To zasady etyczne. Różnią się one znacznie od moralnych.

Wybrałem opcję "inny". Na pewno nie jestem katolikiem, w rozumieniu kościoła, ale wierzę w to, że coś lub ktoś jest. Bóg? Rada starszych? Anioły? Trudno powiedzieć...

Jeżeli zakładasz istnienie Boga, to można Cię sklasyfikować jako teistę.

Witam wszystkich serdecznie.
Byłem katolikiem, a przynajmniej do osiągnięcia wieku rozeznania. Obecnie jestem ateistą, co de facto nie oznacza, że pozostanę min na zawsze, w myśl zasady: byłem, jestem, będę

Co do kolegi @kubas775, to myślę ARHIZ, że jednak nie można go zaliczyć do teizmu, po pierwsze dlatego, że sama wiara w "coś", może równie dobrze oznaczać deizm, a ten nie widnieje na liście wyboru.

Natomiast mała uwaga. Opcja "należę do sekty w rozumieniu KK" jest mocno nie na miejscu.
Sekta jest pojęciem stricte pejoratywnym, więc w ogóle sugerowanie komukolwiek że należy do grupy "gorszy sort" jest wręcz żałosne. Wszak istnieje opcja "inny", która bez jakiejkolwiek "polityki", klasyfikuje osoby o odmiennych poglądach, bez narażania ich na jakiekolwiek nieprzyjemności.

Witaj, jesteś ateistą według której definicji?
Cenne uwagi.

No, chyba będzie to ten najrzadziej spotykany ateizm, czyli tzw "twardy ateizm". Z tym, że posiadam świadomość, że własne poglądy można zmienić w każdej chwili. Kiedyś byłem głęboko wierzącym, a dziś już nim nie jestem, a jak będzie kiedyś, czas pokaże.

Wierzę (choć mam wątpliwości) w to, że prawda leży głębiej niż umysł.
I w to, że miliardy ludzi bez większego sensu kręcą się w kółko, dzieląc włos na czworo, zawzięcie dyskutując i spierając się, ile diabłów mieści się na główce szpilki

Kim jestem? To pytanie narzuca pewne ramy, ale jeśli je przyjąć, to pierwszą odpowiedzią, jaka mi się naturalnie nasuwa to "sobą". Jestem albo polem świadomości, albo jego centralnym bytem osobowym bądź quasi-osobowym. Nie wiem dokładnie.

Jestem katolikiem ego-dystonicznym.

Dlaczego? W Wiki Egodystoniczność to problemy z orientacją seksualną albo tożsamością płciową.

Ło matko Właśnie patrzę na polską wiki i właśnie biorę z niej pierwsze zdanie:

"Egodystoniczność – termin stosowany w psychologii i psychiatrii celem określenia stosunku danej osoby do określonych aspektów jej samej. Za aspekty egodystoniczne (inaczej, „dystoniczne z ego” lub „niezgodne z ego”) uznaje się te, które są przez daną osobę subiektywnie postrzegane jako nieakceptowalne lub niepożądane. Stąd też osoba, której to dotyczy, często wykazuje motywację do tego, aby zmienić dane aspekty siebie."

Myślę, że to wystarczy

Bo nie akceptuję swojego katolicyzmu. Jestem wewnętrznie podzielony, wypieram tę część siebie, nie akceptuję jej, odrzucam ją.

Jak nie akceptujesz swojego katolicyzmu to dlaczego jesteś katolikiem? Jak to w ogóle możliwe nieakceptować tego a być?
Ja akurat jestem katolikiem pretensjonalnym, bo mam pretensję (roszczenie) do bycia katolikiem.
Natomiast nie akceptuję swojej seksualności.

Nic na to nie poradzę...po prostu mam poczucie, że w jakiejś części siebie nim jestem, że do tego lgnę. Może mówiąc inaczej: część mnie jest katolikiem, czuję jak część mnie do tego lgnie.

Albo jeszcze inaczej: czuję się zniewolony, spętany, opętany katolicyzmem.
Tak jakby mnie opętał, gnębił i zmuszał jakiś katolicki demon, tzn. demon katolicyzmu.
Ale ta część mnie uważa to za prawdę, się z tym zgadza.

Jestem katolikiem wierzę w Boga i Maryję, dzięki naszej Mamusi Bożej nawróciłem się, a byłem już praktycznie ateistą.

zdecydowanie wierzyć !

Katoliczka pełną gębą i taką opcję wybrałam