Jak wyobrażasz sobie taką prośbę konkretnych świętych?
O zbawienie wieczne dla zmarłych modlę się systematycznie nie oczekując żadnej prośby.

1. Skoro zakładasz, że oni Ciebie słyszą, to dlaczego Ty nie miałabyś usłyszeć ich?
2. Serio modlisz się o zbawienie wieczne dla św. Faustyny i św. Jana Pawła II? Ale właściwie dlaczego?

Nie chodzi o to kto kogo słyszy - chodzi o trudy ziemskiego życia, które żywych przygniatają do ziemi, a które zbawieni mają już za sobą. A mogę ich prosić o modlitwę w konkretnej sytuacji.
Modlitwa za zmarłych odnosi sie jedynie do dusz przebywających w czyśćcu, potrzebujących oczyszczenia dla osiągnięcia pełni zbawienia przy tronie Boga.

A skąd wiadomo, które dusze w owym czyśćcu przebywają? No i czy bez modlitwy za zmarłych oczyszczenie by się nie dokonało?

Nie wiem, ale modlę się wymieniając bliskie mi osoby zmarłe, i także wszystkie zmarłe na świecie, różnych wyznań i narodów.

Mnie raczej trudno byłoby modlić się za kogoś tak... profilaktycznie. Wystrzegam się również modlitw, u podstawy których leżałby lęk o kogoś.

Oczyszczenie dokonałoby się, ale ze współpracą z żyjącymi na ziemi pewnie idzie to nieco szybciej.

Modlitwa o uwolnienie z czyśćca nie bazuje na lęku, ale świadomości, że wszyscy jesteśmy grzeszni i każdemu z nas może coś brakować do zakosztowania pełni radości z obecności z Bogiem.

A potrafiłbyś wskazać jakąś konkretną Bożą obietnicę na której można by się oprzeć w tej kwestii?
No ale skoro w doczesnym życiu grzeszymy a mimo to możemy mieć relację z Bogiem, gdyż dzięki naszej wierze w Chrystusa nie patrzy On na nasze grzechy, lecz na doskonałość życia i ofiary swego Syna, w którym też nas umieścił, to dlaczego po śmierci miałoby być inaczej?

Może Ty postrzegasz siebie i swoje życie za doskonałość, ja widzę u siebie wiele ułomności.

Przecież jest napisane: "doskonałość życia (…) swego Syna".

Ups...przepraszam, umknęło mi.

Co nie zmienia faktu, że grzeszny człowiek musi przyjąć łaskę zbawienia...przyjąć nie tylko biernie, ale także miłością odpowiedzieć na nią.

Tak też dość niewiele wiemy o greckich filozofach przyrody i Sokratesie. Nasza wiedza o tych osobach opiera się na nielicznych tekstach i legendach oraz świadectwach innych osób. To nie przeszkadza w tym, że Sokrates stał się patronem filozofii, chociaż sam nie pozostawił po sobie żadnego tekstu, a wszystko, co o nim wiemy, to świadectwa Platona i innych współczesnych im filozofów. Rzecz jasna te świadectwa nie zawsze zawierają obiektywne opisy...

Z Ojcem.

Feelek- teraz pamiętając o tym przemyśl wypowiedzi Jezusa...

Zbyszku- o św Ekspedycie znane są jakiekolwiek oparte na czymś więcej niż na legendach fakty? Te legendy są piękne i wartościowe natomiast czy powstały tak jak bajki terapeutyczne lub opowieści z morałem czy leży w nich jakaś prawda historyczna nie ma jak zweryfikować. I w sumie zastanawiam się czy ma to znaczenie... Może kluczem jest oddziaływanie na psychikę, stanowienie pewnego wzoru, postaci do której można się odnieść w pewnych sytuacjach gdy ktoś potrzebuje poczuć wsparcie a z jakiś przyczyn nie potrafii obyć się bez takiego pośrednictwa?