Kochać to znaczy żyć i oddać życie...

Tyle pięknych słów, ale to tylko oczekiwania ludzi wobec nieistniejącego

Nieistniejącego Chyba jednak istniejącego. Bo ludzie raczej mówią o tym, jak doświadczają miłości.

Kochać to wyzbyć się siebie dla drugiego...

Jakie to proste...
A macie jakiś pomysł jak te zamierzenia (to kochanie na wiele sposobów) zrealizować praktycznie??
Hę?

A dla mnie takie tłumaczenie miłości jest całkiem trafne:
"Miłość to nie pluszowy miś ani kwiaty
To też nie diabeł rogaty
Ani miłość kiedy jedno płacze
A drugie po nim skacze
Bo miłość to żaden film w żadnym kinie
Ani róże ani całusy małe duże
Ale miłość kiedy jedno spada w dół
Drugie ciągnie je ku górze"

pozdrawiam

Prawdziwa miłość siebie oznacza że to czynię dla siebie czynię też dla Chrystusa,a to co czynię dla Chrystusa czynię też dla siebie.
W Pismie Swiętym miłość siebie jest wyznacznikiem miłości bliźniego.
Bliżnego miłujemy jak siebie samego i pragniemy jego dobraze względu na miłość Boga.
A Boga miłujemy ponad wszystko przez wypełnianie Jego przykazań czyli przez pewną postawę życiową a nie żadne "ochy i achy" co jest zauroczeniem i zaślepieniem a nie miłością.

Z Twojej definicji miłości do siebie wynika, że potrzebna jest do niej relacja z Chrystusem - jak ten wymóg uzasadnisz?

Dla mnie kochać to znaczy upraiwać seks (miedzy innymi) i generalnei być blisko fizycznie drugiej osoby, oczywiscie poza tymi wszystkimi romantycznymi "duperelami"
Wiem, że mnie zaraz zagorzali katolicy zmieszają z błotem

Ja rozumiem to tak że przeznaczając czas na pogłębienie relacji z Chrystusem, na modlitwę, odnowę życia duchowego, rekolekcje czynię to też dla siebie, liczę bowiem na to że więź z Jezusem pomoże mi pokonać to co trudne, że nada życiu jakiś sens, pomoże czynić życie lepszym i dobrze je przeżyć oraz daje siłę w wysiłku pracy nad sobą w walce ze swoimi słabościami. Także przy zakompleksieniu i nieakceptacji siebie miłosć Boża daje poczucie własnej wartości. Więc życie w głębokiej relacji z Chrystusem nie traktujeę w charakterze jakiegoś wymogu ale wewnętrznej potrzeby, by coś w swoim życiu zmienić na lepsze.

Zacytuję z "Tu es Petrus" Rubika & Książka:

Jeśli w szukaniu Bożej mądrości ufać świętemu Augustynowi - miłość to wybór drogi miłości, i wierność wyborowi

A ja tak sobie pomyślałam:
miłość zaczyna się wtedy, kiedy przestajemy być zakochani i nawet tego nie zauważamy.
A w praktyce, to jak masz ochotę powiedzieć coś przykrego, ale tego nie robisz i jest to baaaaardzo przyjemne:)

eeee to ja wiele razy się tak "hamuje" i wcale nie wobec tych, ktorych kocham...

Jak każdy, ale nie o to mi chodziło... Chodzi mi o taki konkretny moment, w którym zdajesz sobie sprawę "ja kocham tego człowieka" i Twoja złość znika zamieniając się w radość. Nie wiem jak to ładniej opisać, nie mieliście czasem czegoś takiego. Jakby czas na moment się zatrzymał i czujesz że złość w porównaniu z miłością nic nie znaczy. To bardzo miłe uczucie.

Miłości nie da się opisać. Ale jeśli kogoś kochasz to wiesz, że to jest miłość