"Gdybyście Mnie poznali, znalibyście i mojego Ojca. Ale teraz już Go znacie i zobaczyliście" J.14,7
Z powyższego wynika, że poznanie Chrystusa było warunkiem poznania Jego Ojca i ludzie poznali go już dopiero "ale teraz". W dodatku zobaczyli.
Czyli, że ludzie przez Chrystusem, skoro nie znali Chrystusa, nie mogli też znać Jego Ojca.
tertium non datur

Czyli uważasz, że Bóg - nasz stwórca z ST był tylko pomysłem, koncepcją na Boga monoteistycznego zaczerpniętą z różnych kultur w zależności od księgi?

Przeczytaj jeszcze raz przytoczony cytat biblijny. Zwróć uwagę na tryb, który został użyty. Może wtedy załapiesz?

Wierzysz, że Chrystus to Słowo które ciałem się stało??
Jeśli tak to jaki problem w tym, że przed Jego narodzeniem go nie było(by poznać Ojca)?
Słowo poznał już Adam z Ewą, więc?? Przez Słowo poznajemy Ojca, zresztą tego którego nikt prócz Syna nigdy nie widział..

Przyjmuję tutaj wersję naukową, nie wykluczam jakichś objawień anielskich, tak jak dzisiaj się czasami o takich mówi (np. objawieniach Maryjnych), albo różnych doświadczeń mistycznych u proroków, którzy opisywali Boga tak jak Go rozumieli i doświadczyli. Natomiast nie wierzę, że Bóg się objawiał dosłownie i coś tam mówił, nie wierzę w te opisy literalnie.

Zresztą sam widzisz, że są sprzeczności w ST i NT w tych opisach Boga, to jak to chcesz wyjaśnić? Wersja naukowa to najlepiej wyjaśnia, nie ma co kombinować

Chyba nie miałaś zbyt wiele do czynienia z pracą naukową, skoro tak cenisz jej rezultaty, a przynajmniej te, które podlegają obowiązkowej publikacji.
Sensem wiary katolickiej jest integralność ST z NT.
Nie wiem jaką wiarę uprawiasz, pewnie jakiś zlepek tego co wygoolałaś, ale osobiście nie widzę w tym co napisałaś jakiegoś solidnego fundamentu wiary.

A gdyby przyszedł ktoś inny, potężny, ale nie od naszego stwórcy, to po czym byś go poznała?

1. Słowo "Stwórca" gdy odniesione do Boga, należy pisać z wielkiej litera z dwóch powodów, a nawet trzech. Z szacunku do Boga, z szacunku do wierzących i z szacunku do zasad pisowni polskiej.
2. Gdyby mógł istnieć ktoś potężniejszy od Boga, to Bóg nie byłby Bogiem. Bóg Stworzyciel jest absolutnym maksimum.
3. Boga nie można poznać, bo to leży poza zakresem ludzkich możliwości. Boga można i należy poznawać. Coraz bardziej, ale nigdy całkiem.
4. Ktoś, kto uwierzył Bogu rozpoznałby w kimś, kto mieni się być kimś większym od Boga, tylko szatana lub jego wysłannika. Bo Bóg jest jeden i nie ma nikogo większego.

Tak, pełna zgoda, Bóg jest jeden, ale bożków, z małymi wyjątkami tylu, ile ludzi na świecie. Zaliczysz siebie do tych wyjątków, czy do tych którzy stworzyli sobie bożka?

Nie, nie jestem wyjątkiem. Nie jestem Bogiem. Nie jestem bożkiem.
Nie stworzyłem też żadnego bożka. Nie mam zamiaru stwarzać jakichś bożków.
Choć pokusy mnie nie omijają. I czasem przychodzi jakieś marzenie. Ale szybko je odganiam.

Ciekaw jestem, jaki związek z tematem mają Twoje pytania?
Skąd pomysł, że na świecie tylu bożków ilu ludzi? Nie zgadzam się z takim twierdzeniem, ale może to wynikać z tego, że używasz słowa bożek w jakimś innym znaczeniu, niż ogólnie przyjęte. Zechcij wyjaśnić.

@C2H6O

Ta fraza: słyszeliście... a Ja wam powiadam... pojawia się w kazaniu na górze wielokrotnie.
Jezus odwołuje się tu do praktyki corocznego odczytywania Pięcioksięgu Mojżesza w czytaniach w synagodze, i towarzyszącym im kazaniach/wyjaśnieniach. A więc nie chodzi o "plotki", ale o najbardziej uroczyste odczytywanie Prawa. Większość Izraelitów umiała czytać, ale właśnie to publiczne odczytywanie było najważniejszym przekazem Tory.
Kiedy Jezus mówi: powiedziano: nie zabijaj, nie cudzołóż, nie będziesz fałszywie przysięgał... a ja wam powiadam, że kto się gniewa na brata, kto patrzy pożądliwie, kto w ogóle uzależnia mówienie prawdy od złożonej przysięgi - już popełnia te grzechy z Dekalogu. Jezus mówi to przede wszystkim do uczniów (por. Mt. 5,1) oraz do tłumów, które do uczniostwa zostaną wezwane. Jezus podnosi wymagania, ale nie przekreśla wcześniejszego Prawa. Zresztą Jezus wyraźnie to podkreśla (por. Mt. 5,17-21). Standardy uczniów nie mają jedynie dorównywać standardom faryzeuszy, ale je przekraczać.

To wyjaśnia znaczenie zmiany również odnośnie prawa regulującego prawo odpłaty: lecz jeśli ktoś cię uderzy... Tu nie ma zasady: jeśli ty kogoś uderzysz, niech ten ktoś nadstawi ci drugi policzek. Nie ma też zasady dla tych, którzy są sędziami i oceniają krzywdziciela; słowa Jezusa nie są wskazówką dla nich, by rezygnowali z karania winnych.

O tej samej postawie chrześcijan pisze apostoł Paweł w liście do Rzymian:
(17) Nikomu złem za złe nie odpłacajcie. Starajcie się dobrze czynić wobec wszystkich ludzi.
(18) Jeżeli to jest możliwe, o ile to od was zależy, żyjcie w zgodzie ze wszystkimi ludźmi.
(19) Umiłowani, nie wymierzajcie sami sobie sprawiedliwości, lecz pozostawcie to pomście [Bożej]. Napisano bowiem: Do Mnie należy pomsta. Ja wymierzę zapłatę - mówi Pan - ale: Jeżeli nieprzyjaciel twój cierpi głód - nakarm go.
(20) Jeżeli pragnie - napój go. Tak bowiem czyniąc, węgle żarzące zgromadzisz na jego głowę.
(21) Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj. (Rz. 12,17-21)

Zemsta ze strony chrześcijanina jest bezsensowna, bo przez nią chrześcijanin traci swoją świętość otrzymaną przez Chrystusa. Ale rezygnacja z zemsty nie oznacza, że zło nie zostanie zwyciężone. Sposobem na pokonanie zła jest okazanie dobroci temu, kto krzywdzi. Jeżeli nieprzyjaciel jest głodny - to go nakarm, jeśli jest spragniony - to daj mu pić. Bo za chrześcijanami stoi Wszechmocny i Święty Bóg. Jeśli krzywdziciel się nawróci - to znaczy, że "żarzące się węgle" zadziałały. Jeśli nie - to biada temu, któremu Bóg wymierzy sprawiedliwość.

Nie powinniśmy ulegać nowomodnej manierze, by z Boga czynić cukierkowo-dobrego Boga Ojca, który nawet nie jest nawet w stanie ukarać złoczyńcę. Częściej taki obraz kreują ci, którzy Boga naprawdę nie znają.
Lecz kto by się stał powodem grzechu dla jednego z tych małych, którzy wierzą we Mnie, temu byłoby lepiej kamień młyński zawiesić u szyi i utopić go w głębi morza (Mt. 18,6)
Bóg jest obrońcą i mścicielem tych, którzy ufają Mu. Temu, kto ich krzywdzi, nagła i straszna śmierć byłaby lepsza, niż to, co go czeka.

C2H6O
A czytałeś o nowym Przymierzu, no to sobie poczytaj i nie bredź.

Jeśli w odpowiedzi piszesz "nie bredź" to lepiej nie czytaj moich wątków.
Czytałem, że niektórzy wymyślili sobie nowe przymierze.
Jednak odnosząc się do znaczenia słowa przymierze to nie znam wszystkich zobowiązań obu stron nowo sprzymierzonych.
Znasz je czy tylko dajesz tu upust swoim frustracjom?

Czy takim zdaniem chcesz powiedzieć, że nie ma NOWEGO PRZYMIERZA?
Jeśli tak, to zapraszam do lektury:

Jr 31:31 BW "Oto idą dni - mówi Pan - że zawrę z domem izraelskim i z domem judzkim nowe przymierze."

Mt 26:28 BW "Albowiem to jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa na odpuszczenie grzechów."

Mk 14:24 BW "I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa."

Łk 22:20 BW "Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa."

1Kor 11:25 BW "Podobnie i kielich po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich to nowe przymierze we krwi mojej; to czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moją."

2Kor 3:6 BW "Który też uzdolnił nas, abyśmy byli sługami nowego przymierza, nie litery, lecz ducha, bo litera zabija, duch zaś ożywia."

Hbr 8:8 BW "Albowiem ganiąc ich, mówi: Oto idą dni, mówi Pan, A zawrę z domem Izraela i z domem Judy przymierze nowe."

Hbr 9:15 BW "I dlatego jest On pośrednikiem nowego przymierza, ażeby gdy poniesiona została śmierć dla odkupienia przestępstw popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są powołani, otrzymali obiecane dziedzictwo wieczne."

Hbr 12:24 BW "I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia lepiej niż krew Abla."

Dzięki Jerzy 67.

C2H6O
Jak widzisz Jezus kończy ze Starym Przymierzem i zaczyna Nowe Przymierze Boga z ludźmi oparte na miłości o której zapomnieli Żydzi, przedkładali Litery Prawa nad Duchem Prawa.
I ty robisz to samo!