Robek- w życiu lubię sama stawiać sobie takie wyzwania jakie dają mi satysfakcje, dla mnie tym wyzwaniem jest właśnie rozkminianie sensu istnienia, bo sens życia załałapałam i jest to mega dowcip.
Gdy zrozumiesz, że nie musisz być ofiarą życia, a tylko dałeś sobie to wmówić i weźmiesz pełną odpowiedzialność za swoje życie, bez zwalania winy na innych, politykę, środowisko dość szybko wiele się zmieni, ale niestety wiąże się to z odpowiedzialnością nie tylko za siebie, ale i innych.
Bardzo wiele zależy od Twojego nastawienia i pracy nad sobą. Masz nie grzeszyć, czyli nie krzywdzić ani siebie ani innych myślą, mową, uczynkiem ( lub ich brakami). Ten tekst jest wyjątkowo dobry, bo Twoje myśli-przekonania wpływają na słowa i czyny, a one na świat i to od Twoich myśli-przekonań zależy jak będziesz odbierał różne wydarzenia.

Robek- kiedyś też uważałam, że świat jest zły i niesprawiedliwy, ale zmienianie świata serio należy zacząć od siebie. Jest to mega trudne, bo jesteś przywiązany do swoich nawyków myślowych, słownych i behawioralnych, ale to się opłaca.
To jak z facetami narzekajcymi, że nie mogą znaleźć odpowiedniej dziewczyny a po chwili wiadomo, że zwyczajnie zaniedbali tak wiele aspektów swojego życia, że potencjalną kandydatkę to odstraszy. Nie wystarczy zadbać o jeden aspekt, wszystko jest powiązane siecią zależności. Słynny efekt motyla.

Robek, a gdybyś był pewny, że możesz żyć nieskończoną ilość razy wcielając się w dowolne osoby, nawet robiąc powtórki z tego samego życia czy inaczej byś do niego podchodził- bardziej odpowiedzialnie czy mniej? Zastanawiał byś się nad sensem i wartością życia?

Piszesz, że masz gdzieś wartość i sens życia, ale jednak sporo czasu spędzasz na forum gdzie tematyka siłą rzeczy krąży wokół tematów egzystencjalnych i duchowych. Nie zastanawiasz się dlaczego?

A niby co dzięki temu zyskam? na takim zachowaniu nawet jednego grosza nie zarobię.



To by było coś strasznego, kolejne wcielenie i znowu jako małe dziecko, wypróżniać się kilka lat w pieluchy.



Kręci się to wszystko w okuł tematów duchowych, bo być może jest tak że tego Boga z którym masz relacje, sobie wymyśliłaś(tak samo jak małe dzieci mają zmyślonych przyjaciół)i dużo o tym mówisz, ponieważ wymyśliłaś sobie Boga który najbardziej ci odpowiada, więc i jesteś skłonna o tym dużo mówić, w końcu on jest twoim wymarzonym Bogiem.

Robek- a może po prostu tak jest, że każdy tworzy sobie obraz Boga jaki mu pasuje? Ja całkowicie uwzględniam opcję, że to co nazywam Bogiem jest takim moim ideałem obdarzonym cechami jakie sama pragnę mieć, tym co uważam za wartościowe. Z tym, że jeśli ten 'wytwór mojej fantazji' potrafi skutecznie sprawiać, że się zmieniam, że moje życie staje się coraz lepsze, pełniejsze, sensowne, że nabieram większego dystansu do wielu spraw, bardzo wyraźnie w nieosiągalnym dotąd tempie pracuję nad swoimi wadami ( a jest tego cała masa) oraz byt ten przekazuje mi informacje i sugestie, które na poziomie intelektualnym w pierwszym momencie uważam często za absurdalne, ale które doskonale sprawdzają się w praktyce to nawet jeśli rzeczywiście oszukuję sama siebie ma to sens pragmatyczny. Jeśli wiara w placebo uzdrowiła kogoś z raka czy powiesz, że to tylko oszustwo, czy jeśli uda Ci się wmówić sobie, że jesteś zdolny nauczyć się w rok chińskiego z pomocą wymyślonego Boga czy ten Bóg przez swoją skuteczność nie zyskuje na wartości.
Czy jeśli wymyślisz pewną koncepcję i sprawi ona że Twoje życie i życie innych ludzi będzie lepsze to czy fakt że ją wymyśliłeś sprawia, że nie jest ona prawdziwa? Szczególnie jeśli wcieliłeś jej założenia w życie?
Efekt placebo jest rzeczywisty i mierzalny, prawda?
Choć tu dużo zależy od indywidualnych systemów ontologicznych, jeśli jesteś materialistą to uwaga- aby nie wpaść w hipokryzję nie istnieją kolory a tylko barwniki oraz fale elektromagnetyczne, jeśli uznasz jakiekolwiek subiektywne odczucia, doświadczenia lub wrażenia za istniejące nie jesteś do końca materialistą, bo przecież sny też są doświadczane... Jak to się dłużej przemyśli to robi się bardzo ciekawie

Nie twierdzę, że Bóg jest tylko tworem umysłowym, tylko wymysłem fantazji, ale nawet gdyby tak było nie stanowiłoby to dla mnie problemu, bo istnienia bytów niematerialnych rządzą się innymi prawami niż materialnych. Dla mnie Twój ból jest realny, oraz ból jako taki istnieje, choć nie jest materialny. Istnieje dla mnie Dobro i zło, istnieje Miłość i Wolność i to nie tylko w umysłach ...


A sprawdzałeś ile da się zarobić na takim postępowaniu?
Jeśli zaczniesz świadomie unikać krzywdzenia innych oraz siebie- z naciskiem na siebie, czyli pracować nad zaprzestaniem autosabotażu to z doświadczenia wiem, że z zasady przynosi to także wymierne korzyści ekonomiczne, bo przecież brak pracy nad sobą, rozwijania się jest formą autosabotażu Często właśnie wybieranie najłatwiejszych, najprzyjemniejszych w krótkiej perspektywie czasu opcji jest w nieco dłuższej poważnym krzywdzeniem siebie i uniemożliwieniem osiągnięcia tego czego naprawdę pragniesz. Choć tu kluczem jest ustalenie czego naprawdę pragniesz i co jest Twoim priorytetem- gdy to ustalisz, pomyśl co należy robić aby to osiągnąć i rób to. To jest tak proste, że aż trudne
Aby się rozwijać i podnosić kwalifikacje jeśli masz internet (a masz) potrzebujesz tylko chęci i założenia, że nie robienie tego jest krzywdzeniem siebie i innych, którym mógłbyś dać więcej wartościowych rzeczy gdybyś to robił, tylko wolisz robić coś co jest autosabotażem choćby w kwestii zarobków.

Co do reinkarnacji- tak, jeśli dysponujesz pamięcią poprzednich rundek może być to odbierane jako straszne- może dlatego większość decyduje się na totalne wymazanie pamięci, a nawet jeśli coś się pamięta to dopiero na pewnym etapie i przychodzi to w interesujacy sposób?
Mówię tu oczywiście o moim pojmowaniu tego i nie mam jak tego udowodnić, tak samo jak gdy powiem, że boli mnie głowa Ty możesz w to uwierzyć albo nie opierając się tylko o swoje subiektywne założenia, bo przecież ból jest odczuwany subiektywnie i nijak nie udowodnię, że jest prawdziwy gdy nie jest powiązany z urazami czy istotnym laboratoryjnie stanem zapalnym.

Jeśli pomaga, to trzeba kontynuować, choć to trochę wygląda, jak taki pomocny/przydatny, urojony przyjaciel.



Nie wiem jak to dokładnie działa, bo jak ktoś jest chory, i musi dostać leki(a dadzą mu placebo) to on będzie pozytywnie nastawiony do tego, i dzięki temu wyzdrowieje? choć bez tego pozytywnego nastawienie to chyba też by wyzdrowiał? więc to placebo nie wiele pomaga.



Sny istnieją przez jakiś czas w mojej głowie, więc to jest coś materialnego.
Nie powiem ci w jakiej części mózgu te sny się tworzą, jakie procesy biochemiczne za nie odpowiadają, nie wiem gdzie ten sen się tworzy, nie znam się na czymś takim.



Jakim postępowaniu?

Aha- sny istnieją chwilę w Twojej głowie w postaci impulsów nerwowych i reakcji biochemicznych i na tej podstawie uznajesz je za materialne? Czyli jeśli wyobrażenia kreowane z zasady podświadomie uznajesz za materialne to te kreowane bardziej świadomie chyba też?

Co do efektu placebo to jest udowodniona istotna kliniczne rónica między grupą dostającą placebo a grupą nie otrzymującą nic. Gdyby tak nie było mona by spokojnie badać skutecznoś leku korzystając z grupy nie dostającej nic, prawda? Często różnica w poprawie istotnych mierzonych parametrów jest większa między grupą bez niczego a grupą placebo niż między grupą placebo a grupą otrzymującą lek. Poczytaj o tym o jakich procentach i jakich parametrach mowa, bo jak ja to napiszę to yznasz, że sobie robię jaja.
Dlatego też nie linkuję jakicholwiek materiałów- po prostu samodzielnie zbadaj sprawę placebo i noncebo.

Piszę o postępowaniu które jest oparte o postawienie zasady nie krzywdzenia ani siebie ani innych na pierwszym miejcu. To się po prostu opłaca. Tak - sama postawiłam na piedestale zasadę, którą można wyrazić także przykazaniem Miłości z pobudek egoistycznych. Jakkolwiek to dziwnie nie brzmi dla ludzi uznajacych, że pod słowem egoizm kryje się tylko pozorne dbanie o siebie przez krzywdzenie innych, co się nawet u psychopatów nie sprawdzi w czystej postaci. Jest jeszcze egoizm dojrzały zwany też etycznym, gdzie znajomość swoich potrzeb oraz mechanizmów sieci połączeń i zależności wyraźnie wskazuje, że postępowanie krzywdzące się nie opłaca i mowa o krzywdzie długoterminowej a nie o zaspokajaniu chwilowych zachcianek o fatalnych skutkach czy o chwilowych dyskomfortach prowadzących do pożądanego i pozytywnego celu. Aha, cel nie uświęca środków.

że ten świat jest chory i ludzie żyją jakby z karę. Tylko nie można patrzeć przez pryzmat swojego własnego życia,

Zatem kiedy świat istniał miliony lat bez ludzi, to był "lepszy"?
Cierpienie ludzi = gorszy?
Zatem, kiedy ludzie ponownie znikną z powierzchni ziemi, znów będzie "lepszy"?

Zgadzam się z Tobą Kapral. Ten świat nie jest dobry. Uważam jednak, że innego świata nie mogło być, ani lepszego ani gorszego, jestem deterministą.

Jesteśmy zbyt cienkie bolki, żeby orzekać o świecie. Na pewno jest dużo cierpienia i to budzi wątpliwości, czy może istnieć miłosierny Bóg.

Bo kto wierzy w te opowieści z Księgi Rodzaju o zerwaniu owocu i grzechu pierworodnym, który wpłynął na obecną kondycję świata? Mało kto już chyba w to wierzy. Jest teoria ewolucji i już. Tamta historia się nie wydarzyła.

Nad- jesteś deterministom w znaczeniu odrzucenia wolnej woli czy wykombinowałeś opcję pogodzenia jednego z drugim? Pamiętaj też, że na pewnym poziomie wcale nie ma deretminizmu, ale obowiązuje system prawodopodobieństwa.

Co ciekawe zgadzam się, że nie mogło być świata ani lepszego, ani gorszego, ale sądzę, że coś innego nazywamy światem, bo dla Ciebie zapewne czas jest liniowy a dla mnie to 3D plus dochodzi jeszcze jeden system 3D i w efekcie , uwzględniając to kim jesteśmy nie trzeba wybierać między opcją losową, deterministyczną a wolną wolą. Jedynie zostaje problematyka poradzenia sobie z specyfiką odpowiedzialności wynikającą z przyjęcia takiego modelu.

Co do gorszego świata:
Lem

A czy nie jest tak, że świat jest dokładnie taki, jaki nosimy w sobie? Różnorodny. Może mieć tylko lepsze lub gorsze dni. W końcu czy świat nie może być czasem w jakim żyjemy? Po naszej śmierci przestanie dla nas istnieć.

Dokładnie- istotne jest to jak kto definiuje świat, na jakim modelu się opiera, na ile rozumie cel i jakie ma oczekiwania.

Believing- jakich nas? Kim jesteś? Z czym się utożsamiasz?
Wiem, że to pytanie robi się nudne, ale serio jest kluczem...

Nas=ludzi

Co rozumiesz pod słowem człowiek? Biologiczną istotę z gatunku homo sapiens sapiens? Ja akurat mam ciało i umysł, ale nie jestem swoimi narzędziami. To bardzo cenne i godne najwyższego szacunku narzędzia, ale nadal narzędzia.

Irciu, jest niedzielne przedpołudnie, po wczorajszej "gorączce sobotniej nocy"
Stąd taka odpowiedź na cito:
https://www.youtube.com/watch?v=_dc22jNnhTE
Podejdź do tego z humorem. Na ten moment.

Domyślam się, czego możesz oczekiwać. Jednak ta odpowiedź wymaga czasu