Mam problem. Moja "najlepsza" przyjaciółka kilkakrotnie odmówiła mi pomocy w sprawie dla mnie najważniejszej w życiu. Wymówiła się - przykładowo - muszę upiec ciasto drożdżowe. Ogólnie wymawia się brakiem czasu.
Czy ktoś taki zasługuje na miano przyjaciela, czy już nie? Mam wątpliwości, czy ona kiedykolwiek była moją przyjaciółką. Raczej oszukiwałam samą siebie, chcąc w to wierzyć.

może poczytaj sobie ten temat - tu już trochę o przyjaźni napisano - może ci to pomoże w zrozumieniu waszych relacji

pozdrawiam

Przyjaźn polega na bezinteresowności.

Zapytaj wprost o co jej chodzi.

A czy ona wie, że to jest dla Ciebie naprawdę najważniejsze? A może niekoniecznie zdaje sobie z tego sprawę?
Żeby nie osądzać zbyt pochopnie...

Heh... Żadna przyjaciółka - tyle. Przyjaciół poznaje się w biedzie.

Takie jest życie. To, że ktoś się wydaje przyjacielem, nie znaczy że nim jest.

Przyjaciół poznaje się w biedzie. Jakie to prawdziwe. Ona wie, jakie to dla mnie ważne, użyłam nawet słowa "zdesperowana" w odniesieniu do tej sytuacji.

Może własnie o sytuację i desperację przyjaciółce chodzi?Może nie pochwala twego zamiaru a nie umie ci wprost o tym powiedziec i wynajduje ,,ciasto drozdzowe"?

Mój zamiar jest prosty, jasny rzekłabym chwalebny.

Co nie znaczy, że musi się z nim zgadzać. Zresztą to tylko człowiek- ma swoje humory, swoje zmartwienia itd. Może ma coś boleśniejszego i osobistszego i mimo, że może i byc chciała to nie może Ci teraz pomóc?
Poza tym, spotkałem się z twierdzeniem, ze prawdziwych przyjaciół poznaje się w radości, a nie w biedzie

To pasuje do wielu rzeczy. Mogłaś na przykład postanowić, że będziesz codziennie przez ileś godzin zajmować się samotnymi ludźmi. Proste, jasne i chwalebne? A jakże. Ale czy w takiej sytuacji możesz wymagać pomocy od przyjaciółki? Oczywiście to tylko przykład, nie wiem, czym jest Twój zamiar i jakiego nakładu sił i czasu wymaga.

I jeszcze jedno - spójrz na to również od drugiej strony. Czy na pewno jako jej przyjaciółka możesz wymagać tak bezwzględnie tej pomocy?

Przyjaźń nie jest za coś - to nie handel wymienny. Przyjaźń nie upada dlatego, że ktoś mi czegoś odmówił, czy się ze mną nie zgadza. Jeśli w sytuacji odmowy, niezgody, sporu ją zerwę - cóż, nie umiałam być przyjaciółką...

Są oczywiście kwestie życiowe. Nie wyobrażam sobie braku pomocy (możliwej) w sytuacjach konieczności, czy braku wsparcia wtedy, gdy się go potrzebuje (niekoniecznie zawsze w tej samej sekundzie). Ale przyjaciel nie jest moją własnością, nie jest od spełniania moich marzeń, ma swoje życie, zupełnie odrębne.

I ja jestem zobowiązana to szanować.

Angua, dla mojej przyjaciółki to, czego ja potrzebuję, jest proste do wykonania. Dla mnie nie. I właśnie w tym sęk. Że ona woli upiec ciasto niż pomóc mnie. Czy naprawdę musi piec to ciasto, gdy ja jestem w takiej potrzebie?

Jo_tka, to boli. Odepchnięcie przez tak bliską, zdawałoby się, osobę.

Jeszcze raz napiszę - nie wiem o co chodzi. I w żadnym wypadku nie będę wydawać werdyktu. Mogę tylko napisać, żebyś spróbowała spojrzeć na sprawę również z jej punktu widzenia. Bo może rzeczywiście to jest takie istotne i niecierpiące zwłoki, a może z perspektywy kogoś innego wcale nie. A przyjaźń działa w dwie strony - nie tylko ta druga osoba powinna strarać się Cię zrozumieć, ale ona również może zrozumienia oczekiwać od Ciebie.

Mniszko, wprawdzie napisałaś bardzo mało na temat tej sprawy, ale mi to pachnie wymówką, tzn. ciasto mogło być tylko pretekstem do odmówienia Ci z zupełnie innego powodu. Podobnie jak Angua uważam, że za mało podałaś informacji by tą sytuację ocenić.