W sakramencie pojednania jednym z warunków jest zadośćuczynienie, czyli jakieś naprawianie szkody z wyrządzonego zła tak chwale Bożej, jak i swoim bliźnim. I to jest podstawowa reguła.
Tymczasem stale mówi się o przebaczaniu wszystkim na prawo i lewo bez obowiązku ze strony winowajcy
zadośćuczynienia. Każdemu wolno zrezygnować z naprawienia szkody jemu wyrządzonej, ale ta nieustanna obiecanka wszystkim winowajcom takiego przebaczania, to coś demoralizującego.
Faktycznie spowiednicy chyba bardzo rzadko pytają: czy naprawiłeś szkodę? Czy naprawisz?

Bardzo trafne spostrzeżenie. Ale i tak bez mocnego postanowienia poprawy w pojednanie należy wątpić.
Słowa, słowa, słowa. Szedł, szedł, zaplątał się w sad.

Znów nadepnąłeś na leżące na swojej drodze do Boga na jakieś grabie?

Stroma, kamienista i kręta to ścieżka.

A te grabie już sobie usunąłeś? Chyba bolą zęby!

Muszę spytać grabi. Będę jak Samarytanin.

Widać, że jesteś Warszawiakiem, bo podobno Trzaskowski mało dogląda sprzątania miasta, więc skąd byś wiedział, jaki skutek może być, gdy ktoś nieostrożnie stanie na leżące grabie? Dentysta byłby Ci potrzebny, nie Samarytanin!

Karkołomne , prawie nowogrodzkie. Od dziecka mam grabie w ogródku. A cep widziałem , bo oglądam Farmę. Dentystę zostawmy "wodzusiowi". Ma z nim kawal roboty, bo wodzuś ze strachu się zaniedbał.

Czemu zło jest głupie?
- Bo nie potrafi się powstrzymać nawet wtedy, gdy prowadzi to do autodestrukcji.


Felietonista Goście Niedzielnego:
To była dla mnie chyba największa trudność pojawiająca się przy lekturze ewangelicznej opowieści o uzdrowieniu z Gerazy (np. Mk 5,1-20): dlaczego Jezus wypędzając demony z tego człowieka pozwolił „Legionowi” wejść w świnie? Dlaczego pozwolił na tak wielką dla pogańskich mieszkańców tej krainy szkodę? Po latach, gdy pytanie raz po raz powracało, w pewnym momencie chyba zrozumiałem. Chodziło o obnażenie ogromu tkwiącej w demonach nienawiści. Na okazaną im litość nie odpowiedziały choćby odrobiną wdzięczności. Nie mogąc już dłużej dręczyć człowieka, natychmiast zniszczyły to, co jeszcze mogły: ludzki majątek. I taki właśnie jest diabeł, taki jest szatan: nie potrafi powstrzymać się od zła nawet wtedy, gdy przez to się demaskuje; gdy przez to demaskuje, jak bardzo nienawidzi człowieka. No bo opętanie owego Gerazeńczyka można było bagatelizować: jeden człowiek, może chory, nie wiadomo co jest. Zagłada stada świń to było już coś, czego nie dało się nie zauważyć.

Przez wieki, także i dziś, chrześcijanie dość często stawiają podobne pytania. „Dlaczego Bóg na to pozwala?”. Dlaczego pozwala ludziom czynić zło? Czemu nie interweniuje, czemu nie powstrzyma? Boże plany są niezbadane i trudno twierdzić tu coś z całą pewnością. Wydaje się jednak, że często właśnie dlatego, by zło, przez ogół lekceważone, bagatelizowane, z czasem pokazało z całą wyrazistością swoje paskudne oblicze. By dla wszystkich, przynajmniej w miarę prawych, stało się oczywiste, że trzeba się od tego zdecydowanie odciąć

Moim skromnym zdaniem celem Boga nie jest sielanka na ziemi, ale zbawienie. A na zbawienie trzeba starać się zasłużyć. Dlatego wolna wolo, rozum i kreatywność.
Zło, które się dzieje, jest wynikiem wolnego wyboru. Np. Atimeresa nikt nie zmusza do obrony jego wiary, do szacunku dla Boga, do permanentnej obrony przed atakami na wierzących i samego Boga.
Podobnie Witolda nikt nie zmusza do opluwania wszystkich, którzy maja inne zdanie niż on. Nikt nie zmusza do oczerniania Boga i pomawiania Go o niecne czyny.
Jeden na swój sposób dąży do nieba, drugi na swój sposób dąży do piekła. Wolny wybór, wolna wola. Wolna prawo do decydowania o sobie.

Bóg swoja stwórczą opatrzność sprawuje nad całym światem; przez swoją obecność i prawa natury dba o dobro doczesne w miarę istotnych potrzeb naszej natury, dla tego jest sens m odlić się o sprawy doczesne: zdrowie, pokarm i życie itd., choćby o to, byśmy umieli o te wartości dbać, by nie zabrakło nam rozumu, sił i dobrej wolu w tym kierunku.
A zbawienie wieczne - to inny temat, temat Chrystusa-Syna Bożego i Człowieka, Zbawiciela ludzkości.

Dziadkowie, czy nie przyszło wam do głowy, że mowa wasza w najlepszym wypadku, powtarzam w najlepszym wypadku jest uczciwym kłamstwem?

To zjeżdżaj stąd, bo się pobrudzisz kłamstwem. Tu jest forum dla wierzących, wątpiących i poszukujących powrotu.

Dziadzio, to słownictwo wątpiącego, wierzącego, czy poszukującego powrotu?

Gdzie chcesz wracać? Życie to nie rzeczownik, to czasownik, ono się dzieje. Nie wejdziesz ponownie do tej samej rzeki. Rzeka się zmieniła i wschodzący również. Ten twój, jak to określasz „bozio” też się zmienił, już nie ma brody i laski. Teraz dziadzio, to twoje rekwizyty. W jaki sposób wyobrażasz sobie powrócić do tamtego „bozia”? Możesz co najwyżej iść z duchem czasu i tworzyć sobie coraz to nowszego, nowocześniejszego „bozia”. Wierząc, powtarzam, wierząc bezgranicznie w tego udoskonalonego, przekaz o nim, będzie co najwyżej uczciwym kłamstwem (kłamstwem nieświadomym).

Zabolało? To już coś, bo myślałem, żeś twardym głąbikiem.
I pamiętaj, zanim staniesz się starym głębiem, musisz zaczynać od formą młodego głąbika. To się już zaczęło, dobra zapowiedź.