...Nie wiem czy wybrałam odpowiednie miejsce na umieszczenie tego tematu ale jeszcze nie obeznałam się z tym wszystkim więc jakby co to przepraszam.Nie mam żadnej osoby z którą mogłabym porozmawiać na ten temat na żywo a już nie daje sobie z tym sama rady.Proszę poradzcie co mam robić i czy to w ogóle jest grzechem że kocham osobę duchowną?:/Jest ode mnie on sporo starszy ale dobrze sie nam razem gada i spędzamy razem nawet sporo czasu.Czasami zdaje mi się że On też coś do mnie czuje albo poprostu możę chcę sie w jakiś sposób odstresować.Spotykamy się kiedy tylko możemy choćby na pare minut żeby pogadać,a kiedy się nie widujemy piszemy do siebie "słodkie" smsy i często też rozmawiamy przez internet.Nigdy nie powiedziałam mu co czuje tak naprawde,mówimy sobie tylko nawzajem,że bardzo się lubimy itd.Jestem osobą wierząca i staram się żyć zgodnie z przykazaniami ale to uczucie jest ogromne.Miewam czasami złe mysli związane z Nim.w których chciałabym żeby On posunął się do czegoś więcej,ale pzreciez On jest kapłanem:(:(Bardzo grzesze myślą i chciałabym z tym skończyć ale nie wiem jak.Ta miłośc mnie przerasta.Wyznanie mu miłości nie wchodzi w ogóle w grę,boje się JEgo reakcji i że mogłabym go stracić jako nawet przyjaciela.Z jednej strony pragnę Go,a z drugiej wiem,że to złe i że powinnam przestać mysleć o Nim w ten sposób,ale to bardzo trudne Proszę pomóżcie mi:(:(:(:(

Żeby coś stracić, trzeba to posiadać. A czy można mówić o przyjaźni zbudowanej na kłamstwie ?



Miłość jako uczucie grzechem nie jest. Natomiast może być grzechem to, co z nią zrobisz - jest różnica między kochaniem danego człowieka w sensie akceptowanie go takim, jaki jest, z jego wyborami - w tym również wyborem kapłaństwa - i wspieraniem go , a pragnieniem posiadania osoby, która nie jest wolna , jako mężczyzny.
Sama przyznajesz, że Twoje pragnienia są złe.

Jeżeli nie potrafisz we wszystkich rozmowach z nim pamiętać, że jest on przede wszystkim księdzem, najlepiej byłoby zrezygnować z utrzymywania kontaktów. Nie oznacza to, że masz uciekać na drugą stronę ulicy, kiedy go zobaczysz. Oznacza tylko nie szukanie okazji do spotkania, nie nawiązywanie kontaktu w necie.

Nie musisz mu nic mówić, chyba, że zapyta ... jednak powinnaś wziąć odpowiedzialność za uczucie, które się zrodziło i sprawić , by było ono budujące, a nie destruktywne.
A przede wszystkim - modlić się za siebie i za tego księdza, o łaskę dobrego kapłaństwa.
Kochać = pragnąć dla kogoś tego, co dla niego jest najlepsze. W tym wypadku jest to droga kapłaństwa.



Nie wystarczy chcieć ... czasem trzeba coś zrobić - chociaż podobne decyzje bywają trudne.

a dlaczego to popęd płciowy nazywacie miłością?

Musisz sobie uświadomić, że pragnienie skierowane w stronę osoby duchownej to świętokradztwo (możesz zob. definicje w słowniku).
A tak z innej beczki to pomyśl trzeźwo; on jest księdzem i to uczucie nie ma szans. Jest dla ciebie miły bo cię lubi, a smsy i czat o niczym nie świadczą i sam dobrze o tym wiem. Nie napisałaś ile masz lat, ale jeżeli jesteś młoda to jeszcze nie raz się zakochasz. Znałem osobę z podobnym problemem i po ok. pół roku jej przeszło.
Musisz pamiętać, że owy ksiądz żyje w celibacie, więc nie powinnaś czynić nic, aby on poczuł pragnienie skierowane w twoją stronę.

ja ponieważ jestem ciągle podejżliwy co do prowokacji
to zapytam sie tylko dla pewnosci czy aby nie jesteś wyznania innego jak katolickie
bo w innych związkach kościołów jest możliwe małżeństwo...
a wtedy rady typu niewolno są jakby jednocześnie wysmiane i wykpione

co do katolickiego koscioła to sprawa jest prosta
Miłość do bliźnich to uczucie piekne byleby nie opierało sie li tylko fundamentem na seksie
najpierw człowiek wzrasta w miłości bliźniego a z tej Miłości wyrasta pragnienie dla siebie nawzajem szczęścia
u nas szczęście to rodzina , samochod , dom ,praca,koledzy, koleżanki, piesek , no i grill w lato...:P

księża tu się wyłamują jak zreszta i katolicy, i szczęście wyciągaja poza życie doczesne z naciskiem jeszcze na zbawienie

pragnienie czegos dobrego dla drugiej osoby-blixnich jest normalne w społeczeństwie normalnym

wtedy sznuje sie jego/jej wolność wyboru
a Bóg do tego stopnia ze powiedział siostrze Faustynie iz mozna Nim gardzić lub Go miłować

podobnie jest z ludźmi miedzy soba mozna kochać lub nienawidzić
mozna szanować wolność wyboru drugiej osoby i mozna Go nie uszanować
ks tutaj wybrał swoja drogę
ingerowanie w jego "małżeństwo" z Bogiem jest niszczeniem cudzego związku
nie próbujesz więc wtedy założyć nowego związku lecz niszczyć czyjeś zycie

to dokładnie tak jakby uderzać i próbować "odbic chłopa innej babie"
i tu ma usprawiedliwiać taka osbe słowa typu "bo ja go kocham" ?
i co z tego?
miłość nie jest zabroniona
zabronione jest niszczenie związku
no i sex też ma sie rozumieć nie wchodzi tutaj tymbardziej w gre

Mała mi, radzę Ci wyznaj to na spowiedzi. Módl się bardzo o to, by Bóg zabrał Ci to uczucie. Ono nie moze doprowadzic do niczego dobrego. Niszczy Ciebie, bo grzeszysz myślą, bo tracisz czas i energię, może zniszczyc także jego. To trudne, ale musisz z tym skończyć. Musisz zrozumieć, ze on wybrał Boga i nie istnieje dla niego miłość w tym momencie taka, o jakiej Ty myślisz. Odsuwaj takie pragnienia, gdy przychodzą, módl się za niego. I nie bój się powiedzieć o tym na spowiedzi. To jest konieczne.

Zaraz mi się przypomniało stare przysłowie: "Gdzie diabeł nie może, babe wyśle".

Mala

Powinnas pojsc do spowiedzi ale postaraj sie znalesc kogos odpowiedniego. Pomodle sie za to. Znalazlas sie w sytuacji ktora jest bardzo niebezpieczna dla Twojej duszy. Porozmawiaj z Jezusem i popros Go o pomoc.

No cóż, podstawa twojego problemu została przedstawiona we wcześniejszych postach.Wypada dołączyć do poprzedników.

Nie powinnaś się skupiac na tej miłości, którą może pragnęłabys skierować w stronę tego kapłana. Sprawiłabys sobie ogromne cierpienie dla swojej duszy i ofiarowałabyś cierpienie takze temu księdzu, bo skoro Bóg go powołał do takiej posługi, to trzeba się z tym pogodzić i szukać prawdziwej miłości wśród wolnych mężczyzn. Jeśli jesteś katoliczkątak jak piszesz, to chyba masz świadomość grzechu. Jeśli chcesz żyć zgodnie z przykazaniami to czas zakończyć te spotkania. Najlepiej by było, gdybyś przez jakiś czas wogóle się z nim nie spotykała, to moze pozwoli ci na oderwanie się od tych emocji związanych z tym uczuciem. Ten czas możesz wykorzystać na modlitwę, by Bóg uwolnił cię od tego uczucia.
To może ci bardzo pomóc w tych relacjach z tym kapłanem i po jakimś czasie będziesz mogła wrócić do rozmowy z nim, ale już na innym gruncie.

Pozdrawiam

Proponuję jeszcze przeczytać to http://www.zapytaj.wiara.pl/?grupa=8&art=1045489500

Potraktuj go jako mężczyznę "zajętego" i postępuj tak jak się powinno postępować wobec takiej osoby. Ten człowiek dokonał wyboru życia kapłańskiego, więc powinnaś to uszanować i myślę, że przez jakiś czas powinnaś unikać kontaktów z nim, tak aby wszystko się poukładało.

Mała Mi radzę byś zdystansowała się do tego uczucia...On nie zostawi Boga dla Ciebie...odejdziesz rozgoryczona i w przyszłości będziesz miała problemy, żeby trzymać się blisko kościoła,Boga.Ta miłość nie jest dla Ciebie. Skoro go kochasz to nie pozwól by ta "miłość" nadal trwała. Pomodlę się za Ciebie.

Niech rozum weźmie górę! Chociaż serce jest starsze i je słuchać trzeba, bo rozum przychodzi dopiero z latami ( zmieniłam kolejność słów pewnego wieszcza), to ty Mala_Mi, posłuchaj rozumu, jeśli go masz.
Nie zaplątuj się w sieć, bo ciężko ci będzie się wyplątać. A może to przelotna miłostka i to platoniczna?
Też polecam ci do przeczytania stronę podaną przez jo_tkę.
Życzę zrozumienia i głębokiej modlitwy. Zwróć się do Boga o pomoc, życzę też wytrwałości, spokojnego przeczekania i dystansu do owej osoby, likwidacji z nią kontaktów. Zobaczysz, zadziała.

Mała Mi, może już nigdy nie przestaniesz kochać tego człowieka, ale pozwól mu być kapłanem, tak jak wybrał. On złożył ślub i to jest bardzo ważne.