Quinque, zlituj się. Arabowie ciągnęli niewolników głównie ze Słowiańszczyzny, pod pozorem, że to świeżo nawróceni pielgrzymi są, a katolikom to jakoś nieszczególnie przeszkadzało; ba, we wszystkich językach zachodniej Europy słowo niewolnik jest urobione od Słowianina, więc wszyscy wiedzieli, o co cho. Ktoś coś z tym zrobił, komuś to przeszkadzało? Zapewne zarabiano jeszcze na pośrednictwie; z pewnością zarabiał na tym niejaki Mieszko I, katolik jak w pysk.

Jak podają miediewiści handel niewolnikami - tak mężczyznami jak i kobietami - kwitł w Polsce do XIw.

A gdzie zaczęto się nim parać i kto zaczął to robic? Ano, zaczęli to robić na gigantyczna skalę chrześcijanie, w szczególności katolicy, gdy tylko zorientowali się, że z pracy niewolników w Nowym Świecie płynie ogromny zysk.

Pomijając aspekt niewolnictwa i pewności co do tego, co robił Mieszko. Ergo malowniczo przedstawia definicję katolika, który zarabia na niewolnictwie, czyli katolika któremu katolicyzm przyzwala na łajdactwa, czyli definiuje katolicyzm jako instrument legitymizujący łajdactwa. A tak nie jest.

Katolicyzm poprzez swoje zasady zabrania łajdactw i tym jest katolicyzm.
Nie jest natomiast nazbyt wymagające, aby wpasować się w struktury katolicyzmu, które to struktury w zewnętrznej postaci katolicyzm posiada i posiadając minimum zdolności aktorskich, realizować własne zgoła inne niż katolickie cele, poruszając się w pozorowanej zewnętrznej strukturze wartości. Katolicyzm z zasady nie interweniuje w takich przypadkach, bo nie ma komórek dyscyplinujących, które pałą egzekwują miłość braterską, bo dyscyplinowanie byłoby z automatu antykatolickie (vide Dekalog). Poza katolicyzmem próbowano uskuteczniać to w praktyce, np. w rewolucyjnym komunizmie, gdzie egalite było nakazem i komórki dyscyplinujące pilnowały, żeby ktoś kogoś za bardzo nie miłował.
W katolicyzmie jest inaczej, pilnowania z zasady nie ma, co statystykom czasami szkodzi. Jedynie w przypadku osób stanowiących sobą rodzaj wzorca katolickiej doktryny, np. księży, w razie wykazywania przez nie ich stylem życia postaw antykatolickich, mocą hierarchicznie zbudowanego autorytetu, komunikuje się, że ich styl życia katolicki nie jest (np przypadek Charamsy). Ale też się im nie nakręca uszu, co niektórych pewnie złości, bo chętnie by komu ucha ponakręcali.

Zatem takiego Mieszka I, co to z pewnością handlował niewolnikami (co samo w sobie jest bzdurą, no ale Ergo pewność ma, że tak było) nie można by uznać za katolika jako wzorzec, ale co najwyżej za cwaniaka udającego katolika.

Jak Ergo myśli, co na temat Ergo myślą Zimbabwejczycy podglądający Ergo? Jak Ergo wygląda z daleka? Czy Ergo-katolik zamieszkujący katolicki kraj, robi na nich wrażenie wzorowego katolika, czy katolika cwaniaka? Czy Ergo poprawia katolickie statystyki, czy też wprost przeciwnie?

Dobrze wiedzieć, że prawdziwy Szkot ma się dobrze.

Zdecydowanie na mniejszą skalę wykorzystywali niewolników autochtonów katolicy w Ameryce Południowej, niż protestanci handlujący chwytanymi na kontynencie afrykańskim murzynami.

Brehehe. Ja wyznaję Duchy japońskie, a Boga...

Also, chciałbym się dowiedzieć, z czego Mieszko I sfinansował swoje państwo i podboje, jaki towar z Odrowiśla miał na handel, skoro główną monetą w obiegu w tymże państwie był arabski dirhem.

Autochtonów wykorzystywali ekstremalnie, ale fakt: wkrótce zaczęli sprowadzać sobie niewolników z Afryki. W takim biznesie nie ma podaży bez popytu, a to popyt katolików na niewolników spowodował odrodzenie tego procederu w najokrutniejszej formie. Nie kto inny, tylko wielki moralista biskup Las Casas zalecał zastąpienie niewolniczej pracy Indian niewolniczą pracą Murzynów. Fakt, że się wkrótce opamiętał, ale już niestety po niewczasie.

Aha, to protestanci to nie chrześcijanie i kierują się inną obiektywną moralnością?

Ponawiam pytanie kiedy i kto się dowiedział że niewolnictwo jest złe, jak ta obiektywna moralność im to przekazała i dlaczego tak późno?

Jak widać ateiści nie tylko nie mają pojęcia o nauce. Na dodatek muszą łgać na każdym kroku. Nie ładnie, Bardzo nie ładnie. Po pierwsze przedstaw fragment postu Quinque który mówi "nikt nie został spalony przez Kościół Katolicki". Po drugie, praktycznie wszystkie wyroki kończyły się uniewinnieniem. Co nawet podaje ta twoja Wikipedia XD. Po trzecie przez 400lat działania katolickiej inkwizycji liczba jej "ofiar" to jakieś 30 tysięcy. Z tym że te ofiary to głównie przestępcy. Czyli inkwizycja katolicka przez cztery stulecia zabiła kilkukrotnie mniej osób niż wasza ateistyczna Rewolucja Francuska. Po Czwarte, Inkwizycja Hiszpańska i chyba też Portugalska były inkwizycjami świeckimi. A teraz możesz grzecznie przeprosić za swoje kłamstwa

To teraz JedenPost napisze czy takie działanie było motywowane ideologicznie, tak jak w przypadku zaniechania niewolnictwa w Średniowieczu

Bulla papieża Mikołaja V (styczeń 1455 r.) stwierdza, że niewolnictwo jest rzeczą właściwą i miłą Bogu. Myślisz, że została wydana dla Arabów?

Proszę zacytować stosowny fragment, gdzie to stwierdza, albo nie przeklejać bredni.

Cała konkwista była - przynajmniej oficjalnie - motywowana ideologicznie. W średniowieczu nieowlnictwo z czasem zanikało nie z powodów ideologicznych, a ekonomicznych. Gdy tylko chrześcijanie wyczuli, że będzie się opłacać - natychmiast powróciło. Od czasu wielkich odkryć geograficznych praktycznie wszędzie tam, gdzie docierali chrześcijanie, pojawiało się niewolnictwo.

O czym zresztą w ogóle mowa - dziś w licznych parafiach znakomicie prosperują "Rycerze Kolumba" i nikt jakoś nie widzi nic złego w tym, że patronuje im złodziej, porywacz i - nieudolny wprawdzie - łowca niewolników.

No ja wiem, Ergo wyznaje. Ale jakżeśmy to już kiedyś ustalili, nikt za bardzo nie wie jak to japońskie wyznanie ugryźć, to znaczy normy moralnej ono nie posiada. Jak więc można się zorientować, czym to wyznawanie się objawia? Czy można sobie jako jego wyznacznik, wziąć Ergo za przykład? Spaceruje sobie taki Ergo i patrzy, jakby tu narobić komuś na głowę i se przy tym pobrechać, za każdym razem głupawo się tłumacząc, że jemu to wolno, bo on jest shinto i tylko tędy przechodzi, więc to wszystko nie jego.
To cóż to takiego to shinto? Czy można Ergo wziąć za wzorowy przykład shintoisty? Bo jeśli można, to chyba powoli zacznę definiować shinto, jako wielkość kupy zrobionej na głowę katolika przez Ducha japońskiego.


Ale momencik. Tu nie rozmawiamy o Mieszku i jego portfelu, tylko Mieszka używamy (tzn Ergo próbuje) jako katolickiego chłopca do bicia. I potem takie swoje mniej czy bardziej pomylone wnioski, wciska Ergo jako wyznacznik katolicyzmu. A tu, Szanowny Ergo, sprawy wyglądają zgoła odwrotnie. To nie czyjeś omijanie katolicyzmu wyznacza katolicyzm, to katolicyzm jest wyznacznikiem dla tego kogoś.
To może niech się jednak Ergo zmobilizuje i powie, jaki to japoński Dekalog, uważa Ergo za lepszy od Dekalogu katolickiego? Któraż to konkretna shintoistyzna norma, jest bardziej wartościowa niż norma katolicka, że ją Ergo wyznaje (czy tam opowiada, że wyznaje)?