę, że Jezus nie mógł mieć ludzkiego ojca (J. Meyendorff, Żyzn i trudy swjatitielja Grigorija Pałamy. Wwiedienije w izuczenije, Sankt Petersburg, 1997, s. 319-322). Również według myśli żydowskiej grzech naznaczył przyszłe pokolenia, gdyż sprowadził na świat śmierć (por. A. Unterman, Encyklopedia tradycji i legend żydowskich, Warszawa, 1994). Trudno sobie wyobrazić, żeby św. Paweł, uczeń znakomitych rabinów, odbiegał od tych poglądów.

Czy mógłbyś to rozwinąć? Chętnie poczytam, bo choć jestem ortodoksem to się z tym nie spotkałem.

W każdym razie, gdzieś w środku nie mogę się zgodzić z katolicką wizją tego tematu.


Pozdrawiam