Przesłanki (może to będzie lepsze słowo niż dowody) wymieniłam w poście otwierającym temat plus uzupełniłam je w toku dyskusji o teorię heliocentryczną, która w oryginalnym brzmieniu zakłada, że Słońce znajduje się centrum Wszechświata oraz wizje tunelu ze światełkiem pojawiającą się u osób doświadczających śmierci klinicznej.

Ponadto mam też osobiste doświadczenia, które mnie prowadzą na taki trop. Np. w przypływie natchnienia napisałam ten wiersz

Miłości krągłe kształty

Obracam w palcach paciorki różańca
I tak na okrągło
Obracam się wokół własnej osi
I wokół Słońca

Coś mi mówi, że to Słońce
pozwala mi się obracać
I właśnie dlatego
paciorki są okrągłe
a modlitwa generuje ciepło



Bo mam powody przypuszczać, że Słońce znajduje się w centrum Wszechświata i to za jego sprawą powstał cały Wszechświat wraz z gwiazdami, księżycem, siłami i polami.



Większość osób próbuje symbolikę sprowadzić do wyobrażenia. Ja zaś mam przeświadczenie, że symbol ma dużo głębosze znaczenie.

Ostatnio oglądam teledyski, słucham muzyki i praktycznie nieustannie się natykam na Słońce.
Artyści ciągle są zafiksowani na tym Słońcu. Przypadek? Że ci bardziej wrażliwi, uduchowieni zaczynają napierniczać tym Słońcem w swojej twórczości?

Ok. W takim razie chciałabym powiedzieć wszystkim, że Słońce Bogiem nie jest.

Niestety - to tylko symbol. Niech Was nie zwiedzie fakt, że niemal w każdej religii nadrzędnym bogiem/Bogiem jest Słońce, głowy świętych okolone są tarczą słoneczną, a w Biblii jest napisane, że Słowo Ciałem się stało.

Nieprawdą jest, że istnieje jakiś realny związek między Słońcem a Bogiem. To tylko symbol.

Wyznanie to chciałabym zwieńczyć moim wierszem

Oddycham Bogiem

Oddycham Bogiem nieskończonym
wiekuistą światłość w swoje żyły wtaczam
przełomowe szlaki spełnienia wyznaczam
dając upust mrzonkom przyśnionym.

Nieskończonym Bogiem wypełniam swe płuca
rzucając cień na świata tego truchło
coś we mnie pękło...coś we mnie wybuchło
już tylko ku górze kieruje swe lico.

towarzyski.pelikan vel aspołeczne.kurczę 29.07.18 g. 7.13

Oczywiście temat cały czas jest otwarty, ale pamiętajcie, nie piszcie słońca wielką literą. To grzech

Pelikanie, jestes wspaniala mloda osoba.

To, ze przyszlas tutaj i dzielisz sie z nami swoimi przemysleniami uwazam za blogoslawienstwo dla tego forum. Z przyjemnoscia czytam twoje sczere wypowiedzi i tak sobie mysle jakby to bylo cudownie, gdyby wszyscy mlodzi ludzie byli tak otwarci na spotkanie z Prawda jak ty.

Nie ustawaj w swoich poszukiwaniach, bez wzgledu na ludzkie opinie i przyjete normy...dzis takie, jutro inne

A wiersz jest bomba! Masz talent. Gratuluje

Dziękuję! Nawet nie wiesz, ile radości mi sprawiły te słowa . W walce o Prawdę nie ustanę

Jasne że nie, Pelikanku poza tym że doświadczam nie jestem pewna niczego, nawet tego że serio nie jestem pewna niczego, bo może jednak czegoś jestem pewna, ale o tym nie wiem...

W dziedzinach na których się nie znam efekt ten oczywiście mnie dotyczy i popełniam z tego powodu liczne gafy, ale błądzić jest rzeczą ludzką.



Słońce to nazwa własna jednej z gwiazd i można, a chyba nawet powinno się ją pisać z wielkiej litery.




Więc może nie wysuwaj hipotez wchodzących w zakres nauki w tym przypadku astronomii, jeśli kwestionujesz wiedzę naukową to logiczne jest że dyskusja zejdzie na stanowisko nauki w tej sprawie. A hipoteza że Słońce jest tak stare jak wszechświat to wyraźnie pchanie się na astronomiczne, czyli naukowe podwórko, bo stoi w opozycji do uznawanego przez większość badaczy wieku Słońca określanego na około 4,5 miliarda lat.


Piękne...
Jako artystka myślisz metaforycznie i symbolicznie - czyli wyjątkowo luźno i holistycznie, uwielbiam ludzi z artystyczną duszą, takich co normy logiki ich duszą, takich których umysły nie chcą siedzieć w głowie, mają wszechświaty w jednym krótkim słowie, ja zaś słowa trzymam na krótkiej smyczy, bo precyzja definicji u mnie się liczy... Dla mnie artysta to obiekt interesujący, właśnie dlatego że po swojemu myślący...
Może by tak komunikować się z rymami, myśli swe wykładać wersami , olać totalnie definiowanie, bawić się w rymów dobieranie?
Bez jaj - wolę skończyć rymowanie, ale w mym mózgu jest zablokowanie! Znów zemsta rymów mnie dopadła, z Pelikankiem do mnie wpadła i mi w głowie namieszała i wszystko porymowała, teraz tylko widzę symbole Słońca, palące błyski jego gorąca... Nie chcę! Pomocy! Kto mnie uwolni od tej złej mocy???
Widzicie, ona mnie zaczarowała, przez wiersz rymami zainfekowała...

Jestescie NIESAMOWITE !

Poezja w waszym wydaniu wciaga mnie bez reszty

Gratuluje szczerze bogactwa umyslow i serc

A jak wyliczyli naukowcy za kolejne 4,5 miliarda lat słońce sie wypali stanie sie białym karłem. Wcześniej spali planety krążące wokół niego.
Zniknie układ słoneczny, a wszechświat będzie istniał nadal.

A kysz! Naukowcom i ścisłowiedom wstęp w tym wątku jest dozgonnie wzbroniony, a posługiwanie się naukowym bełkotem będzie karane śmiercią na krześle zasilanym prądem solarnym.

Ale prądu nie będzie, bo jego źródła nie będzie. Trochę lipa

W górze Słońce w oko wpada
I z receptorkami gada
Informacje przekazuje
O tym co się gdzie znajduje

Mózg te informacje składa
I obrazy z nich układa
Daje je do świadomości
Ta podziwia wiadomości

Zachwyt też jest doświadczany
Lecz nie z oczu on wysłany
Uczuciami mówi dusza
Którą obraz Słonka wzrusza

Dusza zawsze obserwuje
Co świadomość jej serwuje
Ona lekko reaguje
Ale serce! Ono czuje

Wysyła światło niewidzialne
Ale za to odczuwalne
To je dusza wykorzystuje
Gdy się z inną duszą komunikuje

Bo świadomość wymyśliła
I się Tobą obwieściła
Ego - dzieło świadomości
Miękkie gniazdko sobie gości

Jestem królem ciała tego
Woła głośno ja-ego
Władzę szybko przejmuje
Myśli że ciałem kieruje

Dusza dalej obserwuje
Uczuciami reaguje
Swoje racje sugeruje
Lecz teraz Ego króluje

Myli uczucia z emocjami
Zabawia się pojęciami
I już nawet nie dostrzega
Jaka rola jest dla ega

Ego ma być jak narzędzie
Które grzecznie robić będzie
Tak by dusza doświadczała
Tego co zaplanowała

Współpraca piękna być miała
Duszy, umysłu i ciała
Ale coś się pomieszało
Ego za stery złapało
I duszę swą olewało
Za co mocno obrywało
Aż w końcu zrozumiało:
Hej ja to nie to ciało
Ja je posiadam, ja nim władam
Ale kto mnie obserwuje?
Przecież to wyraźnie czuję?
Kim ja jestem ?- zapytało
Nikim - na to usłyszało
I potwornie się zmieszało
-Jesteś iluzją przez umysł stworzoną
Tak dosłownie wymyśloną
Aby złudzenie powstało
Że ktoś zamieszkuje ciało
Aby niby coś myślało
Aby doświadczenia wybierało
Ale jednak mnie słuchało
Ja mam wszystkie wiadomości
Od wszechmogącej Miłości
Gdy się dobrze dogadamy
Super sobie radę damy
Bo Twa natura zgubiona
Znów została połączona
Wiesz kim jesteś oraz po co
Obdarzono Ciebie mocą
Myślisz, tworzysz i kreujesz
Świat zewnętrzny obserwujesz
Ja zaś obserwuję Ciebie
Aby opowiedzieć w niebie
Jak Blask naprawdę wygląda
Gdy się na niego spogląda
Oczami tego stworzenia
Które samo siebie zmienia
Które wędrówkę wybrało
I odziało siebie w ciało
Z mózgiem i myśleniem
Że jest serio oddzielone
A przecież jest połączone
I to z wszystkim i na wieki.
Zamknij wiec swoje powieki
Tak by znikły wiadomości
Lecące do świadomości
Wszelkimi ciała zmysłami
i zapanuj nad myślami
No i już jesteśmy sami
Teraz możesz z duszą gadać
Nie musisz się jej spowiadać
Ona wie dosłownie wszystko
Co daleko i co blisko
Ona Boga wciąż dotyka
Dla niej zegarek nie tyka...


Miało być wersów mało
Ale jakoś to powstało
Tak samo się zrymowało
Ciekawe co przekazało?
Co też Ego zrozumiało?

Jestem zachwycona

Dużo masz tych wierszy?
Nie wiem ile jeszcze wytrzymam!

Pelikanku , rymy banalne, rytmu brakuje
Lecz może taka forma jakoś ukazuje
Relacje jakie dusza z umysłem utrzymuje?
Przez Ciebie ptaku ciągle rymuję!
I pewnie przez to zaraz zwariuję

Niechaj rym mocnym supłem twe bieguny pogodzi
Niechaj nowa IrciaLilith niczym Feniks się zrodzi
Ta chwila już nadciąga, wpadnij w jej ramiona
Wycałuj ją, wygłaskaj, a będziesz zbawiona

Żywot Ci się rozbłyska tęczy kolorami
Cały świat się ułoży pod Twoimi stopami
I znikną podziały, dualizmy zbyteczne
Od teraz wieść już będziesz tylko życie wieczne