Co za różnica czy egzystencjalna czy tam egoistyczna, przecież to jest to samo, skąd pomysł żeby to dzielić? Są jakieś rodzaje nadziei? pierwsze słysze o czymś takim, albo ma się odnośnie czegoś nadzieje, albo się jej nie ma, i tyle.
No i cały czas mówiłem o kwestii nadziei na zbawienie, więc skąd mi tutaj z jakimś egoizmem? co to ma do rzeczy?

Nie każda egzystencjalna nadzieja jest egoistyczną

No to jeśli nie masz nadziei na zbawienie, to masz problem. Brak chrześcijańskiej nadziei jest brakiem zaufania Bogu, a tym samym brakiem wiary.

Dodam jeszcze, że chrześcijańska wiara jest pewnością nadziei. A ponieważ jest ona oparta na Chrystusie, to i nasza nadzieja zawieść nie może.

Można nie ufać Bogu, i wierzyć że istnieje.
I z ludzi których znam, to nie ufam nikomu, i bardzo dobrze na tym wychodzę, więc z jakiej racji mam ufać Bogu? nie ma żadnej gwarancji że takie zaufanie, by mi w czymkolwiek pomogło.

A sobie ufasz? Jeśli tak, to uważasz siebie samego za bardziej godnego zaufania niż Boga. Jest to najlepszy sposób na to, by zamknąć się na Jego błogosławieństwo i by twoje życie stało się dla Ciebie samego przekleństwem.

Wiesz na czym polega efekt placebo? Nadzieja potrafi leczyć, więc nie pleć, że jest matką głupich.
I lepiej mieć głupią nadzieję, niż być beznadziejnie głupim

A czy mądry człowiek również może mieć głupią nadzieję?

Człowiek całe życie się uczy i głupi umiera.

Czyli wychodzi na to, że człowiek jest beznadziejnie głupi?

Sam sobie ufam i nie bardzo rozumiem sytuacje w której miałbym obdarzać zaufaniem, kogoś kogo nigdy na oczy żem nie widział.





Dlaczego życie ma sie stać przekleństwem? nie widze tutaj związku.

Jeśli jesteś nieomylny i nigdy się na sobie nie zawiodłeś, to w ogóle nie ma o czym gadać.

Jeśli w jakiejś kwestii się pomylę, to znaczy że sam siebie zawiodłem? skąd ten pomysł? nigdy bym w ten sposób na to nie patrzył, bo z jakiej racji mam wymagać od siebie nieomylności? a później mieć do siebie o coś pretensje, jaki sens miałoby takie działanie?

Gdybyś uważał się za nieomylnego, to tak. Ale przecież zawieść samego siebie możesz za każdym razem kiedy nie zachowasz się tak, jak chciałbyś sie zachować. A skoro tak, to dlaczego sobie ufasz?

Popełniam ogromną ilość błędów ortograficznych, natomiast to mi nie przeszkadza, więc w tym przypadku i w wielu podobnych, nie ma sytuacji w której bym siebie zawiódł, bo zwyczajnie nie wymagam od siebie poprawnego pisania, więc nie ma możliwości żebym siebie tutaj zawiódł.

Jak również w relacjach między ludzkich, jestem raczej wrogi czy agresywny, i tutaj też nie widze powodu żeby siebie zawiódł, bo niby w jaki sposób? nie lubie kogoś, to nie lubie więc wszystko jest po mojej myśli, i oczywiście jakieś błędy zawsze się zdarzają, ale czy ja wymagam od siebie nieomylności w każdej kwestii, jakoś nie specjalnie, więc nie wiem gdzie bym mógł siebie zawieźć.

Masz racje. Człowiek który nie stawia przed sobą zadnych wymagań, nie ma szczegolnych ambicji i akceptuje własne zachowanie, nie jest w stanie zawieść siebie samego.Taki sobie beznadziejny przypadek.Przypuszczam jednak, że to tylko gra pozorów.