To gdzie, a może kim/czym jest ten, który powiedział o sobie: Jestem, który jestem? Moim zdaniem, jest to jedyne określenie nicość. Jeśli coś więcej powiesz o nicości, to nie będzie to nicość, zaczniesz ją zamykać w formy.Tym samym, żadne określenia, wyobrażenia, objawienia... nie mają nic wspólnego z Bogiem. One tworzą jedynie bożków.

To coś nowego: Jestem, który Jestem - to określenie nicości?

Dlaczego coś co wskazuje na byt (istnienie) miałoby być nicością?

Coś george45 przeginasz.

Swołocz, przecież nicość jest, istnieje, tylko nic o niej nie jesteś w stanie powiedzieć, w żaden sposób określić. Jest tym, czym jest, tylko tyle i zarazem aż tyle o niej możesz powiedzieć. Co kolwiek więcej powiesz, stwarzasz sobie wizję, formę, kształt... a to już nie będzie nicość. To będzie twoje wyobrażenie nicości.

Na czym polegało to uzdrowienie? Zostało medycznie zweryfikowane?

@george45, uzupełnij może wiedzę z historii filozofii

A może pamiętasz Parmenidesa?: "Byt jest, a niebytu nie ma"?

"Nicość" to tylko słowo. Któremu nic nie odpowiada. Tym bardziej więc nie możesz mówić, że nicość istnieje.

Występowały u mnie rezydualne objawy leczonej schizofrenii prostej, polegające na niechcianym, męczącym strumieniu myśli oraz uczuciu ognia w głowie. Po modlitwie, na trzeci dzień, odczułem brak tych objawów; spokój i ulgę.

Jak chciałbyś, żeby to zostało medycznie zweryfikowane?

Znany, typowy przypadek uspokojenia umysłu w wyniku medytacji, mantry, rytualnych, powtarzalnych czynności.
https://joannalagan.com/mantra-wibracje ... lge-cialu/

Nie stosowałem żadnych mantr ani rytualnych, powtarzalnych czynności. Zwróciłem się z prośbą do realnej Osoby o pomoc.

Wyznanie Swołocza nie pasuje wam. Dlatego na wszelkie sposoby zadajecie kłam temu co napisał.
A może zazdrościcie, że to jemu się zdarzyło, a nie wam? Gdyż żądaliście od Boga ujawnienia numerków Lotto?
Interwencje Boże są o wiele częstsze, niż się to wydaje. Ale w większości przypadków nie są dostrzegane.
Uważam, że osobom negatywnie nastawionym do wiary nie ma sensu podawać przykładów. Perły wdepczą w błoto.

Parmenides, w swych rozważaniach wręcz podkreślał, że nicość jako brak bytu, jest nieodłącznym elementem rozumienia istnienia.
Tylko nicość może być nieskończona; coś musi być skończone. Tylko z nicości jest nieskończona przestrzeń życia, istnienia, możliwa - nie z niczego.
Kiedy myśli ustają, kim jesteś? Całkowita pustka, brak rzeczy, nicość, nicość.
PS
Filozofia oznacza myślenie, a myślne jest "okrężne", zawsze myśli się "o" czymś nigdy nie w chodzi się do doświadczenia tego czegoś.

Z tym Parmenidesem, to trochę konfabulujesz, george45 Dla Parmenidesa istniał tylko byt.

No i może spróbuj wykazać, że coś musi być zawsze skończone?

Piszesz: "Tylko z nicości jest nieskończona przestrzeń życia, istnienia, możliwa - nie z niczego."

To brzmi jak fajna poezja.

"Kiedy myśli ustają, kim jesteś?" To kim jestem jest niezależne od tego, czy akurat w danym momencie myślę czy nie myślę

Może bardziej zrozumiałym będzie zrozumienie rozważań Parmenidesa, gdy zastanowisz się, gdzie, w czym istnieje byt.
Czym jak nie językiem poezji można wypowiedzieć to, czego wypowiedzieć się nie da?
Kim zatem jesteś, gdy myśli ustają, (czy choć na chwilę doświadczyłeś braku myślenia) czy nie nicością?
Rozważ: „Filozofia oznacza myślenie, a myślne jest "okrężne", zawsze myśli się "o" czymś nigdy nie w chodzi się do doświadczenia tego czegoś.” Zdecydowanie bliżej tego „czegoś” jest nauka, religia niż filozofia. Poznać, odkryć, wejść w „to” może tylko duchowość.

Nie pasuje do elementarnej logiki. Bóg, który nie pomógł wielu innym ludziom, w znacznie gorszej sytuacji, pomimo modlitw i błagań , nagle pomaga Swołoczowi? Czy Istota Wyższa, Stwórca wszystkiego, Pan Czasów mógłby być aż tak niesprawiedliwy? Z pewnością nie mógłby. Zatem to nie On pomógł w tej sprawie i w podobnych.

W "czym"? george45, czy nie widzisz, że "czym", "coś", "czego" itd. dotyczy bytu, a nie nicości?

Jak już pisałem, jestem określonym czymś niezależnie od tego, czy myśli są czy ustają. Tak, doświadczyłem braku myślenia. Nic szczególnego. Nadal wtedy jestem człowiekiem.

Więc kto mi pomógł? Dlaczego właśnie w następstwie modlitwy skierowanej do Boga? Dlaczego uzdrowienie trwa cały czas, nie kończy się tak jak zwykłe placebo?

Bardzo mi się podoba, gdy człowiek, istota mądrzejsza od Boga, poucza Go i ocenia.

A mnie (nie mi) się podoba robienie z Boga Bozi z własnej pychy.