Gdy patrzy się na to, co jest, bez wstępnych form myślowych, nawyków myślowych, wtedy jest tylko to, co jest. Ani podmiot, ani przedmiot. Po prostu TO.

W tej metaforze boki nie są uwzględniane. Nie są istotne. Nie ma ich.

Tak.

Wydaje mi się, że bezpośrednio.

Czy TO ma jakieś cechy?

Czy Obserwator obserwuje samego siebie?

Jest bezpośrednie. Ja tym jestem. Oczywiście, można użyć myśli i jakoś to opisać, podając cechy. Można rozczłonkować to doświadczenie na części i powiedzieć np. że oto przede mną piękne zielone drzewa, nade mną granatowiejące niebo i tak dalej. Ale lepiej tego nie robić. Chodzi o całość, o TO. Tylko być.

Obserwator może od czasu do czasu zdawać sobie sprawę z tego aktu obserwacji. Można powiedzieć wtedy, że obserwuje samego siebie.

Ok, czyli wiesz, że tak na prawdę jesteś Tym, czy ja jestem tym samym Tym? Czy jest coś co nie jest Tym?

Szumi, tylko że zagadnienie szeroko pojętej świadomości jest kluczowe dla tego tematu, temat świadomych snów i nieświadomych chwil na jawie pojawił się na moment właśnie w kontekście świadomości oraz świadomości-Obserwatora.
Zauważ, że z jakiś przyczyn bez uzgadniania tego pewne słowa piszemy z wielkich liter. Cały czas dyskusja kręci się wokół sedna tematu.

Ty jesteś też TYM. Nie wiem, czy tym samym. Podejrzewam, że tak. Z drugiej strony, Twoje doświadczenie od mojego jednak się różni. Ale ogólny, podstawowy "smak" jest ten sam chyba.
Na ostatnie pytanie nie potrafię odpowiedzieć.

Super, czyli już rozumiesz , że oboje jesteśmy Tym? Inni ludzie także? A inne czujące istoty?

Jesteśmy Tym, a równocześnie jakby Tym, doświadczajcym z indywidualnej perspektywy? Doświadczającym czego? Siebie czy czegoś czym nie jest?

Czy Jedność wyklucza indywidualizm?

Czy to, że Twoje ciało składa się z indywidualnych, choć współpracujących komórek przeczy jedności Twojego ciała? Czy aby w pełni dowiadczyć swojego ciała warto byłoby poznać je z perspektywy każdej komórki?

Czy jest coś co nie jest Tym?
Mamy tylko dwie opcje:
A/ wszystko jest Tym i pojawia się pytanie co z 'niczym'? Czy nic istnieje?
B/ coś jest poza Tym i pojawia się pytanie co by to mogło być ?
Podzielmy sobie roboczo to wszystko na:
-Świat materialny.
-Świat duchowy / abstrakcyjny / ideowy
-Subiektywne światy kreowane w umysłach w tym wszelkie iluzje, wyobrażenia, przekonania...

Z którego działu coś może nie być Tym?

Ircia,
nie wiem. Nie wiem. Jestem w kropce. TO to w końcu, jeśli się nad tym zastanowić, po prostu indywidualne doświadczenie. Być może niepotrzebnie z tego robimy coś uniwersalnego. Fotony padają na siatkówkę, z siatkówki nerwami do kory wzrokowej, i mamy obraz. TO. Podobnie dźwięki trafiają do uszu, na bębenek, z bębenka na młoteczek, z młoteczka do nerwów, z nerwów do kory słuchowej i mamy TO.

Czuję, że chcesz zrobić z TEGO jakiegoś Brahmana.

W tym kontekście, o którym piszę, na pytanie, czy jest coś co nie jest TYM, oczywiście tak. Np. materia, nie postrzegana w danym momencie przez żadną świadomość, nie jest TYM.

Ok, czyli Tym jest tylko to co jest postrzegane? Czyli To=doświadczenie? Czy to co doświadcza też jest Tym?
Czyżby dla Ciebie To oznaczało : To co doświadcza oraz to co jest doświadczane ?

Nie Swołocz, niczego nie chcę robić z Tego, raczej chcę poznać Twoje podejście, definicję i zrozumienie Tego...

Brahman to tylko słowo oznaczające pewną koncepcję

Aha, co sądzisz o wiedzy, że się nie wie?

Tak.

Tak, świadomość też jest TYM. Aczkolwiek ma się wrażenie, że na podstawowym poziomie TO jest integralne, jest jednością - nie dwoistością.

Można tak powiedzieć.

Ostatnio miałem na spacerze wyraźną myśl: nic nie wiem. Wydawało mi się to prawdą. Ale później zobaczyłem, że znów mam skłonność czepiania się tej myśli. I było to już nienaturalne.

Czy jeśli wiesz, że nic nie wiesz nie jest to wiedzą i tym samym określenie, że nic nie wiesz nie jest prawdziwe?

Moim zdaniem To jest ponad wszelkimi podziałami, jedynie doświadcza iluzji oddzielenia poszczególnych części siebie.
I tu pojawia się niezły dowcip, bo skoro jest ponad wszelkimi podziałami to integruje także to co rzeczywiste z tym co jest złudzeniem, prawda?
A idąc dalej w wychodzenie poza dualność : to co jest ponad podziałami- to co tworzy podziały... to też Jedno?

Skoro To jest dowiadczaniem to jaka jest relacja Tego z Bogiem?

Być może.

No chyba tak.

Tego zdania niezbyt rozumiem. Możesz jaśniej? Chyba rozumiem to tak, że pytasz, czy to, co jest poza podziałami, jest jednym z tym, co tworzy podziały.
A co Tworzy podziały?

Nie wiem nawet, czy Bóg istnieje. Ale jeśli tak, to też zależy o jakiej koncepcji Boga mówimy. Jeśli o chrześcijańskiej, to TO jest stworzeniem Bożym. Tworem Bożym. Jeśli o koncepcji neoplatońskiej, to TO jest emanacją Boga.

Dobre pytanie: co tworzy podziały? Czy one istnieją w naturze czy to raczej robota umysłu?
Tak pytam czy to co jest ponad podziałami da się zjednoczyć z tym co te podziały tworzy, czy to co łączy i to co dzieli to to samo To ?

Widzę, że też widzisz, że z Bogiem wszystko zależy co kto rozumie pod tym pojęciem, gdybyś miał tak roboczo zdefiniować Boga to jak by to brzmiało?

Mówimy ciągle o podziałach, które dzielą TO. TO dzieli się na podmiot i przedmiot. Na mnie i na innych. Na mnie i na świat. Nie mam pojęcia, co tworzy te podziały. One są chyba konieczne, żeby normalnie funkcjonować. Ale gdybym miał popuścić wodze wyobraźni, to bym powiedział, że te podziały tworzy silna identyfikacja z własnym ciałem i jednocześnie dezidentyfikacja z innymi ciałami. "Ja" jestem w obrębie mojego ciała, "inni" są w obrębie cudzych ciał.

Nie wiem.

Trudno mi zdefiniować Boga, bo mam jego wyobrażenie jakby w dwóch wersjach. Jedna jest wersją chrześcijańską. W tej wersji bym zdefiniował Boga jako najwyższy, samoistny byt, najwyższą miłość, absolutne dobro.
W drugiej wersji, bardziej filozoficznej, zdefiniowałbym Boga jako wszystko, co istnieje.