Śmiem wątpić w to, że ktoś kto nie wie o tym, iż nie da się chodzić po wodzie, zacznie po niej chodzić.

Widziałeś filmiki ze sztuczką niejakiego Dynamo?

Powiem więcej - gdy woda będzie w odpowiednim stanie skupienia to po niej sam dasz radę pochodzić.
Czasem wystarczy podejść do problemu z innej strony zamiast upierać się, że się nie da.

Kolejna sprawa- Jezus umiał i wyraźnie sugerował, że wiara może góry przenosić, więc ...

Serio uważasz, że nie ma sensu próbować nie grzeszyć, bo się nie da?

(1) Genialne odkrycie. Wystarczy tylko zamrozić jezioro

(2) W takim razie nie trzeba zamrażać jeziora

(3) Możesz próbować nie pić wody i nie jeść też możesz próbować

Brawo - mogę próbować i analizować skutki, mogę też próbować podejść do tematu z innej strony.
Np z nie jedzeniem totalnym skutki kategorycznie nieprzyjemne( choć nie dotyczy to rozsądnie ogarniętej przerwy z długim wejściem i wyjściem), ale już rezygnacja z pewnych produktów i grup produktów okazała się na tyle pozytywna, że po prostu nie mam ochoty do tego wracać. To wbrew pozorom nie jest wyrzeczenie, a zwykłe wybranie większej przyjemności.
Z grzechami podobnie- gdy eksperymentalnie z czegoś rezygnujesz i poczujesz pozytywne skutki to nie ma problemu aby tego nie robić. Technika prób i błędów.
Aha, jestem z tych co praktycznie wszystko muszą sprawdzić samodzielnie i w ramach 'nagrody' moje dzieci robią to samo co czasem bywa dobijające, ale wiem, że jedyne co mogę zrobić to nauczyć ostrożnego testowania... Choć czasem warto w drugą stronę

Powtórzę - Serio uważasz, że nie ma sensu próbować niegrzeszyć?
Ja nie uznaję kategorii grzechu, ale mam kategorie krzywdy i mimo, że wiem, że o doskonałości nie ma raczej mowy to starania wychodzą na plus.

Przez długie lata próbowałem nie grzeszyć. Przy odpowiednim wysiłku był jakiś tam efekt i poczucie samozadowolenia. Niestety, prędzej czy później znów dopuszczałem się grzechu, czemu towarzyszyła frustracja z powodu niepowodzenia, pomimo wielu starań. W końcu zrozumiałem, że skażona ludzka natura ma to do siebie, iż grzech po prostu musi z człowieka wyleźć czy to z tej, czy z innej strony.
Bóg uznał, że grzesznika nie da się naprawić, więc trzeba go uśmiercić i stało się to na krzyżu Golgoty w Jezusie Chrystusie.
Również w Chrystusie Bóg stworzył nas na nowo do dobrych uczynków, czyli dał nam nową, bezgrzeszną naturę, która działa jedynie przez wiarę w Jezusa, jego śmierć i zmartwychwstanie.
Kiedy zatem wierzymy, doświadczamy realności tego, co już się dokonało.

Dlatego ja nie uznaję za istotnego kryterium grzechu jaki proponuje Kościół, a tylko kryterium nie krzywdzenia i to po stosownych testach. Analogicznie do diety. Mam gdzieś zalecenia dietetyków, szczególnie te które są sprzeczne i oparte raczej na ideologii niż nauce i kieruję się użytecznością i to subiektywną i indywidualną. W kwestiach etyki robię dokładnie tak samo. Przyjełam takie zasady, które się sprawdzają, choć bywa to upierdliwe, bo jest to system bez absolutnych zakazów i nakazów wymagający każdorazowo analizowania przyczyn i potencjalnych skutków. W tym systemie jedynym i podstawowym 'grzechem' jest niewiedza, bo gdy już rozumiem dane zagadnienie, powiązane z tym przyczyny i skutki nie ma pokusy łamania zasad które się samemu wypracowało, choć jak powiedziałam nie ma zasad absolutnych oraz wszystko jest dynamiczne i zmienia się wraz z poziomem rozumienia danych zagadnień.

Z tego co rozumiem to jednak starasz się unikać grzechu tyle że 'sposobem', czyli za pomocą wiary w Jezusa. Analogicznie do chodzenia po wodzie za pomocą mrozu.
Wiesz, że sam nie dasz rady, ale z 'siłą wyższą' zmieniajcą warunki jest to realne.

Dla Ciebie opcją uwolnienia się od grzechu jest wiara dla mnie opcją uwolnienia się od krzywdzenia jest wiedza.

Wydaje się, że działamy w zupełnej opozycji, ale zauważ, że jeśli Ty pójdziesz skutecznie zawsze w prawo, a ja zawsze w lewo to z powodu okrągłości planety idziemy do tego samego punktu... Ty nazywasz to zbawieniem ja bardziej oświeceniem, ale podobieństw jest więcej niż się wydaje na pierwszy rzut oka

W chodzeniu po lodzie nie ma nic szczególnego. Życie z wiary w Jezusa to coś nadprzyrodzonego. Nie chodzi o to, że 'siła wyższa' zmienia warunki, tylko o to kim jest i co uczynił ten, w którego wierzysz i na którego patrzysz.

Marne to twoje 'oświecenie', skoro nie mówi Ci ono Prawdy o Tobie, pozwalając na skupianie się na sobie i własnych możliwościach, czyli de facto jest ono ciemnością.

Zbawienie nieodłącznie wiąże się z osobą Zbawiciela, który zrobił już wszystko, aby każdy, kto tylko tego pragnie, mógł przyjąć ten Boży dar.

Gdyby w ogóle nie było osoby Jezusa Chrystusa to czy nie byłoby życia wiecznego dla wszystkich ludzi ?

Niby na jakiej zasadzie? To On jest zmartwychwstaniem i życiem. Kto w Niego wierzy, ma życie wieczne.

Aha, czyli dusza nieśmiertelna nie istnieje w ogóle ?

Kapral- więcej- zbawienie zagwarantował Piłat, bo gdyby wpadł na pomysł ułaskawienia Jezusa i ten nauczałby do późnej starości to też nici ze zbawienia.
Nie raz już pytałam wierzących co by zrobili gdyby ze swoimi przekonaniami znaleźli się na miejscu Piłata, ale nikt jakoś nie odpowiedział...
Ja po prostu bym ułaskawiła Jezusa, dała ochronę i kilku skrybów aby równolegle dla bezpieczeństwa notowali wszystko co mówi i robi plus kopistów aby to zachować, ale jeśli jeśli do zbawienia niezbędna jest śmierć na krzyżu to bym popsuła zbawienie...

Zbawiony, jakie moje oświecenie? Jestem tak samo oświecona jak Ty. Tak samo jak Quinque i tak samo jak mój pies

To Ty insynuujesz, że dokonała się u Ciebie jakaś wielka przemiana za sprawą Jezusa, ale nijak nie mogę się dowiedzieć w czym to się przejawia tak abyś Ty to miał a ja nie...


Kapral- dobre pytanie, ja uważam, że dusza jest nieśmiertelna ale gra toczy się o zachowanie umysłu

Niektórzy bardziej wierzą w nieśmiertelną duszę, niż w Boga. Człowiek chciałby być nieśmiertelny niezależnie od Boga, ale nic z tego. Życie wieczne jest tylko w Synu.

Czekaj, czyli nie dość że uważasz, że próba nie grzeszenia świadczy o głupocie to jeszcze uważasz, że dusze tych którzy nie wierzą w Jezusa nie są nieśmiertelne? Proszę powiedz, że to ja coś źle rozumiem...

Nie bardzo rozumiem o co Ci tak naprawdę się rozchodzi, albo dusza nieśmiertelna istnieje albo nie. To jest proste jak budowa cepa.
W Kościele podczas Mszy Świętej padają słowa "panie nie jestem godzien abyś przyszedł do mnie ale powiedz tylko słowo a będzie uzdrowiona dusza moja"
Chcesz powiedzieć, że zanim Bóg zrodził swojego Syna Jezusa Chrystusa ludzie nie mieli życia wiecznego ? To nonsens.
Nie bardzo rozumiem czym jest zbawienie kiedy istnieje dusza nieśmiertelna.

Chrystus towarzyszy ludziom od samego początku. To przez Niego wszystko się stało.On wybawił nas od śmierci wiecznej, która każdemu z nas się należała, gdyż każdy z nas zgrzeszył.
Ofiara złożona przez Abla wskazywała proroczo na ofiarę Jezusa. My patrzymy na ofiarę Krzyża jako już dokonaną, ale zawsze i tak liczy się nasza wiara w Słowo Boże, którym jest Jezus Chrystus.To osobowe Słowo gwarantuje nam życie wieczne. Kto odcina się od Słowa, rezygnuje z możliwości doświadczenia owego życia.