To jeszcze nie jest równoznaczne z wiecznością wszechświata (nie mówimy o energii wszechświata). Co do niszczenia energii to pytanie czy nie jest na przykład tak, że to tylko my nie potrafimy jej zniszczyć bo że tak powiem jesteśmy nią. Jeśli znaleźć kogoś kto nie jest tą energią to może potrafiłby, ale to już dywagacje.

No właśnie, a czy świadomość też jest jakąś energią? W jaki sposób ewolucyjnie wykształciła się świadomość? Żaden inny gatunek nie zdołał jej wykształcić. Jakie jest prawdopodobieństwo tego, że tylko jeden gatunek istot wykształci daną rzecz.

Nie jest, niemniej idea nieistnienia materii/energii wciąż pozostaje koncepcją w żadne sposób nieumocowaną w nauce i obserwacjach, jest to pomysł całkowicie wydumany. Z drugiej strony - idea wiecznego istnienia energii/materii jest przynajmniej spójna z obserwowalną rzeczywistością, a to już coś.

Co nie zmienia faktu, że na dzień dzisiejszy namacalnego dowodu na istnienie wszechświata nie ma.

Doprawdy? Wciąż czekam na dowód że materia/energia są wieczne

Dowiesz się co najwyżej, że państwo wyrzuciło w błoto pieniądze przeznaczone na Twoja edukację

Kolega solipsysta?



Czego w moim poście nie zrozumiałeś?

Nie trzeba przyjmować solipsyzmu aby mieć świadomość że udowodnienie istnienia fizycznej rzeczywistości jest niewykonalne, bo ewentualne dowody mają wartość tylko gdy już wcześniej założymy istnienie fizycznej rzeczywistości a to się z lekka z logiką gryzie...
Tak samo na upartego nie udowodnisz dosłownie niczego, aby cokolwiek móc udowadniać potrzeba przyjąć zestaw aksjomatów, których udowodnić się nie da i przyjmuje się je ( albo nie ) jako założenia, tylko dlatego że uznajemy że ich nieprzyjmowanie prowadzi do absurdów, aczkolwiek w ramach eksperymentów jakiś czas próbowałam żyć jako podstawę światopoglądu biorąc ich negacje i jakoś to działało, choć poczucie irracjonalności, bezsensu i absurdalności czegokolwiek było dość dojmujące więc wróciłam do układu w którym uznaję że ja istnieję , że fizyczna rzeczywistość istnieje, że prawda istnieje, że prawa logiki działają, że na podstawie przeszłości można wnioskować o przyszłości itd... Ale jak ktoś potrafi to udowodnić to poproszę - sporo piwek się zgarnie

Naturalnie, tak się tylko chciałem podroczyć

Acz literalnie rzecz biorąc, namacalne dowody istnienia wszechświata mamy, wszak macać możemy do woli. Inna rzecz, na ile temu macaniu (wrażeniu macania) zawierzymy i z jakiego (oprócz przyzwyczajenia) powodu.

Dokładnie - namacalnych jest ile się tylko komu macać zachce, ale problem jest to że taki namacalny dowód w kwestii realności rzeczywistości nie jest nic warty, ale w sumie może lepszy 'macalny' niż tylko wyobrażony....
Bo jednak większość uznaje że to co namacalne istnieje rzeczywiście a byty wymyślone to byty wymyślone i dopiero przez działanie niektóre z nich mogą zaistnieć w czasoprzestrzeni w której żyjemy.

Co do tytułu wątku - jak zdefiniować nic? Próżnia to już coś, bo zawiera przestrzeń, a przestrzeń to nie nic... Czym jest nic? Brakiem czegoś, ale aby móc mówić o braku czegoś to coś musi istnieć...

Różnica między wszystkim a wszystkim.

Super definicja

Jak nie mówimy o energii wszechświata, to o czym mówimy?
W końcu chcąc przyjąć założenie, że wszechświat kiedyś powstał, musisz uznać, że energia powstała z niczego.



Świadomość w świecie przyrody, jest czymś rzadko spotykanym.

Głwonie dlatego, że to dość duży wydatek energetyczny, żeby tą świadomość utrzymać. Ewolucyjnie to nie jest coś zbytnio przydatnego.





Niby z jakiej racji istnienie świata jest nielogiczne?
Bo gdyby jednego dnia na ziemi grawitacja istniała, a następnego dnia już jej nie było, a słońce jednego dnia świeciło na biało a innego na niebiesko, i w jeden dzień jestem Polakiem, a następnego dnia budze się gdzieś w Afryce, i jestem obywatelem Nigerii, i wyglądam jak klasyczny Nigeryjczyk, to wtedy faktycznie można uznać że z tą rzeczywistością jest coś nie tak.

Ale jakoś nic takiego się nie dzieje, więc w tej sytuacji, nie widze powodu, żeby realność tej rzeczywistości, podważać.





Nicość to abstrakcja.
Bo jeśli uznamy że energia istnieje wiecznie, to nigdy nie było momentu, w którym coś takiego, jak nicość, mogło zaistnieć.

[edytowano 1x... ort. int. składnia. M.]

Nie pisałam że rzeczywistość jest nielogiczna tylko że nie da się logicznie udowodnić że obiektywnie istnieje.
Fizyczna rzeczywistość jest jak najbardziej logiczna ale sama logiczność nie potwierdza obiektywnego istnienia.

Pojęcie wieczności ma sens tylko gdy mamy czas i to nieskończoną jego ilość
Gdy jest już czas to jest coś, aby mieć nicość nie może być czasu ani przestrzeni bo czasoprzestrzeń to coś.
Nicość byłaby wówczas gdyby nie było ani czasu ani przestrzeni ani kompletnie niczego.

No i skoro energia istniała wiecznie i dzięki tej energii powstał wszechświat i życie na ziemi (cy tylko na ziemi, nie wiemy), to znaczy, że ta energia jest wszechmocna, czyli jest Energią (dla ateistów)= Bóg (dla wierzących).

Nie da się zdefiniować czegoś czego nie ma. To sprzeczność.