Zastanawiałem się, skąd u ateistów może się brać lęk/strach przed śmiercią. Skoro według nich następuje anihilacja, to nie będzie ich, więc nie będzie problemu.

Jeśli jednak strach/lęk dalej występuje, to - pomyślałem sobie - źródło może być w podświadomości. Jeśli przyjmujemy, że śmierć to "zasnąć i się nie obudzić", to wówczas mamy przed oczyma ciemność jak przy zasypianiu i nie budzimy się, czyli pozostajemy na zawsze w tej ciemności. Pomyślałem sobie, że osoby, które nie wierzą w życie po śmierci, a jednocześnie się jej boją, zapewne podświadomie mogą tak to własnie odbierać.

Osbone kwestie to:

Boję się nieznanego (ale to zakłada przeżycie po swojej śmierci)
Nie chcę aby moim bliskim było smutno, gdy umrę (ale to bardziej smutek niż lęk)
Szkoda, że ominą mnie jakieś rzeczy, wydarzenia (ale to znów bardziej smutek, rozczarowanie, zawiedzenie)

Strach to jedna z podstawowych wrodzonych emocji - pojawia się automatycznie, wywołując stan wzmożonej gotowości i czujności,ma doprowadzić do wskazania zagrożenia i uniknięcia go, ma na celu chronić nasze życie. Czy tak ujęta definicja wyjaśnia dlaczego boimy się śmierci? Czy wszystko czego się boimy jest złe?

Śmierci rozumianej jako stan własnego nieistnienia boimy się raczej nie z powodu tego, że jest "zła" czy z jakichkolwiek pobudek racjonalnych, a dlatego, umysł nie jest w stanie pomieścić wyobrażenia braku własnej podmiotowości i perspektywy. Gdyby chodziło o "ciemność", jak pisze Neuro, byłoby pół biedy. Rzecz w tym jednak, że chodzi o stan rzeczy, w którym nie istnieje (i nigdy już nie zaistnieje) podmiot, który mógłby owej ciemności czy czegokolwiek innego doświadczać.

Dlaczego miałby już nie zaistnieć?

Mówimy o sytuacji kogoś, kto zakłada, że po śmierci nic nie ma i żyjemy raz.

JedenPost - jeszcze dużo zależy od tego na ile kto wie kim jest - pytanie klucz.

Ja bym zadała inne pytanie : dlaczego ludzie wierzący w niebo i dobrego Boga wcale nie boją się mniej, a niektóre badania wskazują że nawet bardziej obawiają się śmierci, niż osoby uznające że po śmierci po prostu ich nie ma? Chodzi o piekło? Ale przecież osoba głęboko wierząca i praktykująca powinna spodziewać się raczej nieba , no i jest przecież jeszcze czyściec, no nie? Skąd więc ten lęk? Skąd traktowanie śmierci jako coś złego? Przecież jest 'dusza ludzka jest nieśmiertelna' ?

@IrciaLilith - nie wiem, jak jest z innymi, ale ja się śmierci nie boję (co najwyżej martwi mnie pozostawienie rodziny - jak sobie poradzą etc.), gdyż wiara daje mi pewność zbawienia (zapewne poprzedzonego czyśćcem, gdyż grzechów uniknąć się nie dało). Z wiary wypływa moja ciągła gotowość na śmierć (bycie w stanie łaski uświęcającej). Co to za badania z tymi wierzącymi i niewierzącymi? Być może lęk u osób (deklaratywnie) wierzących wynika z niedostatecznej wiary, lub/i z braku wiedzy na temat wiary i jej zasad (nie jest rzadkością uznawanie, że niebo jest dla bezgrzesznych, więc jako grzesznik jestem skazany na męki, więc po co się w ogóle starać żyć dobrze... - nie mam na to badań, taki motyw przewija się w moich rozmowach głównie z młodzieżą).

Może jednak u większości ten strach nie wynika z nieznajomego po śmierci, ale z okoliczności samej śmierci, w większości kojarzonej z ogromnym cierpieniem.
Stąd zapewne wywodzi sie określenie "błogosławiona śmierć" w odniesieniu do nagłej śmierci we śnie nie poprzedzonej żadnym okrutnym cierpieniem.

A co ze słowami w modlitwie: "Od nagłej i niespodziewanej śmierci zachowaj nas Panie"?

Nagła i niespodziewana śmierć jest "niebezpieczna" tylko kiedy człowiek nie żyje w łasce uświęcającej.

Na to jest recepta dana przez Chrystusa czuwajcie, bo nie znacie dnia, ani godziny, a nie trwanie w grzechu jak głupie panny.

Oczywiście. Z autopsji mogę potwierdzić, że to jest właśnie sedno problemu i tu pojawia się mozliwść zmiany swojego stosunku do śmierci

Skąd niby taki wniosek? Do czyśćca idą osoby które nie wyspowiadaly i nieodpokutowały grzechów śmiertelnych. Czyż nie jest napisane O tych "których uczyni nie wytrzymają próby"? Btw, zakładając to co piszesz, każdy święty musiałby trafić do czyśćca, wszakże tylko Jezus był bez grzechu, oraz Maryja która była pełna łaski

Ktoś kto nie wyznał grzechów śmiertelnych i za nie nie żałował idzie na wieczne zatracenie a nie do czyśćca.

Czyli jak komuś bezpośrednio po popełnieniu grzechu śmiertelnego spadnie na głowę cegła, to już po nim, na wieki wieków?