Bóg mówi, czy ludzie mówią, że Bóg mówi ich językiem, przemawia przez nich? Do dziś słuchasz tych, do których „przemówił i zrozumieli poprawnie” i sam zaczynasz mówić, że mówisz językiem Boga. Może przestań osądzać na podstawie „objawień” innych, a posłuchaj, co do ciebie mówi, a mówi na pewno, tylko nie słyszysz. Straciłeś słuch z powodu słuchania wrzasków innych ludzi, których uważasz za, jak to pisała Viona „aniołów światłości”.

Z tego co wiemy z Księgi Rodzaju oraz obecnej wiedzy Noe przekraczając próg swojej arki wniósł na nią wszelki gatunek żyjący na ziemi. W przenośni i dosłownie.
Tak jak napisałeś, Bóg dotrzymał swojej obietnicy tak, jak Noe dotrzymał swojej.
Przymierze to umowa między dwoma stronami od zawsze.

Biblia wspomina o 1260 latach.

O jakiej Księdze Baranka piszesz?

Nie! Przymierze z Rdz 9 dotyczyło sytuacji już po potopie - to raz; a dwa: nie ma w treści przymierza roli dla Noego (czy kogoś/czegoś innego). To przymierze było Bożą inicjatywą i dotyczyło (dalej dotyczy) obietnicy, że potopu na skalę wtedy zakończoną nigdy więcej nie będzie!
I jest Bóg tutaj wierny, a przymierze to dowodzi, że potop za dni Noego był na skalę ogólnoziemską (a nie lokalną).

Bóg mówi poprzez treść Biblii. To jest Boże Słowo! Ono np. mówi, że jest grzech! Kto temu zaprzecza, ten jest w konflikcie z Bogiem! [czy to mądre?]

Księdze Życia/Baranka (tu jeden z cytatów)
"Wszyscy mieszkańcy ziemi będą oddawać pokłon władcy, każdy, którego imię nie jest zapisane od założenia świata w księdze życia zabitego Baranka" Ap 13, 8.

Po potopie Bóg zawarł przymierze z człowiekiem, a nie dał tylko obietnicę jednostronną. Taka obietnica nie byłaby żadnym przymierzem tylko zwyczajną obietnicą. W zawartym przymierzu Bóg złożył swoją obietnicę, a człowiek swoją. Cała Księga Rodzaju o tym pisze do potopu włącznie. Bóg tak dotrzymał swojej, jak Noe swojej, ale o tym wiemy już z dużo późniejszych czasów.

To było/jest przymierze! Ja tak to nazywam, bo tak jest to nazwane w Piśmie:

Rdz 9,9-17 PAU
(9) „Oto Ja zawieram moje przymierze z wami, a po was z waszym potomstwem
(10) i z wszelką żywą istotą, która jest z wami, z ptactwem i bydłem oraz z wszelkim zwierzęciem spośród tych, które wyszły z arki.
(11) Ustanawiam więc moje przymierze z wami. Żadna istota cielesna nie będzie już wyniszczona wodami potopu. Nie będzie już więcej potopu, który miałby spustoszyć ziemię”.
(12) I Bóg rzekł: „Oto znak przymierza, który kładę między Mną i wami, i między wszelką istotą żywą, która jest z wami, dla wszystkich przyszłych pokoleń.
(13) Łuk mój kładę na obłoku, aby był znakiem między Mną a ziemią.
(14) Gdy więc ujrzę obłok nad ziemią i ukaże się łuk na chmurach,
(15) przypomnę sobie moje przymierze między Mną a wami oraz wszelką żywą istotą cielesną. Nie będzie już więcej wód potopu, niszczących wszelką istotę cielesną.
(16) Gdy więc pojawi się łuk na obłoku i zobaczę go, przypomnę sobie wieczne przymierze między Bogiem i wszelką żywą istotą cielesną, która jest na ziemi”.
(17) I Bóg powiedział do Noego: „To jest znak przymierza, które zawarłem między Mną a wszelką istotą cielesną, jaka jest na ziemi”.

Masz powyżej całą treść przymierza. Proszę, wskaż obietnicę człowieka w tej treści przymierza...

O czym piszesz?! [jakoś nie możemy się porozumieć...]

Nie tylko z człowiekiem zawarł Bóg wtedy przymierze, a z wszelkim ciałem na ziemi(każdą istota żyjącą)

To prawda, wszak wszelkie ciało pochodziło już od Noego - z jego arki.

W piśmie jest poprawnie przymierze nazwane, bo to było przymierze.
Treść obietnicy człowieka masz przed oczami.

Czyli co?! Zacytujesz? W Rdz 9,9-17 przemawia Bóg. Gdzie jest coś od człowieka w treści przymierza? Zacytuj.

Czy arka naprawdę była jego, Noego? Jaka arką poszczyciłby się w czasie potopu Noe gdyby nie Bóg, kogo by uratował, ile ciał ludzi i zwierząt, ile z nich na prośbę Noego by do niej weszło?

Krew.

Jestem zaskoczony powyższą tezą. Nigdy nie przyszła mi do głowy taka myśl. Jest ona tak absurdalna, że nie mogła przyjść do głowy.
Otóż na podstawie obserwacji uważam, że ludzie od kołyski są dobrzy. Może jest w nich jakiś pierwiastek zła, który kiełkuje i z czasem wyrośnie.
Przypomniały mi się słowa mojego syna, nie pamiętam ile miał lat, ale już mówił, aczkolwiek nieoprawnie, nieskładnie; otóż zapytany o ludzi powiedział, że wszyscy są dobrzy.

Warunkiem koniecznym do zaistnienia zła, które Bóg nazywa grzechem, jest świadomość czynu, świadomość wyrządzania zła. Ludzie od kołyski, tj. ci którzy nie mają jeszcze rozeznania co jest złem, nie mogą grzeszyć. Konieczny jest rozum i rozeznanie. Najpierw człowiek musi osiągnąć pewien poziom rozwoju i wiedzy, aby móc popełnić grzech.

To, że ludzie mają pokusy, nie znaczy, że są grzeszni. Jezus też był kuszony. Ale je odrzucał. Po to człowiek dojrzały ma rozum i wolną wolę, aby decydować o swoich czynach. Same pokusy nie są dowodem skłonności do zła. Dopiero świadome uleganie im jest złem.

Ponadto uważam, że pomawianie kogoś o skłonności do zła jest raniące. Nie przeczę, że są tacy ludzie, ale oskarżanie mi się nie podoba.