Chodziłam na religię całe życie, w zasadzie od przedszkola do liceum i tylko rok z tych lekcji uważam za sensowny (no nie wliczę przedszkola i klas 1-4, w ogóle ich nie pamiętam).

Były przeważnie o niczym, mało wiedzy biblijnej, mało w ogóle czegokolwiek, co by przybliżyło do Boga. Zastanawiam się, czy, gdyby religia odbywałaby się w salkach przykościelnych, może program lekcji byłby bardziej określony, albo dyskusje o wierze głębsze...

jak to wyglądało u was?

A skąd taki wniosek? Nie mówię, że nie możesz mieć racji, ale wypadałoby jakoś uzasadnić tę hipotezę?

Pamiętam czasy, gdy religii nie było w szkołach i to był dobry czas. Z dzieciństwa pamiętam, jak co niedziele mama zaprowadzała mnie katechezę o Bogu. Do dziś pamiętam imię tej zakonnicy, która w przypowieściach przybliżała nam Boga. Do dziś, noszę w sercu obrazy z tamtych dni.

Religia w szkołach to przedmiot, i jest po to, by zdobywać sakramenty, podobnie jak odznaki w harcerstwie. Nie tędy droga.

Boga nie traktuje się przedmiotowo i nie stawia się ocen. Z Bogiem buduje się relacje. A do tego dochodzi się z miłości, nie z przymusu.

Obawiam się, że o jakości lekcji nie decyduje miejsce gdzie się odbywają, ale przede wszystkim prowadzący. Oczywiście nie bez znaczenia są ci, którzy biorą udział w lekcji i ich zaangażowanie.
Z lekcji religii pamiętam już niewiele, ale nigdy nie uważałem czasu poświęconego na nie za stracony.

Islamiści pamiętają katechezy, noszą w sercu przypowieści, które usłyszeli w dzieciństwie, podobnie jak Hinduiści, Buddyści i wyznawcy innych religii, a także bezwyznaniowcy. Zostali zaprogramowani w podobny sposób jak i ty, przez swoich rodziców, oraz na swoich lekcjach religii.
Czy nauczyli(ście) się z tych lekcji religii coś sensownego. Może wpierw należałoby zadać sobie pytanie, co to znaczy nauczyć się „czegoś sensownego”.

Pogrubienie:B
Na to pytanie musisz odpowiedzieć sam.
Widzisz różnicę w mojej i twojej wypowiedzi?
Jest jedna, szalenie istotna.
Mnie uczyli o Bogu, ciebie o religiach, na temat których masz blade pojęcie.

Ja bym spekulował, że

a) uczestników byłoby mniej, ale większy byłby odsetek zainteresowanych
b) zajęcia nie miałyby statusu przedmiotu szkolnego trzeciej kategorii, co mogłoby pozytywnie wplynąć na ich postrzeganie
c) katecheci, musząć konkurować o czas uczestników, mieliby silniejszą motywację, by wychodzić naprzeciw ich potrzebom
d) lepszy byłby kontakt między prowadzącymi zajęcia a rodzicami
e) znalazłaby się zapewne niejedna okazji do zadania pytań w rodzaju "Po co właściwie tu przychodzę/przychodzisz?"
f) w ostateczności nie byłoby formalnego problemu z usuwaniem z grupy osob zainteresowanych jedynie przeszkadzaniem

Myślę, że zadaniem religii w szkole jest głównie przekazywanie pewnej podstawowej wiedzy oraz zaszczepianie w młodych umysłach myśli o Jezusie i Jego Kościele. Pokazywanie, że jest to ważne, aby trzymać się Jezusa w życiu i nie odrzucać Go dla łatwych i przyjemnych doznań, jakich pełno wokoło znajduje sobie młody człowiek. Na tym etapie, szczególnie młodym w czasach dzisiejszych, łatwo o uleganie pokusom i odrzucanie wiary przedstawianej jako źródło cierpień i wyrzeczeń. Katecheza w szkole jest ważna aby młodzi ludzie mieli stały kontakt z Bogiem i religią.
Pamiętam swoje doświadczenia z religią w technikum jako pozytywne, księża byli konkretni i umieli powstrzymać dobrym słowem rozbrykaną młodzież, umieli przekazać wiedzę i zachęcić do przeżywania wiary. Były oczywiście jakieś prace domowe w tym temacie, co niekoniecznie uważam za trafione, ale cóż, trzeba się było dostosować. Najważniejsze, aby kwestia religii nie była w umysłach młodych uważana za coś obciachowego. W grupie widać od razu po reakcjach i wypowiedziach, kto jest dojrzały emocjonalnie i przygotowany, a kto wciąż jest gówniarzem i woli szydzić z czegoś niż starać się to zrozumieć (zdarzali się tacy w mojej grupie). Moim zdaniem ma znaczenie czy religia jest w szkole czy w salkach przykościelnych - salki to zwykle dodatkowy wysiłek logistyczny i czasowy (nie każdy mieszka przy kościele), a w szkole ksiądz przyjeżdża do uczniów więc odpada dodatkowe zajęcie poszkolne. Sposób przekazywania i odbioru wiedzy i zaszczepiania wiary czy to w kościele czy w szkole nie ma znaczenia, dojrzały młody umysł poradzi sobie z tym niezależnie od miejsca, niedojrzały zaś w obu miejscach będzie miał problemy .

Cześć. Ja na lekcjach religii w liceum (17-18lat) nauczyłem się, że Pan Bóg był zdolny i sobie poradził... Z perspektywy czasu stwierdzam, że na tych lekcjach brakowało jakiejkolwiek merytoryki, no, ale prowadziła je taka, a nie inna osoba...

Od zerówki po trzecią klasę technikum miałem katechezę przy parafii, dlatego lekcje religii w szkole w czwartej klasie były dla mnie wielkim zaskoczeniem i nawet szokiem. W zasadzie w niczym nie przypominały tego, do czego przywykłem w salkach parafialnych. Lekcje się odbywały, ale zajęć nie było na nich żadnych i każdy robił, co chciał.
Z katechez parafialnych wyniosłem przynajmniej solidną wiedzę katechizmową i jakieś tam podstawy teologii (jeśli nie brzmi to zbyt górnolotnie), a z lekcji w szkole nic. I dobrze się stało, że w ostatniej klasie już religii nie było...

Różnie.

Pierwsze lata podstawówki, siostra Alana. Cudowny człowiek, wiele się nauczyliśmy.
Przygotowania do Komunii, strach - ksiądz potrafił w kościele zdzielić dziecko rózgą w głowę, tylko dlatego, że przypadkowo upuściło kartkę z modlitwą.
Kolejny rok podstawówki - religia z proboszczem. Nic nie rozumieliśmy, na nim nie robiło to wrażenia.
Następny - religia z księdzem, który nauczał o moralności, po czym jechał do "kuzynki", o czym wszyscy wiedzieli. Rzucił kościół, z "kuzynką" ma dwójkę dzieci, są fajną rodziną.
Później. Ksiądz Maciej. Fantastyczny człowiek, który traktował nas świetnie. Nie tylko mówił ale i potrafił słuchać, dyskutować. Lubił ludzi, dlatego kolęda w Jego wykonaniu trwała długo... O 1:00 w nocy pukanie do okna i ciche "śpicie już?". Proboszcz mnie do domu nie wpuści jak nie skończę kolędy

A później religia z moją ciocią (45 lat w zawodzie), tu już dużo gorzej.
Ogólnie mówiąc, religia w szkole przybliżyła mnie do kościoła, ale postawa cioci (wspominam w innym wątku) oddaliła. Chciałbym wrócić, na razie jednak jest to trudne.

Uczęszczałem zawsze na religię, przeważnie zajęcia były prowadzone przez katechetów lub katechetki. Zmieniło się to w technikum, kiedy w szkole pojawił się młody ksiądz. Widać, że z powołania. Wiadomo jak w szkole średniej często traktuje się religie, ucieka się z zajęć itp. Tu było inaczej ponieważ potrafił on do nas dotrzeć, nie było osoby która uciekłaby z lekcji. Bardzo dobrze potrafił przekazać nam wiedzę

W gimnazjum miałem religię z księdzem i czasami się zdarzało że z katechetką. Dwa różne światy z księdzem lekcje były ciekawe potrafił opowiadać tak że każdy żałował końca lekcji. A znów katechetka chyba bardziej lubiły dziewczyny które uczęszczały do chóru, do nich była miła a znów do chłopaków nerwowe odpowiedzi na pytania. Wydaje mi się że więcej chłopaków by się zniechęciło do wiary niż chciało się bardziej pogłębiać przez zachowanie katechetki, jakbyśmy mieli z nią cały czas lekcje.