Widocznie za młody jestem, gdyż dla mnie "od lat 80-tych" to jak "od zawsze", wtedy na katechezach omawiano ten temat. Porównywanie ilości aborcji do ilości ofiar hitleryzmu z tamtych lat pamiętam.



Kwestia pamięci na pewno dyskusyjna. Według wiki w 1977 była jakaś akcja podpisów pod petycją o "usunięcie prawa do usunięcia". Tak z nieba się ta akcja nie wzięła. Przypuszczam, że jakieś wpływy mogła mieć rozwijająca się równolegle wykładnia na temat antypomysłowości po roku 1968 i pewne zaktywizowanie części katolików na te tematy, ale to pewnie teoria dobra jak każde inne.

Doczytałeś ile na tej petycji zebrano podpisów? - 12 tysięcy, czyli jakaś lokalna akcja, na pewno nie ogólnopolska.
Bogu dziękować, pamieć mam jeszcze dobrą .....pamiętam nazwiska moich katechetów z podstawówki, liceum i o. paulina (o. Rufina) z kościoła Na Skałce z Krakowa.
Więc wiem co piszę.

Bo to nie jest sprawa religijna, tylko każdego porzadnego czlowieka. Jest o tyle religijna, że religia wspiera to, co powinni robić porządni ludzie...
Owszem - ale sprzeciw wobec mordowania staruszek na ulicy też - a nie powiemy, ze jest to sprawa religijna.

Alus: patrzysz przez bardzo wąską dziurkę na rzeczywistość. Ruchu pro-liferskie były i wcześniej, tyle że były tępione nie mniej niż ruchy antykomunistyczne.

Petycję KOR z 1976 roku podpisało raptem 3 tysiące osób. <1> A nikt nie twierdzi, że to była lokalna akcja.



Ja natomiast pamiętam, że o kwestiach ciąży i ogólnie cielesności mieliśmy więcej zajęć na katechezach niż w szkole. W szkole było tego jakieś dwie godziny na biologii przy chichraniu i nauczycielce "palącej buraka" przy każdym slajdzie. To już zajęcia na katechezach, mimo wiadomego profilu, były bardziej rzeczowe, w większości prowadzone przez całkiem kumatych eksternalistycznych doradców. Jeżeli młody człowiek mógł dowiedzieć się na temat przeprowadzania i ryzyka aborcji, to prędzej tu niż gdzie indziej.

Takie fajne były te 80-te lata.

<1> http://teatrnn.pl/leksykon/artykuly/kom ... -19761977/

Sorry, ale chyba kpisz... 12 tysięcy podpisów zebranych w ustroju totalitarnym to mało?

Niby tamte czasy pamiętasz, a udajesz, że nie, czy zapomniałeś?

No tak...takie totalitarne - moja parafia liczyła 18 tys ludzi, w tamtych czasach zebrać 12 tys podpisów to kwestia 1-2-3 parafii, bo praktykujących bywało ponad 60%.
W tamtych "totalitarnych" czasach trwa budowa sanktuarium Matki Bożej Bolesnej, Królowej Polski, Pani Świętokrzyskiej Ziemi....niezły totalitaryzm, bardziej groźny z podręczników historii, niż w realu

Rety... Co Ty w ogóle pleciesz?
Za podpis popierający cokolwiek "niepartyjnego" człowiek mógł w PRL-u wylecieć z pracy, zostać pobitym przez "nieznanych sprawców", a nawet zabitym, trafiał na czarną listę osób nadprogramowo inwigilowanych,mógł stracić mieszkanie, etc.

Wygógluj sobie choćby taki temat jak prześladowania Kościoła w PRL...

Ja nie muszę googlować, bo kilkadziesiąt lat żyłam w PRL.
Opowieści domorosłych "bohaterów", których namnożyło się po 1989r, to tylko bajanie...namnożyło sie weteranów kombatantów podobnie jak weteranów legionistów, co Piłsudski skwitował - Gdybym ja miał was tylu w 1914r tobyśmy niepodległość od razu uzyskali
W latach 70-tych, jak już napisałam rozpoczęła się budowa wspomnianego sanktuarium, w Kielcach w latach 70-tych budowaliśmy największy kościół w mieście, w 1985r rozpoczęliśmy budowę kościoła mojej aktualnej parafii.
W 1970 rozpoczyna się budowa Golgoty w Licheniu i kapitalna przebudowa kościoła św. Doroty.
Wyższe Seminarium Duchowne zakonu Bernardynów w Kalwarii Zebrzydowskiej buduje się w latach 1981r - 1993r.
Całe lata prenumerowałam Niedzielę, później GN i L'Oserwatore Romano, odbiór odbywał sie w zakrystii - nikt, nigdy nie sprawdzał. nie dociekał. Podobnie było zapewne z zebraniem podpisów, przychodzili ludzie po Mszy i podpisywali. Podobnie jak odbywa sie to aktualnie, tyle tylko, że w nowym kościele w dużych przedsionkach.
Mam nadal wymieniać?...dodam jedynie - ta opresyjna władza chrzciła własne dzieci i wnuków. Wnuk I sekretarza KW PZPR chrzczony był w podmiejskiej parafii, a impreza odbywała się w ośrodku wczasowym, w którym pracowałam.

Jakim trzeba się wykazać brakiem logiki, żeby porównywać kupowanie czasopisma w zakrystii ze składaniem podpisów, które z samej istoty rzeczy trafią tam, gdzie będą mogły być zaewidencjonowane...

I skutek zaewidencjonowania jaki?....brak awansu w pracy, brak zgody na wydanie paszportu, a co za tym idzie niemożność wyjazdu za granicę?....bo nic inne z restrykcji komunistycznej władzy wobec zwykłych katolików nie przychodzą mi do głowy.
Dyrdymały w rodzaju pobicia, zabicia, wyrzucenia z mieszkania, pasuje raczej do bajek braci Grimm
Owszem zdarzyły sie pojedyncze pobicia, mordy, ale ich skalę można porównać do skali jaką w formie obrony księży pedofilów stosują aktualnie "obrońcy" Kościoła.
Piszesz toczka w toczkę podobnie jak argumentowała moja przyjaciółka ewentualne skutki mojej stałej nieobecności na marszach 1-majowych i nieobecność na wyborach. Na marszach poza latami nauki w szkole nie byłam ni razu, podobnie nigdy na wyborach, pierwsze na jakich byłam to te z 4 czerwca 1989r.
Przeżyłam PRL bez awansów, bez paszportu i żyję , nie kreując się na kombatantkę czasów PRL.
Zapewne i Ty nie kojarzysz w jakim celu wymieniam budowy kościołów w PRL, to podpowiem - w tamtych czasach, gdy wszelkie materiały budowlane dystrybuowała władza poprzez urzędy gminy i urzędy miast, nikt nie miał z czego pobudować nawet szopki na narzędzia.
Nie mówiąc już, że warunkiem uzyskania tych materiałów był potwierdzony projekt budowy danego obiektu.
Wskazałam sanktuarium w Kałkowie, gdzie tak lokalna władza, jak i powiatowa i wojewódzka w pełni miała świadomość, że projekt na mieszkanie dla staruszki wdowy, gdzie już w podziemiach odbywają sie Msze św, to jedynie fikcja. A materiały ksiądz i parafianie uzyskiwali.
A skoro kościoły, sanktuaria, seminaria sie budowały to coś nie tak na dowiedzenie morderczego reżimowego totalitaryzmu PRL

Dodam jeszcze - członków Klubów Inteligencji Katolickiej, które po 1976r przeszły do opozycji współpracując z KOR, a później stanowiąc bazę Solidarności, też raczej pracy nie pozbywano, a na pewno nie wyrzucano z mieszkań i domów.
Występy artystów, odczyty po kościołach w latach 80-tych, też nie rozbijała milicja, i nie zamykała prelegentów, artystów i masowo uczestniczących ludzi, nie koniecznie wierzących.
Uczestników procesji na Boże Ciało też nikt nie rozpędzał, to jedynie w latach 60-tych, aby odciągnąć dzieci od uczestnictwa w procesjach, szkoły w ten dzień musiały organizować wycieczki, pikniki, czego po kilku 3-5 latach zaniechano, bo zjawiało sie w szkołach 5-10% dzieciaków.

Alus, historia Kościoła w czasach PRL była zmienna, oscylowała między prześladowaniami za czasów stalinowskich a próbami układania się za Gierka. Może nie pamiętasz, jak aresztowano kopię obrazu NMP i zamiast niego same ramy pielgrzymowały po Polsce? Nie pamiętasz walki o obchody tysiąclecia? Ja wtedy jeszcze nie żyłem, ale pamięć tych wydarzeń była żywa.

Represje też nie dotyczyły wszystkich ani zawsze, znam relacje z tego samego czasu z różnych stron Polski, w jednym jeszcze w latach 80-tych komunizm był ideowy a lokalni działacze wdawali się w wojny z Kościołem, w innych już w latach 70-tych był tylko fasadą. Jak w dowcipie "Czy jesteś katolikiem? Tak, wierzący, niepraktykujący. A komunistą? Tak, praktykujący, niewierzący".

I jeszcze jedno, PZPR mogła akceptować co najwyżej jakąś autonomię Kościoła, dopóki nie wtrącał się on w sprawy władzy. Petycja, która zebrała 4 razy więcej podpisów, niż apel KOR-u to nie była bagatelka w tamtych czasach.

ALuś - sorry,szkoda dyskutować.
Jesli idzie o KIK - niestety, w dużej mierze (nie wszystkie) poszły drogą PAX-opodobną.

Heeej! Słuchajcie... Morderstwa i pobicia przez nieznanych sprawców w PRL-u to dyrdymały! xDD

To nie dyrdymały tylko potwierdzenie tego, co pisałem powyżej. Władza mogła akceptować autonomię Kościoła, ale jakieś "msze patriotyczne" już nie pasowały w koncept. Alus pamięta budowanie sanktuarium na lewe papiery, ja mam relację z lat 80-tych o transporterach opancerzonych przed Kościołem po takiej mszy za ojczyznę. A jak jakiś ksiądz był zbyt "antysystemowy", to się go uciszało. Takie czasy były.