Ale nie podałeś żadnego linku, w którym autor przystępnie by wytłumaczył jak z niewidzialnej energii powstaje widzialna materia. A o to cały czas chodzi, jeśli idzie o początek wszechświata.

To niech Małgoś wytłumaczy, bo ja wiem, problematykę teodycei. Ma być krótko i przystępnie, bo nie chce mi się bawić w teologa i siedzieć nad książkami, żeby zrozumieć pojęcia, jakimi w teodycei się operuje. I ma być bez nadmiernie rozbudowanych zdań.

Jak to życzenie moje Małgoś rozważy, to może dotrze do niej wreszcie, że stawia warunki, których spełnić się nie da, i z jakiego powodu.

Podpinam się pod prośbę o teodyceę, bo serio nie wiem co to znaczy i też wolę aby mi ktoś to wyjaśnił niż znów wertować czeluście internetu.
Ułatwiam sprawę o tyle że przyznaję że nic na ten temat nie wiem, czyli wiesz że nie mam błędnych, zbytnio uproszczonych modeli utrudniających zrozumienie.

Biorąc pod uwagę demonstrowane przez Ciebie połączenie ignorancji i niechęci zmienienia tego stanu rzeczy żadne wyłumaczenie nie będzie dla Ciebie przystępne.

Zaproponowałem Ci wcześniej lekturę książki, która będzie dobrym początkiem, gdybyś jednak zdecydowała się czegoś dowiedzieć.

Całkiem łatwo z "niewidzialnego" powietrza pozyskać jak najbardziej widoczną wodę. Ale podejrzewam że to również może dla niektórych okazać się niemożliwe do przyjęcia. A może niedostrzegalna gołym okiem para wodna nie jest tym samym czym woda lub lód? Pewnie jest zbyt mało materialna...
Energia również jest widzialna, tylko nie tak zawodnym zmysłem jak wzrok. Oczywiście zależy jaka energia. Ale pewnie nawet światło dla niektórych jest zbyt mało widzialne, jak nie chcą widzieć.
Woda ma różne stany skupienia jak gaz, ciecz i ciało stałe. Choć traktowanie energii jako kolejnego nietypowego stanu (obok plazmy) to zapewne lekkie nadużycie, ale czy tak trudno zrozumieć, że energia to po prostu kolejny taki stan? Dla niektórych zapewne nawet takie uproszczenie jest zbyt trudne.
Powiedzieć że człowiek jest mniej więcej niemożliwą do zniszczenia energią jest niedopuszczalne. Powiedzieć, że człowiek ma niematerialną, nieśmiertelną duszę to już "oczywiście, ależ ksiądz mądry, proszę - przepiszę na księdza cały majątek.". Niektórzy zapominają że teorię Wielkiego Wybuchu, czyli to że z energii powstała materia stworzył ksiądz.

Wlasnie powiedzialem: potrzebne sa robaczki.

Zlotko. Nieladnie Malgosiu.

ErgoProxy, ale co ma teodycea do tego co napisała Małgosia?

Do pytania zawartego w tytule owszem

Teodycea? Nic zgoła, mogłaby być eschatologia. Chodzi o sposób przekazu. Otóż Małgoś życzy sobie, żeby przykroić szeroką i skomplikowaną wiedzę do jej ignoranckiego poziomu. Nie zdaje sobie widać sprawy, i nie chce przyjąć tego do wiadomości, że wysublimowanych pojęć abstrakcyjnych nie wymyśla się dla picu, tylko dlatego, że ich przyswojenie jest nieodzownie konieczne do jakiegokolwiek zrozumienia tematu, a też i do zwięzłości wypowiedzi i szybkości myślenia. Ergo, żeby coś wiedzieć, trzeba się najpierw tego do-wiedzieć, czyli wykonać jakąś pracę, żmudną i trudną. Małgoś się od tej pracy miga.

Ergo, miga to mało powiedziane, zaproponowałam że skoro nie chce nic sama doczytać to jestem gotowa od podstaw tłumaczyć, chciałam tylko aby mi podała jak definiuje materię i energię oraz dopasowała kilka przykładów, abym wiedziała od czego zacząć, ale ponoć proponując to chciałam aby udowadniała że nie jest wielbłądem - moja propozycja jest i będzie aktualna gdy tylko zechce to załapać, tak samo jak ktoś inny potrzebuje darmowych korepetycji to mogę pomóc, mam czas a zawsze próbując kogoś nauczyć człowiek pogłębia wiedzę, więc to także z korzyścią dla mnie, żeby mi kto czasem nie twierdził że chcę się dla kogoś poświęcać

O, nasłałbym na Ciebie ARHIZa, żeby sprawdził Twoje kompetencje, ale też się miga, żeby tu coś napisać. Biolog jeden.

Ja nie twierdzę że mam jakieś wielkie kompetencje ( ot , kiedyś tam się korków udzielało), natomiast sądzę że skoro wyjaśniłam to wczoraj moim dzieciakom i załapały to może uda się i Małgosi to objaśnić... Tylko ona nie chce współpracować i na to nic nie poradzę.

Ergo - może zajmijmy się tą teodyceą - ja chętnie się popiszę skrajną ignorancją w temacie, choć może jednak zanim zacznę choćby w słowniku sprawdzę co to jest, co by chociaż względnie na temat bredzić...

Ale ja też nie wiem nic o teodycei, tzn. problemie, skąd się wzięło zło, skoro Bóg jest tylko dobry; wikipedia jest tu ode mnie mądrzejsza. Dzwoni mi tylko, że Leibniz coś tam kombinował z "najlepszym możliwym światem" i że chyba Wolter z tym polemizował w swoich powiastkach. No i że przed Leibnizem i po Leibnizu jeszcze trochę myślicieli podejmowało temat, ale ich argumentacje są ponoć mniej sensowne.

Mnie, mówiąc szczerze, rzecz przestała interesować, odkąd się dowiedziałem, po co bolą zęby (żeby je sobie wybijać, zanim zakażenie po nerwie dojdzie do mózgu). Od tego momentu, kiedy ktoś deliberuje o cierpieniu (w sensie że to zło jest i jak to świadczy o Bogu) w oderwaniu od źródła i okoliczności tego cierpienia, uśmiecham się w kułak.

Ogólnie odczuwanie bólu jest nam wręcz niezbędne, wystarczy się dowiedzieć jak wygląda życie ludzi którzy go nie czują.
Ale odczuwanie bólu to nie zło... ale zadawanie niepotrzebnego bólu już tak.
Jak ogólnie zdefiniować zło? Bo mówi się i o złym zachowaniu, o złym humorze, złej pogodzie, złym człowieku, złym nawyku, a w sumie to chyba dałoby się sprowadzić do pojęcia szkodliwego względem naszych celów, oczekiwań, potrzeb.

Standardowo definiuje się je jako brak (niedostatek) dobra. Bóg jest dobry, Boga nikt współcześnie nie widział, czyli de facto wychodzi, że złe jest to, co ksiundz powiedzieli.

A poważnie to nie wiem. Twoja definicja jest, hm, chwat by ją pewnie nazwał egoistyczną i subiektywną, i zaczął ględzić o obiektywnym dobru i złu, ale jak się ono manifestuje – przykładów nie potrafiłby podać, z wyjątkiem może jakichś skrajności typu esesman w getcie. W ogóle, biorąc pod uwagę, jak różne triki są stosowane po rozmaitych kulturach do oszukania "wbudowanego" układu neuromorlanego (istnieje taki?), sensowniej byłoby chyba mówić o etyce jako o pewnym procesie, i to zarówno w wymiarze jednostkowym jak i historycznym. Ale znów, o procesualizmie niejakiego Whiteheada tyle wiem, że jest.