Wyjaśniłam (lub starałam się wyjaśnić) tę kwestię na topiku "...bo jestem chora z miłości".
Ja myślę, że chodzi o ofiarę. Każdy ksiądz i każda zakonnica ryzykują, że mogą się zakochać. Ryzyko jest wpisane w ludzkie życie.
Na tamtym topiku poruszyłam też kwestię aseksualności, może podyskutujmy w jednym miejscu na ten temat. W którym wolisz.

Mogłabyś to zrobić raz jeszcze, tutaj? Chodzi mi o konkretną odpowiedź na zagadnienia poruszone w moim ostatnim poście - tamten temat jest dość obszerny i trudno mi wyłowić z niego istotne w tym miejscu sprawy.

To prawda, ale podjęcie ryzyka musi być uzasadnione - ryzyko pozbawione sensu to zwyczajnie głupota. W przypadku księży i zakonnic święcenia/śluby wymagają złożenia takiego przyrzeczenia - jak już pisałem taka jest formuła wynikająca z tradycji Kościoła Rzymskokatolickiego. Czemu/czy myślisz, że Bóg oczekuje od Ciebie takiej ofiary?

Chyba lepiej będzie tutaj - tam już dosyć wątków wypływa. Co do aseksualności - chyba tylko Av o niej wspominała, nie przypominam sobie abyś Ty to robiła. Jesteś aseksualna?

Zacytuję samą siebie:



Jak wiadomo, są różne stopnie aseksualności. Ja w pewnym stopniu jestem aseksualna. Nie chcę się wdawać w intymne szczegóły, powiem tyle, że dostrzegam męskie piękno, jednak bardziej interesuje mnie obcowanie z Bogiem np. na modlitwie.
O szczeóły mej częściowej aseksualności proszę mnie nie pytać, bo to zbyt intymne.

Czuję głos w sercu, który tak samo mi mówi o powołaniu jak przyszłym księżom/zakonnicom.

Nie ma sprawy, nie będę właził z butami Nie znam się zbyt dobrze na aseksualności, nie wiem czy można ją wyleczyć, ale jeśli nie to niezdolność do małżeństwa właściwie zamyka kwestię pójścia tą drogą.
Głos w sercu o jakim napisałaś niewiele mi mówi bez rozumowego uzasadnienia, bo u mnie wszystko musi iść z nim w parze - nawet moje uczucia mają pewne podłoże rozumowe. Sama intuicja nie jest dla mnie wystarczającym uzasadnieniem, zwłaszcza dla tak ważnej sprawy, choć zdaję sobie sprawę, że możemy działać na innych falach i możesz nie być w stanie mi uzasadnić tego tak jakbym chciał. Niemniej życzę Ci, żebyś jednak kiedyś przyjęła piękno związku kobiety i mężczyzny, wyszła za mąż i założyła rodzinę - nie piszę tego po to aby postawić na swoim, po prostu życzę Ci tego co uważam za najlepszą rzecz jaka może człowieka spotkać

Dziękuję, bo życzenia są naprawdę piękne Jednak sprawiłbyś mi większą radość, życząc doskonałego spełnienia woli Bożej.

Rozumowe uzasadnienie : czuję, że się nie nadaję do bycia żoną i matką. Denerwują mnie małe dzieci. Czy to wystarczający powód? Rozumowy?

mniszko, niechęć do małych dzieci może być tylko jedną z przesłanek, ale na pewno nie powodem rozstrzygającym o złożeniu ślubu czystości.
Sama wiesz, że takim powodem może być jedynie doskonała miłość do Chrystusa - miłość oblubieńcza, która jest miłością piękną, ale jednocześnie wymagającą i zazdrosną. Poprzez ślub czystości oddajesz Bogu całą siebie.

Ślub czystości jest przede wszystkim znakiem oczekiwania na przyjście Oblubieńca. Jest też zgodą ( jak mówił papież) na samotność po to, by inni nie byli samotni.

Ślub czystości jest również dowodem na duchową płodność Kościoła. Celibatariusze nie są rodzicami w sensie fizycznym, ale doświadczają pięknego rodzicielstwa duchowego.

mniszko, jeśli chodzi o prywatny ślub czystości - dobrze, jeżeli masz stałego spowiednika, który może pomóc w rozeznaniu powołania. Radziłabym też , aby pierwszy ślub był ślubem czasowym

Oczywiście, wiem, że miłość do Chrystusa jest warunkiem decydującym, najważniejszym.
Pragnęłabym oddać Bogu całą siebie.
Na tę okazję mam nawet kupioną obrączkę.
Nie mam stałego spowiednika, ale gdy tylko mam okazję, spowiadam się u tego samego księdza.
Dziękuję Ci, Baranku, za radę, by pierwszy ślub był ślubem czasowym. To bardzo rozumne i rozsądne. Podobnie jak w klasztorze.

mniszko - jeżeli pragniesz nosić obrączkę, to może jednak pomyśl o dziewictwie konsekrowanym? Wówczas ślub czystości składa się na ręce biskupa i od niego otrzymujesz obrączkę.
Jest to ślub publiczny.

Ślub prywatny natomiast raczej pozostaje tajemnicą. Ktoś, kto składa taki ślub, musi się liczyć np. z docinkami , że jest starą panną, bo swoje zaślubiny nosi w sercu. Jest to też spore wyzwanie - zwłaszcza dla młodych kobiet.

A czy nie-dziewica może złożyć taki publiczny ślub czystości? Pytam nie tylko z ciekawości
A z docinkami jestem pogodzona, choć jeszcze się z nimi nie spotkałam. Kolejna ofiarka dla Jezusa

Co masz na myśli przez te słowa?

Wolałabym jednak ślub prywatny, cichy, ukryty.

to odpowiedź na Twoje pytanie czy "niedziewica" może złożyć ślub czystości? odpowiedź brzmi tak, ponieważ ślubujesz życie w czystości od momentu gdy do tego się zobowiązujesz (chyba, że tekst ślubu mówi inaczej). Jednak w ogólnym rozumieniu jakikolwiek ślub obowiązuje od momentu jego złożenia, a nie ogarnia tego co było wcześniej.

mniszko, szczerze mówiąc nie wiem, czy kobieta nie będąca fizycznie dziewicą może zostać dziewicą konsekrowaną ( ale spytam znajomej, która żyje w tym stanie)

Nie ma natomiast przeszkód w złożeniu prywatnego ślubu czystości , ani nawet we wstąpieniu do zakonu.

Rozumiem, że pragniesz mieć obrączkę na znak zaślubin- dziewicom konsekrowanym nakłada ją biskup, który poślubia daną dziewicę Chrystusowi w imieniu Kościoła - kto miałby ją nałożyć Tobie ?

P.S. Właśnie znalazłam :



Rozumiem, że konsekracji może zostać poddana osoba, która prowadziła życie seksualne, jednak nie było ono jawne, czyli nie stanowiło zgorszenia bliźnich.

I jeszcze jedno mniszko: ślub czystości nie jest jednoznaczny z poślubieniem Chrystusa. Poślubienie Chrystusa jest istotą własnie dziewictwa konsekrowanego.

mniszko nie rozumiem cię. Najpierw chcesz składac jakies absurdalne sluby- potem dajesz do zrozumienia, ze nie jestes dziewicą. Moze to byla prowokacja?
Dziewica konsekrowana to dziewica .
Mam takie skojarzenie: X zjadl jablko,np. antonowke. Bylo kwaśne. Powiedzial wszystkie jabłka sa do niczego nie jem jablek. Za rok skusił sie i zjadl malinówke była slodka... Zmienił zdanie