A mówiłam o ubóstwianiu?


Podobnie jak znaki drogowe są wynikiem umowy, tak "umową" z Bogiem, jest wiara w Niego. Bo On nikogo nie zmusza, nie ciągnie siłą, Jego zasadą jest jeżeli chcesz Mnie naśladować .

A jak nie to do piekła?
Mowa o umowie z Bogiem czy z Kościołem? Bo jakoś nie mam pewności, że interpretacje Kościoła mają cokolwiek wspólnego z wolą Boga.

Napisałam wyraźnie:



Nie wierzysz w Boga, a wierzysz w piekło?

https://m.youtube.com/watch?v=NerNFwMVPMA



Bo jest to nieomylność urzędu który piastuje Biskup Rzymu

I dlatego zdążyliście narobić w nim tyle bałaganu i sprawić, że Jezus nie ma w nim wiele do gadania. Przyznaję, że sam, czy to z nieświadomości, czy to z wygodnictwa i braku odpowiedzialności przykładałem rękę do utrzymywania tego stanu rzeczy. Ale Bóg zlitował się nade mną i zdjął zasłonę z moich oczu i mojego serca.

I oczywiście ty masz odpowiednie wykształcenie(z teologii i biblistyki, eklezjologii) aby stwierdzić iż "Jezus nie ma w Kościele wiele do gadania"



Zapomniałeś dodać że zbawieni jesteśmy raz na zawsze z wiary

Alus, dla mnie to wszystko totalne mity. Nie widzę podstaw aby w to wierzyć. Jedynie fascynują mnie powody dla których inni są religijni, dla których pozostają przy religii swoich przodków lub zmieniają wiarę.

Z zasady wszystko opiera się na indoktrynacji we wczesnym dzieciństwie, potem niektórzy widząc problemy z wiarą w której byli wychowani albo zmieniają wyznanie, albo odchodzą, albo kombinują aby uniknąć dysonansu poznawczego.
Te kombinacje są najciekawsze jak mam być szczera, bo każdy radzi sobie z tym nieco inaczej.

"Czyż to nie jest syn cieśli? Cóż on może wiedzieć na temat Boga? Jak on śmie nas pouczać?"

2 x nie. Pisałam Ergo, że jego wymagania względem Boga zdają się być efektem obrazu, jaki mu przedstawiano, a był on odmienny od tego, czego naucza katolicyzm. Jeżeli naoglądał się ludzi, którzy przedstawiali mu relację z Bogiem, który ciągnie człowieka za rączkę, na którego można zrzucić odpowiedzialność za siebie, za swą wolność, a on pragnie tego doświadczyć, bo skoro tak mówili...


...lecz nie doświadczy, pojawi się frustracja i odrzucenie Boga, jeżeli ten obrazek się nie zmaterializuje. Niewiara jednak będzie efektem zawiedzionych nadziei(wynikających z pewnych oczekiwań), a nie braku bliskości Boga w konkretnej religii.

Relacja z Bogiem wymaga wzięcia odpowiedzialności za własne życie, zaufana Bogu, że cokolwiek w moim życiu się wydarzy, On zawsze będzie w nim obecny, choćby człowiek pobłądził daleko od szosy. Ufa się, że Bóg zawsze będzie prostował ścieżki, że będzie człowieka prowadził nawet wtedy, gdy ten będzie kroczył w ciemnościach. Człowiek nie wie w jaki sposób Bóg go prowadzi, na tym polega wolność człowieka, Bóg się nie narzuca człowiekowi, nie zmusza do podejmowania różnych wyborów, idziemy przez życie prosząc Boga o mądrość, roztropność, odwagę, umiejętności itp., nie oczekując, że coś się nam należy jak psu buda, bo i nie oto chodzi w relacji z Bogiem, w końcu jak mówi reguła ignacjańska: Módl się tak, jakby wszystko zależało od Boga, a działaj, jakby wszystko zależało tylko od ciebie.. Nie znamy planów Boga wobec nas, zatem i nie oczekujemy, że nasze plany, aspiracje i oczekiwania będą zrealizowane przez Boga, może być tak, że uciekamy od odpowiedzialności i stąd potrzeba, by Bóg robił coś za nas. W innym wątku użytkownik szukał boga, który spełni jego pragnienia i zorganizuje za niego ciekawe życie, to ludzie pragnienie scedowania na innych odpowiedzialności za siebie, człowiek ucieka od prawdy o sobie oczekując od innych, by przejęli ich obowiązki, z czasem jak ich pragnienia nie zostaną zrealizowane, winę zrzucają na zewnątrz oskarżając np. Boga za to, że muszą wziąć za siebie sami odpowiedzialność, bo On ich olał. Znaleziono winnego, ale czy do tego sprowadzał się zasadniczy problem człowieka?

Trochę nie rozumiem...To znaczy Ci ludzie w tych odłamach protestanckich mają obraz Boga, gdzie "relacja z Bogiem jest bardzo intensywna, wręcz ma się wrażenie, że człowiek rozmawia z Nim każdego dnia, otrzymując od niego różne rady na życie, a jak się człowiek potknie, zaraz zdaje świadectwo z tego, jak go Bóg podniósł." I tego u nich w religii jak piszesz nie ma...bo zaprzeczyłaś, że Bóg prawdziwie jest tam blisko oraz że się łudzą, że jest blisko a to były pytania albo albo...

I oni, Ci protestanci nie skumali jeszcze, że coś jest nie tak? Że mają obraz Boga który codziennie pomaga a tego nie ma?

Mrs_Hadley… proszę rozmawiać ze mną i o tym, co napisałem, a nie ze swoimi rozpsychologizowanymi domysłami na mój temat, czego się naoglądałem i kto był temu winien.

Potrafisz napisać coś od siebie, czy tylko umiesz przekręcać czyjeś wypowiedzi, do tego w sposób nieudolny.Gdybyś nie zauważył, słowo katolicki, oznacza powszechny.Cały czas rzucasz fałszywe oskarżenie w stosunku do Kościoła katolickiego, ale jeszcze żadnego z nich nie poparłeś dowodami.



Niestety, ale piszesz nieprawdę.Kościół zachodni nie włączył do symbolu wiary wyrazu "filioque" bo tak tak mu się umyśliło, ale zrobił to dlatego, że ok. połowy V wieku sabellianie i pryscylianiści głosili m.in. że Pan Jezus nie jest tej samej natury co Ojciec.Na poparcie swojego twierdzenia powoływali się właśnie na Nicejsko-Konstantynopolitańskie wyznanie wiary, w którym nie powiedziano, że Duch Święty pochodzi od Syna, tylko że pochodzi od Ojca.Dlatego, żeby przerwać wszelkie dyskusje synod Toletański do symbolu wiary włączył wy­raz "filioque".

Korea północna jest demokratyczna, bo nazywa się Koreańska Republika Ludowo-Demokratyczna.

Nie ma i nie było czegoś takiego jak "sabellianie i pryscylianiści". Istnieli sabelianie i pryscylianie.
Mieli moc Władców Czasu, podróżujących Tardisami. Sobór konstantynopolitański odbył się w 381, a sabelianie, których krytykował i potępiał zmarły ok. roku 240 Tertulian, zmarły ok. 265 Dionizy Wielki, patriarcha Aleksandrii oraz zmarły w 222 papież Kalikst I, powoływali się na uchwalone na nim credo.

Nie było czegoś takiego jako "synod Toletański". Był synod toledański, w Toledo, w dzisiejszej Hiszpanii. Był, jak nazwa "synod" wskazuje, lokalnym zgromadzeniem biskupów, a nie powszechnym. Został zwołany w 589 przez świeżo nawróconego z arianizmu króla Rekkareda I, zorganizowany przez biskupa Sewilli (brata znanego św. Izydora z Sewilli) i brali w nim udział duchowni ówczesnego Królestwa Wizygotów. Głównym celem wcześniejszych zabiegów króla oraz zwołanego zgromadzenia było zakończenie kontrowersji religijnych w państwie. Ponieważ miejscowa, podbita ludność ibero-rzymska była katolicka, zaś Wizygoci wyznawali arianizm. Na soborze uroczyście ogłoszono nawrócenie króla na katolicyzm i potępiono arianizm, wydając detaliczne anatemy. Zrobili to także do niedawna ariańscy biskupi ze swoim duchowieństwem oraz szlachta. Uroczysty akt przyjęcia katolicyzmu przez Wizygotów. A dodatkowo przyjęto uchwały antyżydowskie. Synod był od początku do końca lokalny i dotyczył lokalnych spraw. Dlatego nie mógł wydać orzeczenia dogmatycznego, jak to czynią sobory, czyli zgromadzenia powszechne. Łącznie z warunkiem, jaki do rozstrzygnięć soborowych dodają katolicy: nie uczestniczył w nim papież ani też nie zatwierdzał jego uchwał.

Albowiem Konfucjusz powiedział: nazwa decyduje o wszystkim. Co i kogo naprawdę wyznaje Tobias?

A dowodów na to że to Kościół Katolicki odłączył się od bliżej nieokreślonego tworu jak nie było tak nie ma