Cześć,
czytałem ostatnio trochę o Zakładzie czy inaczej Grze Pascala. Co sądzicie na jej temat? Czy nie wydaje Wam się, że nawet jeśli zakładając, że Bóg istnieje, sama wiara w to nie wystarczy, że Pascal mógł przegrać swój zakład? Nie wdając się specjalnie w meandry wiedzy teologicznej bo nie jestem w tej kwestii ekspertem, czy prawdziwa wiara nie powinna wypływać z miłości a nie czystej, suchej kalkulacji co mi się bardziej opłaca? Może czyściec to maks na co Pascal zasłużył (oczywiście, któż to może wiedzieć)?
Udanego wieczoru

Pascal ten zakład przegrał
Bo najpierw trzeba by mieć pewność który Bóg jest prawdziwy, bo co z tego że będziesz przestrzegał przykazań jednego Boga, skoro okaże się że to był jakiś zmyślony przez ludzi, a ten prawdziwy Bóg który istnieje, ukaże ciebie za to, że wierzyłeś w tego nieprawdziwego Boga.





Uczynkami sie na zbawienie nie zasłuży, nie ma licznika dobrych uczynków, który po jakimś czasie wybije nam zbawienie, to tak nie zadziała, więc nie wiem na jakiej zasadzie, taka kalkulacja by miała funkcjonować?

O ile się nie mylę Pascal w ogóle nie zakładał się o to czy Bóg istnieje. Zakładał się on o przyjęcie Objawienia albo jego odrzucenie

Tak btw, sama wiara nie zbawia

Dałoby się napisać to zdanie jeszcze raz, tak żeby miało tylko jedną sensowną logiczną interpretację? Ależ oczywiście, że powinna. Tym niemniej Pascal był uczonym. Jego wiara silnie szukała zrozumienia. I to poszukiwanie zrozumienia przejawiało się właśnie w takich rozważaniach filozoficznych, jak Zakład.
No nie. Pascal zasłużył sobie na piekło. Do nieba nie udajemy się za nasze zasługi.

No popatrz Kościół nie potępia nawet największych zbrodniarzy, a zefcio wie gdzie trafił Pascal. Czyżby miał wiedzę kogo Bóg potępił?

Cokolwiek uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych Mnieście uczynili......straciło coś z aktualności.

Padre77 ja wiem, że ostatnio kierujesz się (delikatnie mówiąć) niechęcią wobec mojej osoby. Ale teraz to już naprawdę przegiąłeś. Gdzie ja napisałem, że wiem, gdzie trafił Pascal? Ochłoń trochę.
A skąd taki wniosek w ogóle? Interpretujesz te słowa w taki sposób, że osoby, które okazują miłosierdzie bliźniemu zasługują sobie uczynkami na niebo?

Nie, nie straciło. Ale wiesz, że nigdy nie zasłużysz na zbawienie?

Nie zasługują sobie, ale wypełniają wolę Ojca, który jest w niebie.

A kto mówi, że nie wypełniają? Chodzi o to, że userodwątpliwości przedstawia zbawienie w kategoriach zasług. Ten sobie zasłużył na niebo, a ten – góra na czyściec.

Dobre uczynki są potwierdzeniem wiary, więc nie powinno się ich pomijać, jeśli mają one pewien wpływ na postrzeganie nas przez Boga, tak więc mają i na zbawienie.
http://niedziela.pl/artykul/99976/nd/Do ... niem-wiary

Nie lubie takiego gadania jak tutaj prezentujesz, bo to daje nadzieje, a nadzieja jest matką głupich.

Bo dobre uczynki mają wpływ na zbawienie, trochę większe ale może jednak mniejsze, zwiększają szanse na zbawienie o 10% a może 0 70%? i przez to wszyscy mogą zostać zbawieni, a może jednak nikt nie zostanie zbawiony.






No i co z tego że wypełniają, skoro i tak to może nic nie dać.

Nadzieja jest jedną z trzech cnót boskich.

To nie zmienia faktu, że to powiedzenie jest czymś co zazwyczaj sie sprawdza, bo jak pojawia się na coś nadzieja, to praktycznie zawsze nic z tego nie wychodzi, więc już się w to nie bawie.

Ale mówiąc o zbawieniu nie mówimy o nadziei na jakieś egzystencjalne, może nawet egoistyczne sprawy, ale o nadziei chrześcijańskiej, nadziei zbawienia.