Paulito- w dużej części się zgadzam. Do tego ogromna iloś osób nieheteroseksualnych delikatnie rzecz biorąc nie popiera działań aktywistów, którzy sami siebie mianowali reprezentantami całej nieformalnej i różnorodnej grupy.
Osobiście uważam, że akcje typu parady równości tylko szkodzą osobom nieheteroseksualnym, które z tymi błaznami nie chcą mieć nic wspólnego. Tak samo jak większość kobiet nie podziela poglądów współczesnych feministek, ludzie po ochronie środowiska szczerze nie cierpią eko aktywistów robiących głupie akcje.

Polityczna poprawność nie pomaga tylko szkodzi, o kwestii tożsamości seksualnej powinno się rozmawiać a nie paradować w stroju penisa.

Nikogo nie powinno się dyskryminować za nic co jest od niego niezależne. Chyba, że np jest to kluczowe do danej roli społecznej, bo jednak osoby otyłej do pracy przy rekonstukcji elewacji zabytków nie zatrudnię,wątłej kobietki nie wezmę do pracy wymogającej dużo siły fizycznej, ani niepełnosprawnego intelektualnie tam gdzie potrzeba wyższego wykształcenia, ale nie widzę miejca gdzie kogoś homoseksualizm byłby czymś szkodliwym. Ani tym bardziej powodu aby traktować takie osoby jako gorsze.
No dobra, poza wychowywaniem dzieci, chyba że jest to lepsza opcja w indywidualnym przypadku. Np geje czy lesbijki adoptują dzieciaki z krajów trzeciego świata, gdzie nie mają szans na choćby względną normalność i nie ma chętnych typowych rodzin.
Aby nie było, słowo gej zostało ukute przez środowisko homoseksuslistów jako kulturalna alternatywa dla innych określeń i uważanie go za obraźliwe jest absurdem, chyba że ktoś wyraźnie sobie tego nie życzy.

Eden był zarezerwowany tylko dla ludzi posłusznych i doskonałych. Podobnie zresztą jak możliwość zrobienia prawa jazdy zastrzeżona jest tylko dla osób spełniających określone kryteria. Nie możesz spełnić norm o których wspomniałem, dlatego nie możesz dostać się do Edenu (zresztą literalny ogród nie istnieje, podobnie jak nie istnieje możliwość zrobienia prawka przez niektóre osoby). Każde kolejne pokolenie np: 15 latków cierpi, ponieważ nie ma prawa kierować samochodem i ponosi w ten sposób konsekwencje swojego wieku. Podobnie jest z nami niedoskonałymi i udręczonymi przez grzech naszych prarodziców . Materialny Eden został de facto zastąpiony nowym Edenem do którego możesz dojść przez ścieżkę opisaną w NT. Furtka jest otwarta.

Bóg jest źródłem życia. Konsekwencją zerwania więzi z tym źródłem jest cierpienie i śmierć. Pierwsi ludzie otrzymali od Boga pierwotną świętość i sprawiedliwość, które to następnie mieli przekazać całej ludzkiej naturze. Po popełnieniu grzechu ich natura uległa skażeniu i taką skażoną, pozbawioną pierwotnej świętości naturę przekazali całej ludzkości.


Tak, po swoim upadku człowiek nie został opuszczony przez Boga. Przeciwnie, Bóg wzywa go i zapowiada mu tajemnicze zwycięstwo nad złem oraz podniesienie go z upadku. Fragment Księgi Rodzaju, który mówi na ten temat, został nazwany "Protoewangelią", będąc pierwszą zapowiedzią Mesjasza Odkupiciela, walki między wężem i Niewiastą oraz ostatecznego zwycięstwa jej potomka.

Paulito, Django serio gratuluję eleganckiego o kulturalnego objaśnienia.

Teraz pytanie, czy człowiek za życia może w sensie duchowym powrócić do Edenu?

Dlaczego jest takie aktualnie nikt nie zna jednoznacznej odpowiedzi, nie wiem i ja.
A miłość matki pomimo różnych przypadłości dziecka, nie ustaje i nie jest inna niż do pozostałych dzieci.
W domu przyjęłabym dziecko z partnerem. Czy bym namawiała do celibatu? - przypominałabym naukę Kościoła w tej kwestii.
Nie potępiałabym, na wzór papieża Franciszka kimże ja jestem abym osądzał.
Już raz namawiałam syna na ministranturę i przez lata żałuję tego - spotkał się bowiem z przypadkiem księdza, który na ranną Mszę przyszedł nie wyspany, pijany, i zeźlony, że musi odprawiać Mszę dla kilku "starych dewotek". Odprawił w ciągu 15 minut i tym samym odprawił mojego syna z Kościoła.
Który po tym incydencie od lat powtarza "w Boga wierzę, ale do wiary księży nie potrzebuję"

Zdrowe podejście. Czyli masz świadomość, że osoby homoseksualne potrzebują wsparcia nie potępienia.

Jak sądzisz czemu nadal akty homoseksualne uważa się za grzech, podczas gdy wiele innych zasad z Biblii zostało uznanych za relikt dawnych czasów? Czy jest to dobre?

Bo akty homo wpisywane są 6 przykazanie dekalogu "Nie cudzołóż".

To jasne, że członkowie Kościoła uważają akty homoseksualne za grzech. Tak jest. Jednocześnie nie możemy na tym poprzestać. Teologia moralna obejmuje nie tylko kwestie związane z tym, co wolno, czego nie wolno, co jest obowiązkiem moralnym, a co nim nie jest, ale także kwestie związane z miłosierdziem. To komplikuje nieco sprawę - nie można powiedzieć, że ktoś jest grzesznikiem i ma sobie iść precz. Sprawa jest skomplikowana także w kwestii takiej, że osoby homoseksualne aktywne seksualnie także odczuwają potrzebę relacji z Bogiem. Analogią są duszpasterstwa związków niesakramentalnych - osoby, które są ze sobą w małżeństwie cywilnym, ale nie mogą zawrzeć sakramentu małżeństwa, także odczuwają potrzebę więzi z Bogiem i wyrażania swojej wiary we wspólnocie. Tę potrzebę próbują spełniać duszpasterstwa osób w związkach niesakramentalnych. Próbują, bo członkowie tych duszpasterstw nie przystępują do Komunii. Wzrastają jednak w wierze. Kościół pokłada głęboką nadzieję w to, że te osoby mogą wzrastać w wierze i dojść do świętości - wiele z tych osób zawiera sakrament tuż po ustaniu przeszkody. Tak samo osoby homoseksualne, czynne seksualnie, mają potrzebę doświadczania Boga we wspólnocie. Kościół ma prawo uznawać czyny homoseksualne za grzech, ale jednocześnie zawsze otacza troską grzeszników. Analogicznie dzieje się w rodzinie - jeśli jeden z członków rodziny robi coś niefajnego, to się krytykuje ten czyn, ale jednocześnie tę osobę rodzina odwiedza w szpitalu, więzieniu, poprawczaku. Nie jest to pochwała przestępstw, ale troska o bliską osobę.

Inną sprawą jest to, że w duszpasterstwach osób "niesakramentalnych" nie powinno się kłaść nacisku na to, że jesteśmy grzesznikami, ale na to, że Bóg jest dobry, miłosierny i warto się do Niego zbliżać i nawiązywać z Nim relację.

A co oznaczało pierwotnie i kto oraz na jakich podstawach decyduje jak bardzo je rozszerzeć?
Zobacz, zabijanie nie dotyczy w samoobronie, nie obejmuje zwierząt a mogłoby. Nie cudzołóż może obejmować tylko zdradę małżeńską lub także masturbacie lub wręcz same myśli o seksie.

Nie mówiąc już o kościołach chrześcijańskich, które na podstawie tej samej Biblii dopuszczają małżeństwa homo...

Tak z ciekawości, to nikt nie widzi w tym pewnej niekonsekwencji czy nawet kościelnej hipokryzji? Z jednej strony jest mantra o wyższości ducha nad ciałem, a z drugiej to całe wariactwo nad "poprawną" orientacją seksualną i "słuszną" tożsamością płciową? Przecież to są kwestie czysto techniczne, wynikające bezpośrednio z naszej cielesności, z tego, że akurat jesteśmy sobie zwierzakami rozmnażającymi się płciowo. Nie ma też związku z moralnoscią, więc gdzie kościół widzi pole do wtrącania się w kwestie seksualności?

Coś poczucie winy wzbudzać musi...

No i tylko religia może sprawić, że coś co nikogo nie krzywdzi jest uznane jako złe.

Używanie gumek jest tak samo niemoralne jak stroje kąpielowe na mój gust.

W kwestii grzechu - zgrzeszyłam myślą, mową i uczynkiem - gdzie tu odnajdujesz prymat ducha na ciałem?

Aluś - możesz jaśniej?

Widziałbym to tak. Weźmy takiego młodzieńca pochodzącego ze wsi, albo z małego miasteczka, nie zdającego sobie sprawy ze swoich homofilnych cech. Jak wielu podobnych jemu, Widzi, że coś jest z nim nie tak, nie pociągają go kobiety. Jego wrażliwość, ruchy, pojawiające się gesty miękkości, delikatność rozpoznawane przez otoczenie czyni go obiektem drwin. Dorasta i musi się określić. Trafia do Kościoła. Celibat i kościelne śluby czystości są dla takiego młodzieńca wybawieniem ze świata, w którym nie chciał uczestniczyć. Gdy wkłada sutannę, jego życie się zmienia. Drwiny przeradzają się w szacunek. A matka, która wszystkiego od dawna się domyśla i wiecznie się o niego zamartwiała, nagle promienieje. Jego światem są teraz inni mężczyźni. Dla wielu z nich, podobnie jak dla niego, Kościół oznacza bezpieczne schronienie. To świat, gdzie jego wrażliwość, jego gesty stają się znakami rozpoznawczym dla innych księży homofilnych.