Najlepszym przykładem bezinteresownego Dobra są weganie ze względów etycznych. Nie robią tego nawet dlatego że chcą sie przypodobać Bogu, a wręcz słyszą że to jest złe, a dlatego że robią to dla Dobra. Zło jest interesowne, nie ma takiego zła, jakiego nie można by popełnić dla mamony, zwłaszcza gdy jest legalne. Przykład - hodowcy przemysłowi.

polecam rozmowę:

Czy weganizm jest etyczny? - Everyday Hero na Wojnie Idei
https://www.youtube.com/watch?v=kAdlLWFiPXs

Andy- znakomity przykład- co sprawia, że ateista przekonany, że po śmierci niczego nie ma mimo braku akceptacji społecznej rezygnuje z jedzenia mięsa i innych produktów zwierzęcych? Nie ma przecież jakiejkolwiek wizji zewnętrznej nagrody czy kary. Robi to dlatego, że czuje że jest to dobre, dla nagrody od własnego sumienia.

Z perspektywy takiej osoby czynienie dobra aby przypodobać się Bogu, dla nagrody i uniknięcia kary jest zachowaniem interesownym, szczególnie gdy opiera się na działaniu opartym o wytyczne spisane przez kogoś uznanego za autorytet.

NIe wiem czy interesowny, po pierwsze nagroda/kara jest daleko w czasie, po drugie, jest tak że nie ma pewności że coś po śmierci istnieje. Trzeba działać dużo tracąc w doczesności gdy nie ma nawet pewności że coś po śmierci jest.

Krótki filmik: Między dobrem a złem https://www.youtube.com/watch?v=LfhHVKA0Zrk

Co konkretnie utraciłeś mieniąc się jako osoba wierząca?

Pytanie: co niewierzący chcą zyskać: kasę, seks, karierę, popularność, czyli śmiecie,

Ping pong? - sam napisałeś traceniu wierzących, to sam sprecyzuj te straty.

U mnie niewielkie (bo raczej stracilem wiele nie wypełniając przykazań):
- nie jedzenie w piątki mięsa
- czas na modlitwę
- czas na mszę
Wielu traci na przykład okazję na seks czy nawet związek, bo nie chce uprawiać go przed śłubem
rodziny wielodzietne przyjmują nowe życie choć żyją w nędzy, w tym przyjmują chorę dzieci
Nie mówiąc już o męczennikach tracących życie często w bestialski sposób.

Choćby ktoś urodził się gejem ale jest wierzący, i z tego powodu wie, że będzie sam, ani małżeństwo ani kapłaństwo czy zakon. A drugi jest walczącym z wiarą wyznawcą LGBT.

Andy- jest jeszcze trzecia opcja- nie trzeba być ani wierzącym, ani z wiarą/religią walczyć. Osoba nieheteroseksualna nie musi w jakikolwiek sposób identyfikować się z ruchem LGBT tak samo jak kobieta nie musi być feministką, a brak takiej identyfikacji nie oznacza stanięcia po drugiej strony barykady... W tej bezsensownej wojence można zwyczajnie nie brać udziału.

Serio czas na modlitwę i nie jedzenie mięsa w piątek uważasz za stratę? Ja czas przeznaczany na rozwój duchowy uważam za zysk, za cudowne momenty i to także wówczas gdy jest trudno, a niejedzenie mięsa nie jest jakimkolwiek poświęceniem, nie czuję abym cokolwiek cennego dla mnie traciła.
Robiąc coś co uważasz za sensowne gdyż jest kompatybilne z Twoim celem i z Twoimi wartościami nie powinieneś traktować tego jako straty. Poczucie straty jest jedynie wówczas gdy tracisz coś co uważasz za cenne dla czegoś co cenisz mniej, ew gdy przypisujesz czemuś zbiliżoną wartość... To kwestia hierarchii wartości.

Kolejna sprawa to definicja osoby wierzącej, bo przecież opcji jest znacznie więcej niż bycie katolikiem lub ateistą-materialistą, prawda?

Słowo "strata" jest złym słowem, bo traci się śmiecie a zyskuje wiele.
Strata to raczej oddać Zbawienie za miskę soczewicy.

Traci seks jedynie eunuch, bo nikt nie ma wyznaczonej normy ile seksu ma uprawiać w swoim życiu.
Obrażasz rodziny wielodzietne, bo one nie przyjęły kolejnego dziecka, czy rodzice chorego dziecka, kierując się strachem przed potępieniem, ale miłością.
No chyba, że patologiczne rodziny, ale w przypadku takich raczej trudno mówić, iż kierowały się o wiarą.

Bo nie funkcjonują geje księża lub zakonnicy...oj naiwny, naiwny.

A nie powinni zwłaszcza aktywni

Andy, też uważam, że słowo strata nie jest odpowiednie, to raczej wybór zgodny z sumieniem, z przekonaniami, z hierarchią wartości.
Jeśli wybór nie jest z tym zgodny wówczas odczuwamy stratę.
Podstawą jest zgodność przekonań i hierarchii wartości z głosem sumienia, bo gdy na tym poziomie są zgrzyty pojawiają się oczekiwania i pragnienia które niezależnie od tego czy się spełniają czy nie i tak przynoszą odczucie straty.
Każdy wybór to zysk tego co się wybrało i strata tego czego się nie wybrało, gdy wybiera się zgodnie ze swoimi potrzebami nie towarzyszy poczucie utracenia czegokolwiek wsrtościowego dla nas.
Problemem jest jedynie wiedza o tym czego potrzebujemy, bo wbrew pozorom bywa to bardzo trudne.