Nic by sie nie stało.

Odkąd Go spotkałem i otworzyłem drzwi mego serca przed Nim, odtąd zamieszkał także we mnie.
Wcześnie, tylko w oparciu o założenie, że On istnieje, "postawiłem" na Jezusa. Była to swego rodzaju metoda falsyfikacji twierdzenia, że On żyje. Gdybym więc nie uzyskał pewności co do tego, że faktycznie żyje, to co najwyżej byłbym człowiekiem pobożne praktykującym religię katolicką i nie miałoby to większego wpływu na mnie i na jakość mego życia.
Bóg daje się poznać tym, którzy tego pragną. Natomiast tym, którzy nie chcą Go poznać, względnie zdecydowali, że On nie istnieje, nie będzie na siłę pchał się do ich życia.

Co to za proces? i jak on wygląda? gdzie go spotkałeś? jak wyglądał? w jaki sposób otwierałeś te drzwi? no i na jakiej zasadzie/gdzie w tobie zamieszkał?

Wybawiony, jak sobie założyłam, że Bóg istnieje i możemy się komunikować to całkiem nieźle się gadało... potem wykreowałam sobie następną tulpe Zjawisko fascynujące i może być cennym narzędziem.

A po co Ci to wiedzieć, skoro i tak nie pragniesz zmiany twego życia i podobno jesteś szczęśliwy?

@ IrciaLilith

Założenie to nie to samo co wymyślenie sobie.

To czy założenie jest wymyśleniem zależy od tego na jakich podstawach się coś zakłada i czy sprawdza się w praktyce. Założenie będące czymś więcej niż wymyśleniem powinno być weryfikowane, powinno dać się sfalsyfikować.

Jak falsyfikowałeś swoje założenie o istnieniu Boga będącego czymś oddzielnym od Ciebie?

To jest jakaś twoja tajemnica?

Ja tylko spełniłem warunek, który umożliwił falsyfikację. Dokonał jej sam Bóg, natomiast ja stałem się jej beneficjentem.
Gdybym założył, że Bóg nie istnieje, to On by mi nie pomógł, gdyż postawa mojego serca zdradzałaby brak chęci poznania prawdy.
Bóg zawsze patrzy na serce człowieka i reaguje stosownie do tego, co w nim znajduje. Pyszałkom się sprzeciwia, a pokornym udziela swej łaski.

Spytaj Francuzów, którzy wobec pożogi katedry Notre Dame, na ulicach klęcząc modlili się i śpiewali pobożne pieśni.

A skąd wiesz, że tak było ? Francuzi to w większości bezbożnicy

Alus, czy to że ktoś w obliczu czegoś modli się do jakiegoś bytu w jakiś sposób falsyfikuje istnienie Boga odzielnego od Ciebie? Jak uważasz, że tak to przybliż swoje rozumowanie.

Przybliżę Ci - jak trwoga to do Boga - można sobie latami dywagować, snuć hipotezy czy plany, ale ten pożar dobitnie ukazuje ile one są w istocie warte.
180 lat budowano katedrę, miliony ją budowały, upiększały, zwiedzały, by w kilka godzin zostały zgliszcza, z życiem każdego z nas może stać się podobnie.
Abstrahując czy Francuzi są katolikami, ateistami, masonami, muzułmanami, wszyscy pospołu jednakowo podlegamy tej prawidłowości.
I dlatego tysiące Francuzów patrząc na płonący symbol własnego kraju, płakało i wspólnie głośno sie modliło.

A to jak ktoś bedzie miał świadomość, że w każdej chwili z jego życia, mogą zostać jedynie zgliszcza, to wtedy bedzie uratowany, i nic mu sie nie stanie?
To tak jakby mówić, że jak ktoś jest świadomy tego że kiedyś umrze, to dzięki tej świadomości nigdy nie umrze.

Kto jest mądry starał sie będzie żyć efektywnie dając innym miłość i dobroć, nie gromadząc sobie dóbr doczesnych, które nie zmieści do kieszeni w trumnie i nie będzie marnotrawił życia na budowanie iluzorycznych wizji.

Alus, do kogo niby modlili się ateiści? O co właściwie mogą się modlić ludzie patrzący na płonący symboliczny budynek? Czy nie ma to czegoś wspólnego z myśleniem magicznym i życzeniowym?

Dopatrujesz się głębokiej symboliki w każdym zdarzeniu?

Czy uważasz, że Bóg miał, ma lub może mieć wpływ na ten pożar? Jeśli tak to jaki?