Pewnemu księdzu na spowiedzi powiedziałam, że cała moja relacja z Bogiem, która wydawało mi się że mam była może złudzeniem a on mi powiedział, że mam relację z Bogiem przez chrzest...

No cóż ciężko te wszystkie uniesienia tak wyrzucić do kosza i wrócić na ziemię...

Tak samo można zadać pytanie, dlaczego Jezus musiał tak młodo umrzeć. Bóg mógł odłożyć plany ukrzyżowania na 5, 10 czy 15 lat, a jednak tego nie zrobił. Apostołowie w większości zginęli męczeńską śmiercią, więc i tu można domniemywać, że nie było im dane dożyć wieku emerytalnego.
Zasadne jest jednak pytanie, czy proporcje średniej długości życia "złych" i "dobrych" rozkładają się różnie i można zaobserwować pewne tendencje, czy to raczej kwestia naszego przywiązania do ludzi o wielkim sercu i niemożność przejścia żałoby po nich. O ludziach z którymi było nam nie po drodze szybko zapominamy, nie wspominamy ich odwiedzając groby osób nam bliskich, więc może stąd wrażenie, że "źli" ludzie żyją dłużej? Ci nienawistnicy mogli być kiedyś dobrymi ludźmi, ale przez doświadczenia, które stały się ich udziałem, stali się zgorzkniali, co odbija się na ich relacjach ze światem zewnętrznym, dlatego należy im raczej współczuć niż zazdrościć długiego życia, gdyż niejako męczą się życiem na tym świecie zmagając się z negatywnymi uczuciami. Nie dla każdego perspektywa dożycia późnej starości jest czymś pożądanym, może to dla nich forma kary, a my się złościmy, że Bóg im pozwala tak długo żyć? Trudno oceniać jakość cudzego życia, gdy nie jest się w cudzej skórze.


W przypowieści o bogaczu i Łazarzu mamy ładną ilustrację niszczenia życia dobremu człowiekowi. Bogacz znacznie przyczynił się do zmarnowania życia Łazarza, jego imię nie zapisało się u Boga, Albowiem znana jest Panu droga sprawiedliwych, a droga występnych zaginie”Ps 1, 1-6. W Bożej księdze zapisują się imiona sprawiedliwych, On otrze z ich oczu wszelką łzę, wynagrodzi im cierpienia zadawane przez innych za życia, natomiast krzywdziciele zdadzą sprawę przed Bogiem ze swych uczynków.
Trudno zrozumieć drogi Boga, ponieważ przeżywamy ból po stracie bliskiego nam człowieka, nie każdy będzie w stanie przejść wszystkie etapy żałoby po bliskim, wielu zatrzyma się na jednym z etapów z żalem do świata/Boga, że doszło do niewyobrażalnej tragedii. To jedno z najtrudniejszych doświadczeń człowieka, któremu trudno dostrzec owoce ludzkiego cierpienia, niesionego krzyża, tak jak w Wielki Piątek nie dostrzegano owoców męki Pańskiej. Czas może leczyć rany, ale nie musi.

Nie chcę nic sugerować, ale wiesz chyba, kto jest ojcem kłamstwa i że ukazuje zło jako dobro?
No i nie każdy sen coś znaczy (w sensie nie musi pochodzić ani od Boga, ani od sił nieczystych).

Ad. 1 Czy to może być człowiek?

Ad . 2 Skoro nie od Boga, ani od sił nieczystych, to skąd jeszcze może pochodzić?

Ale też nie są zwolnieni z odpowiedzialności: skoro postępuje źle, to co mi do tego?

Bo przyszedłem poróżnić syna z jego ojcem, córkę z matką, synową z teściową; i będą nieprzyjaciółmi człowieka jego domownicy.

Czyli grzechy cudze (domowników) nas obciążają, gdy nie reagujemy.

A możecie mi napisać, komu lub w kogo tak naprawdę można wierzyć, jeśli nie Bogu?

Ojcem kłamstwa człowiek? Nie. Szatan.

http://nabezsennosc.pl/artykul/dlaczego ... ary-senne/

Alus, dopowiem jeszcze, choć w tym co cytuję dajesz sobie sama odpowiedź - przynajmniej częściowo.

Za to, co dzieje się z dzieckiem, w dużej mierze są odpowiedzialni rodzice. Oczywiście, że ojciec nie będzie odpowiadał za draństwo syna, za jego "skok na bank", ale za jego wychowanie przed Bogiem już tak. To, co powiedział Ezajasz, nie jest w sprzeczności z tym, co Jezus nakazał ojcu by wymagał przestrzegania przykazań - Kto bardziej miłuje syna niż Mnie....
Cytując Ezajasza, dajesz sobie sama odpowiedź - tylko jak wszyscy, odsuwamy winę od siebie, a pytamy o przyczynę Boga. Lenistwo, wygodnictwo, brak odpowiedzialności i empatii, gdy własne dziecko skazujemy świadomie na brak rodzeństwa i życie kiedyś w samotności. Tak samo skazujemy starych rodziców na samotność, bo przecież mamy prawo się rozwijać. Za to będą odpowiadać także ci, co do tego namawiają, albo mówią tylko: to twój wybór... Ja pochowałem dziecko 16 letnie, i o co niby mam pytać?

Nie zezwalanie gdy syn czy córka grzeszy w przeważającej części stanowi przysłowiowe rzucaniem grochu o ścianę.
A wychowanie - znajomi: 6 dzieci: 1 ksiądz, 3 w związkach małżeńskich, 2 porzuciło małżonków, w tym 1 drugą żonę i 3 dzieci......jaki błąd wychowawczy popełnili rodzice, gdy zdecydowanie nie milczeli w przypadku 2 depczących sakrament małżeństwa.?
Ty nie pytałeś o śmierć syna, ale 3-latka ze łzami w oczkach pyta o tatusia i czeka na jego powrót.

Ok, tylko spokój może mnie uratować, więc zakładam Twoją dobrą wolę w powyższym tekście.
Nigdzie nie twierdziłam, że żaden sen nie jest Bożym objawieniem, ale że nie każdy sen pochodzi od Boga.

Ok, tylko spokój może mnie uratować, więc zakładam Twoją dobrą wolę w powyższym tekście.
Nigdzie nie twierdziłam, że żaden sen nie jest Bożym objawieniem, ale że nie każdy sen pochodzi od Boga.

Ale zdajesz sobie sprawę, że chrześcijanie uważają Zmartwychwstanie za fakt?

Po pierwsze – nie wiemy, czy nie znał. Po drugie – św. Paweł miał kontakt z chrześcijanami.