Nie miałem niczego takiego na myśli. Chodziło mi po prostu o zachowanie rozsądku w obliczu czegoś, co w niejednym źródle szumnie określane jest jako naukowe potwierdzenie cudu. OK, można i tak się bawić, jeśli jednak ktoś chce korzystać z autorytetu nauki i jej narzędzi, powinien być zarazem gotowy na to, czy i w jakim stopniu został zachowany specyficzny dla nauki reżim postępowania i wnioskowania.

Co sie z tobą dzieje?





W tamtych okolicach w tamtych czasach żyło dużo czarnoskórych ludzi, więc chodzi bardziej o to żeby mógł z tego wyjść czarny Jezus. A czy w tych okolicach żyli jacyś biali ludzie, to nie wiem.

Zakładam, ze Jezus był czarny. Dlatego mnie rozbawiłeś. Zobaczyłem oczami wyobraźni pochód "prawdziwych katolików" ubranych w pseudomundury z pochodniami w rekach a tu zonk: jakiś czarnuch wita ich rozkładając szeroko ramiona.

Znaczy, Jezus był Felaszem, co mu się przodkowie wrócili z Etiopii do Ziemi Obiecanej? Czy może potomkiem jakiejś murzyńskiej nałożnicy Salomona, co rodziła na kolanach legalnej małżonki, jak Hagar izmaela? Wszelki Duch, to nie jest wcale takie niemożliwe, jak się wydaje z pozoru.

Ciekawe czy jeśli faktycznie by udowodniono za pomocą tych cudów, że Jezus jest czarny, to czy by poszedł komunikat od papieża i biskupów, żeby w kościołach przemalować wszystko na czarno?

W końcu wcześniej to nikt nie wiedział jaki Jezus miał kolor skóry, więc można było malować co się chce, no ale jak już jest wiadomo, to trzeba się dostosować.

Ech... można spotkać nierzadko w kościołach krucyfiksy, na których Jezus ma ciemny kolor skóry, czasem wręcz czarny. Miało to symboliować smutek i żałobę.

Nie można się spodziewać tego, że Jezus jest przedstawiony w wizerunkach tak, jak wyglądał naprawdę. Nie mamy nawet pewności co do prawdziwości Całunu Turyńskiego. Stąd wnioskuję o tym, że nawet jeśli okazałoby się, że Jezus miał czarny kolor skóry, to nie trzeba nic przemalowywać.

No a jak z tym przystępowaniem do Komunii Św. bez spowiedzi, czyli w stanie grzechu ciężkiego?
Na zachodzie to już prawdziwa plaga i do nas idzie to świętokradztwo.

Ludzie przestają dostrzegać w Eucharystii prawdziwego Chrystusa, a może też tworzą sobie fałszywy Jego obraz lub zanika choćby poczucie sacrum?

Tak - w Niemczech stosują teorię, według której "jeśli nie zabiłem, nie okradłem", to grzechu nie mam i do spowiedzi nie idę. Opowiadał mi o tym ksiądz, który pracował w Niemczech kilka lat.

U nas było odwrotnie do niedawna - ludzie nie chodzili do Komuni, bo wydawało im się, że mają wielki grzech, kiedy popełnili grzech powszechny.

Ja słyszałem o przypadku, w którym katolicki ksiądz w Niemczech na problemy małżeńskie odsyłał do apteki po środki antykoncepcyjne. Na uwagę pewnego Polaka, że to kłoci się z nauczaniem Kościoła, zareagował zdziwieniem i zmieszaniem.

W atmosferze rozluźnienia i zamieszania, które ma obecnie miejsce w Kościele, łatwo stracić głowę.

Jako wierni często wyobrażamy sobie Chrystusa, jako dobrotliwego "kumpla", który z zasady i automatu wybacza nam wszystkie grzechy i nie wymaga od nas zbyt wiele. Umarł za nas na krzyżu, więc zwolnił nas z cierpienia, trudu i wyrzeczeń.

Taki zafałszowany "Chrystus" nie powala ludzi na kolana w czci dla Najświętszego Sakramentu.
Czy więc dziwne, że poprzez cuda Bóg chce nam zademonstrować prawdziwą naturę Eucharystii?

Gdy do Polski dojdzie totalny brak kapłanów - a już w każdej diecezji jest widoczny, w niektórych diecezjach z braku księży łączone są parafie - dojdzie także "świętokradztwo" w postaci przyjmowania Komunii po spowiedzi powszechnej.

Czasem sie zastanawiam, co jest "gorsze": przekonanie o swojej grzesznosci i traktowanie Komunii sw jako nagrody mozliwej tylko do przyjecia w stanie kilku minut bezgrzesznosci (?) po spowiedzi i traktowanie Sakramentu Pojednania jako odkurzacza, czy przeswiadczenie, ze Konunia sw jest pokarmem na droge do zycia wiecznego dla grzesznikow a grzechy smiertelne, ktore nie pozwalaja nam na przyjecie Komunii sw to naprawde tylko przekroczenie przykazania Bozego w rzeczy waznej i nie mozna ich popelnic przypadkiem, nieswiadomie, czy w afekcie?
Kiedy czytam tu na forum posty znerwicowanych ludzi, ktorzy tylko ciagle sie kreca wokol tematu grzechu, to nie wiem, czy to jest to wyzwolenie od wiezow grzechu, ktore nam Pan Jezus chcial dac?

Kluczową kwestią jest "nawrócenie serca":

https://opoka.org.pl/biblioteka/T/TA/TA ... ia_06.html

Oczywiscue. Jednak w Polsce wychowanie religijne ukierunkowane jest na wypelnianie przepisow/przykazan i raczej ksiadz zaprosi "na wszelki wypadek" do konfesjonalu (jeszcze - niedlugo czasu na to mu nie starczy) niz "pozwoli" penitentowi samemu na badanie wlasnego sumienia czy zgrzeszyl smiertelnie.

I potem setki ludzi w roznym wieku stresuje sie, czy jesli przypadkiem po spowiedzi w piatek zrobil albo pomyslal to czy tamto, to czy moze przystapic do Komunii sw w niedziele?

Myślę, że należy uczyć samego siebie umiejętności myślenia. Kiedy ukształtuję swoje sumienie, sam mogę rozeznawać o wartości swoich czynów i nie muszę biec do księdza po poradę albo do spowiedzi. To pewna samodzielność, której w Polsce brakuje...

Nie przesadzajmy - w Niemczech nie występuje problem braku księży - na pewno nie w takim stopniu, żeby nie dało się pójść do spowiedzi.
Przecież nie to jest problemem.

Co to za bzdura?
Kto grzeszy ciężko już "kilka minut" po spowiedzi?

A kto temu zaprzecza?
Niemniej trzeba uczciwie stawać w prawdzie, bo człowiek umie sobie wszystko wytłumaczyć (w sensie usprawiedliwić), aby samemu przed sobą się wybielić.

Wyzwolenie od grzechu nie polega na ucieczce od tematu (udawaniu, że grzech-problem nie istnieje, albo jest automatycznie wybaczany). Oczywiście jest i skrupulantyzm, ale nie o tym przecież dyskutujemy?

W jaki sposób taka spowiedź zaszkodzi duszy penitenta? Nie bój się - Pan Jezus nie przepracuje się, wystarczy mu łaski na każdą spowiedź.

Poza przypadkami skrupulantyzmu - to nic złego.
Nie ma niczego złego w badaniu swoich czynów, badaniu swojego sumienia.
Nie ma niczego złego w żalu za grzechu, akcie skruchy i modlitwie.
Nie ma niczego złego w dążeniu do doskonałości.
Jak chcesz - nazywaj to "stresem", ale kto jeszcze dziś wierzy w dobre skutki bezstresowego wychowania?

Uważaj jak cytujesz i nie manipuluj.
Podany przypadek dotyczy wyłącznie sytuacji w której nie ma możliwości skorzystania z sakramentu spowiedzi.

Czyli - może gdzieś na pustyni, może gdzieś w Chinach, może na bezludnej wyspie na której rozbił się nasz samolot, może na drodze, kiedy tuż po wypadku zostało nam kilka chwil życia.

Ten liberalizm w podchodzeniu do największej świętości, jaką jest Eucharystia - jest nadużyciem. A Jezus Chrystus wyraźnie nam to mówi poprzez cuda eucharystyczne.