Cytowałem w tym lub sąsiednim wątku odpowiednie frazy z oficjalnego nauczania papieży i soborów, a zatem nauczanie dogmatyczne właśnie

Nawet jeśli to jego problem. Natomiast Biblia i Kościół całkowicie to wykluczają

Że opis stworzenia jest wzorowany na opowiadaniach pogańskich?

Ogród jest symbolem szczęścia

Jeśli ktoś nie wierzy, że pierwszy człowiek Adam, kiedy przekroczył w raju nakaz Boży, zaraz stracił świętość i sprawiedliwość, którą został obdarzony, i przez to przestępstwo ściągnął na siebie gniew i oburzenie Boże, a dlatego także i śmierć, którą Bóg mu poprzednio zagroził, razem zaś ze śmiercią niewolę pod władzą tego, który potem "miał władzę śmierci, to jest diabła" [Hbr 2, 14], i przez winę tego przestępstwa cały Adam co do ciała i co do duszy zmienił się na gorsze – niech będzie wyłączony ze społeczności wiernych

Oho. Zamiast uznać że pogańskie ludy przekazują Biblijną prawdę o stworzeniu. Wolałaś uznać że księga rodzaju to takie pogańskie pitu pitu.

A pogląd który mógłbym zaakceptować jest w pełni zgodny z dogamtycznym nauczaniem Kościoła

Absolutnie nie , polecam szczególnie encyklikę Leona XIII, Arcanum, pkt. 5, gdzie świat jest stworzony w 6 dni, mężczyzna stworzony z zimi, a kobieta z jego żebra

Absolutnie nie , polecam szczególnie encyklikę Leona XIII, Arcanum, pkt. 5, gdzie świat jest stworzony w 6 dni, mężczyzna stworzony z zimi, a kobieta z jego żebra

Tradycyjna teologia popierała literalne i historyczne
rozumienie Księgi Rodzaju. Jednak nie jest pewne, czy dzień – hebrajski
wyraz yom w opisie stworzenia – rozumieli jako naturalny
dzień (12 godzin), czy jakąś epokę lub po prostu czas, który Biblia
określa mianem dnia. Warto zauważyć, że rozumienie dnia jako
epoki nie sprzeciwia się literalnemu czytaniu tekstu – po prostu
pod literą dnia kryje się określenie odcinka czasu, którego dokładnej
długości nie znamy i nie potrafimy odczytać z Biblii. Jest wiele
argumentów za rozumieniem dnia jako czasu innego niż naturalna
doba. Na przykład Pismo Święte mówi, że Bóg odpoczął siódmego
dnia, co znaczy, że stworzenie definitywnie się zakończyło i stan ten
trwa do dzisiaj. Można z tego wnioskować, że siódmy dzień trwa do
dzisiaj. W Drugim Liście św. Pawła, właśnie w kontekście stworzenia
świata i oczekiwania na paruzję, czytamy, że „jeden dzień u Pana jest
jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień” (2P 3,8). Podobnie w Psalmie
90 czytamy, że „tysiąc lat w oczach Bożych jest jak wczorajszy
dzień, który minął” (Ps 90,4). Nie ma wątpliwości, że Pismo Święte
dość często mówi o dniu jako pewnym okresie i nie ma podstaw, aby
wykluczać taką interpretację w odniesieniu do opisu stworzenia. Nie
ma także podstaw, by uznać, że Ojcowie Kościoła wykluczali takie
rozumienie dnia.

Zatem, aby uznać prawdę głoszoną przez naukę o długim wieku
wszechświata, trzeba usunąć wszelkie domniemane przeszkody teologiczne.
Kreacjoniści młodej Ziemi wskazują wiele takich przeszkód,
ale sprowadzają się one do dwóch omówionych wyżej. Żadna
z nich nie stanowi autentycznej przeszkody do przyjęcia długiego
wieku świata. Dodatkowo katolicy dysponują jednym mało znanym
orzeczeniem doktrynalnym Kościoła, które w zasadzie rozwiązuje
problem kreacjonizmu młodej Ziemi. Jest to odpowiedź Papieskiej
Komisji Biblijnej z 1909 r. Dokument zawiera odpowiedzi na osiem
pytań dotyczących historycznego i literalnego rozumienia rozdziałów
1–3 Księgi Rodzaju. Siódma odpowiedź stwierdza, że katolicki
intepretator nie jest zmuszony do szukania ściśle naukowego
sensu w każdym wyrażeniu, natomiast ósma odpowiedź stwierdza,
że wyraz „dzień” (hebr. yom) użyty w opisie stworzenia może być
rozumiany w jego ścisłym sensie jako dzień naturalny, albo w sensie
jakiegoś innego odcinka czasu; wolna dyskusja w tej materii jest dopuszczalna.
15 Jest więc jasne, że Kościół pozostawia otwartą kwestię
czasu trwania dnia z opisu stworzenia. To zaś oznacza, że katolik
może, ale nie musi, być kreacjonistą młodej Ziemi. To orzeczenie ma
pełną wartość doktrynalną i stanowi oficjalne stanowisko Kościoła aż do dziś.16 Zastanawiający jest fakt, że kreacjoniści młodej Ziemi,
którzy często odwołują się do soborów i dokumentów Magisterium,
zupełnie ignorują to publiczne orzecznie o charakterze doktrynalnym.
Dodatkowo warto zaznaczyć, że – niezależnie od dyskusji
naukowej na temat wieku świata – Kościół, kierując się świętą tradycją,
wydał tak dojrzałe orzeczenie już w początku XX w. Wynika
z tego, że prawdziwe odkrycia naukowe nie przeczą wierze. Mogą
jej natomiast przeczyć teorie tworzone w nauce, ale przekraczające
kompetencje nauki.

Jest. Istnienie Adama i Ewy, grzech pierworodny przekazywany przez zrodzenie

Oho. Zamiast uznać że pogańskie ludy przekazują Biblijną prawdę o stworzeniu. Wolałaś uznać że księga rodzaju to takie pogańskie pitu pitu. A przecież twój ukochany Sobór Watykański II uczy że w innych religiach istnieją ziarna prawdy. Nie?

Jak widzimy o żadnym symbolu szczęścia nie ma mowy. Jest za to mowa o realnie istniejącym miejscu(a przynajmniej to wynika z odczytu dokumentów Soborowych)

Podsumowując: Quinque wiele razy obronił swoje stanowisko powołując się na arbitralne nauczanie Kościoła i papieży, czy Ojców Kościoła. Rozmówcy Quinque, przedstawiają swoje wymysły czy wymysły teologów i biblistów, którzy katoliccy są jedynie z nazwy(coś jak KUL)

natomiast ósma odpowiedź stwierdza,
że wyraz „dzień” (hebr. yom) użyty w opisie stworzenia może być
rozumiany w jego ścisłym sensie jako dzień naturalny, albo w sensie
jakiegoś innego odcinka czasu

Stąd myślę, że Małgosia ma rację