Nigdy się nie interesowałem tym "systemem", nawet nie przypuszczałem, że może zawierać takie grzechy. Bardziej obstawiałbym czynienie dobra, miłość, czy coś w tym stylu.
Natomiast jeśli chodzi o grzech głupoty to Jezus też o nim mówi, choć nie na pierwszym miejscu:

"Co wychodzi z człowieka, to czyni go nieczystym. Z wnętrza bowiem, z serca ludzkiego pochodzą złe myśli, nierząd, kradzieże, zabójstwa, cudzołóstwa, chciwość, przewrotność, podstęp, wyuzdanie, zazdrość, obelgi, pycha, głupota." (Mk 7, 20-22)

Feelek - każdy system ma swoje wypaczenia i błędne interpretacje... Ten znany jest tylko z nich... Poczytaj sobie resztę... Np przykazania, w większości są całkiem przyzwoite i sensowne, zasady moralne też zaskakują gdy się zna tylko obiegowe poglądy. Ale pamiętaj że to ateistyczny system filozoficzny - super opisany na blogu Niepoprawnego.

Generalnie uznanie że to serce które kojarzymy z kierowaniem się uczuciami zostało w Ewangelii uznane za źródło złych myśli, co w takim razie Jezus miał na myśli mówiąc o sercu? Bo mi wychodzi że ...umysł...

Wynika z satanistycznego dwój-myślenia. Satanista jako należący do "klubu wybranych" ma nie być głupi, stąd ma nie wierzyć w solipsyzm itd. Natomiast zachęca innych by byli głupi, wierzyli w solipsyzm, byli megalomanami itd.
Bo satanista to taki pasożyt na nie satanistycznej większości. Więc dla niego grzechem jest to co jego osłabia a chce osłabiać resztę.

Na pewno nie chodziło Mu o "pompę". Tak, wszystko dzieje się w umyśle.

Feelek - z tym że obecnie mówiąc o kierowaniu się sercem mamy na myśli uczucia a rozumem umysł racjonalny, a tam pod nazwą serce kryje się mózg...

Andy - książkę La Veya przeczytałeś że tak dobrze wiesz o co w satanizmie filozoficznym chodzi? Fakt faktem pogląd ten odrzuca Boga jako pana ( w końcu to forma ateizmu, tam szatan także nie jest bytem realnym a symbolem), nie pamiętam niczego o zachęcaniu innych aby grzeszyli w rozumieniu tego sytemu, wręcz przeciwnie zachęca do propagowania idei bycia panem samego siebie i szanowania innych... Zerknij na przykazania:
1. Nie wyrażaj swoich opinii lub rad, jeżeli nie jesteś o to proszony.
2. Nie zwierzaj się ze swoich problemów innym, chyba że jesteś pewien, że chcą o nich słuchać.
3. Kiedy jesteś w cudzym domu (na cudzym terenie) okaż mu respekt lub, jeżeli nie potrafisz, nie chodź tam.
4. Jeżeli gość w twoim domu (na twoim terenie) dręczy cię, traktuj go okrutnie i bez miłosierdzia.
5. Nie czyń seksualnych awansów, dopóki nie dostaniesz wyraźnej propozycji współżycia.
6. Nie bierz tego co nie należy do ciebie, chyba że jest ta rzecz dla kogoś brzemieniem i osoba ta prosi, by być uwolniona.
7. Potwierdź moc magii, jeśli udało ci się przy jej pomocy zaspokoić swoje pragnienia. Jeżeli zaprzeczysz mocy magii po jej wykorzystaniu, utracisz wszystko, co w ten sposób uzyskałeś.
8. Nie narzekaj na coś, czemu nie musisz się poddawać.
9. Nie krzywdź małych dzieci.
10. Nie zabijaj zwierząt (nie-ludzi), chyba że zostaniesz zaatakowany lub będziesz potrzebował pożywienia.
11. Kiedy chodzisz w "otwartym" terenie nie zaczepiaj nikogo. Jeżeli ktoś cię zaczepia, poproś go by przestał. Jeżeli nie przestanie, zniszcz go.

Moralnie problematyczna jest tylko 4, 7 , i końcówka 11.

Są różne satanizmy, ten LaVeyański ma jakieś jeszcze zasady. A są takie które wybierają zło dla samego zła. Kiedyś na to forum zagadywała satanistka, właśnie z tej grupy. W mojej stopce mam właśnie ostrzeżenie:

Andy, czym dla Ciebie jest Dobro, po czym poznajesz że coś jest dobre a coś nie ?

Dobro najpełniej swoim życiem pokazał Jezus.

Z tego co słyszałem ta "czarna Biblia" LaVeya to pier*olety jakich mało, już lepiej przeczytać se Crowleya

Wziąć sie karby, bo właśnie przedstawiasz uporczywe trwanie w grzechu ciężkim i na dodatek masz tego pełną świadomość.


https://biblia.wiara.pl/slownik/67ea4.S ... lowo/SERCE

Serdeczne dzięki za linka!
Czyli to jak to zinterpretowałam praktycznie się zgadza, bo dla mnie umysł to wszystkie funkcje mózgu, różne sposoby odbierania i przetwarzania danych, a popularny obecnie podział na rozum i serce to roboczy podział rozgraniczający funkcje emocjonalno intuicyjne od funkcji logicznych, analitycznych.

(Mk 7, 20-22)

Mi ze słów Jezusa wynika że uważa on że myśli to coś wychodzącego z umysłu ludzkiego, nie ograniczające się do wnętrza umysłu, ale także wpływające na otoczenie co by się pokrywało z moją wiedzą o działaniu szybkiego systemu myślenia zwanego podświadomością, gdyż nasze świadome myśli modyfikują bazowe przekonania które manifestują się w zachowaniu.
W kontekście słów Jezusa ciekawe jest to że używamy umysłu do sądzenia co jest dobre a co złe, że robimy to na podstawie swoich przekonań i wiedzy, co jest całkowicie subiektywne...
A gdyby tak wyjść poza umysł ? Skupić się na tym co doświadcza umysłu ? Hmmm... Sprzeczność wizji dobrego Boga i okrutnych zasad ewolucji znika momentalnie i zostaje sprowadzony do takiej samej sprzeczności jaką jest dobry Bóg i prawo grawitacji, które też jest 'okrutne' i 'nielitościwe'... Nagle pojawiają się w umyśle wizje materialnego świata bez konkretnych zasad funkcjonowania i porównanie ich z tym co doświadczam sprawa że ten świat jest całkiem ok, logiczna, spójna całość. Nasze umysły nastawione na przetrwanie , gdzie logika to tylko jedno z wielu narzędzi i to tych mniej używanych po prostu sobie z tym nie radzą, chyba że tożsamość z umysłem znika i można na to popatrzeć jakby z boku...
Ten świat jest dobrze zaprogramowany, jest hiperlogiczny, tylko że to logika bardziej z mechaniki kwantowej niż prostej ( a i tak rzadko używanej w praktyce) logiki klasycznej... Ten świat nie jest zero jedynkowy. Ale to tylko moje subiektywne poglądy.

Co przez to rozumiesz? Czy umysł może wyjść poza siebie?

Coś Ci mówi układ ciało-umysł-dusza? Kim jesteś? Z czym się utożsamiasz? Czy możesz doświadczać/obserwować działania umysłu?

Kim jest "ja"? A po co się nad tym zastanawiać? Myślisz, że kiedyś się dowiesz?


Z czym się "ja" utożsamia? Ze wszystkim co nie jest "jego" częścią, a z czym się tylko związało, do czego przylgnęło. Z tym, co nie jest trwałe, z tym co przychodzi i odchodzi, a słowa Jezusa "zaprzeć się samego siebie" rozumiem jako zerwanie tych więzów, tak jak on to zrobił:

"On, istniejąc w postaci Bożej, nie skorzystał ze sposobności, aby na równi być z Bogiem, lecz ogołocił samego siebie, przyjąwszy postać sługi, stawszy się podobnym do ludzi. A w zewnętrznym przejawie, uznany za człowieka, uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci i to śmierci krzyżowej" (Flp 2, 6-8)

.