Wybaczcie, ale to jakieś kiepskie poezje. Cierpienie jest jednym z naturalnych, ewolucyjnych mechanizmów sterujących postępowaniem organizmów żywych.
Osobnik pozbawiony odczucia stresu, bólu, smutku, rozpaczy nie nadaje się do życia w środowisku i ma male szanse przekazać swe geny potomstwu. Jest jak komputer bez sterowników.

Nie, cierpienie nie jest sterownikiem. Jest ostrzeżeniem i skutkiem. Doznane cierpienie jest wynikiem jakiegoś wcześniejszego działania (własnego lub czyjegoś). I raz doznane lub zaobserwowane jest ostrzeżeniem przed działaniem, którego może być skutkiem.

Dokładnie to powiedziałem. Cierpienie uczy i odstrasza.
Absurdem jest czynienie z cierpienia urojonej "zasługi', która pozwoli coś dodatkowo wyszabrować, wyłudzić od Opaczności.

Moim zdaniem, cierpienie jest wynikiem braku świadomości.

Posty towarzyszące modlitwom, pokucie lub przygotowaniom świątecznym są znane w Biblii już w księgach Mojżesza, a w praktykach prozdrowotnych - od zawsze; nawet u zwierząt!

Medycyna bólu nie zna takiego zjawiska, jakoby świadomość leczyła ból. Natomiast inne formy cierpienia czy współcierpienia można zablokować jakimiś blokadami funkcji ośrodków mózgowych. Czy świadomością można to robić, nie wiem i w jakim celu tak się otępiać?

No właśnie!
Żadna to urojona "zasługa" czy pieniądz przetargowy z Siłą Wyższą

Więc do teraz jeszcze nie pokapał, że jest różnica pomiędzy postem z przejedzenia, a postem jako intencyjną ofiarą trudu i cierpienia w jakiejś dobrej intencji?

Dlaczego w moim życiu jest cierpienie-
zawsze warto posłuchać;
https://www.youtube.com/watch?v=EtHyg4POH-k
Warto też poczytać:

Trzeba naprawdę uważnie wpatrywać się w postawę duchową, w jakiej Jezus przeszedł przez swoją świętą mękę, bo nierozpoznanie prawdy Jego męki albo jej fałszywe rozpoznanie uczyni nas niezdolnymi do naśladowania Go, do przemieniania swoich cierpień w ofiarę i życiodajny krzyż – pisał o. Jacek Salij OP.

Najpierw może przypomnijmy sobie ogólnie Bożą naukę, jak zachować się wobec cierpienia. Otóż cierpienie samo z siebie nie jest niczym dobrym. Toteż podawanie pomocnej ręki ludziom cierpiącym jest jedną z najważniejszych naszych powinności na tej ziemi. „Byłem głodny, a daliście Mi jeść... byłem chory, a odwiedziliście Mnie; byłem w więzieniu, a przyszliście do Mnie” (Mt 25,35n) – powie do zbawionych Boski Sędzia. Chodzi zresztą nie tylko o okazywanie bezpośredniej pomocy cierpiącym, ale również o wysuszanie źródeł cierpienia. W Kazaniu na Górze Pan Jezus powiedział nie tylko: „błogosławieni miłosierni”, ale również: „błogosławieni pokój czyniący”.https://teologiapolityczna.pl/o-jacek-s ... uzytecznie

Ból jest oznaką, że coś jest tak jak "być nie powinno". Uderzyłeś paluszek młoteczkiem – odczuwasz ból, boli uszkodzony paluszek – mówi jestem uszkodzony, pomóż mi, napraw. Gdy nie jesteś tego świadom, cierpisz z powodu bólu.
Dostajesz w mordę, zęby wyleciały, coś jest nie tak - odczuwasz ból, ale tydodatkowo cierpisz, bo nie jesteś świadom tego, że uczynił to ktoś, kto nie był świadom tego co czyni. Cierpisz, bo już nie będziesz miał tych ząbków, do których tak się przyzwyczaiłeś, bo bedą się z ciebie śmiali, że taki kurdupel pozbawił cię uzębienia itd.

Głosiłeś przez większość swego życia słowa, które ponoć wypowiedział Jezus przed śmiercią: Ojcze, przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią i całowałeś karteczkę z której ten cytat brałeś. Myślisz, że Jezus był otępiały wygłaszając te słowa, czy może był świadomym człowiekiem odczuwającym ból?

Jeśli ktoś bezrozumnie wykazuje autoagresję w formie np. postu , biczowania, kolczatek , włosiennic czy inhalacji kadzideł, słuchania rojeń biskupów politykierków - jeśli nie sam siebie, to chociaż otoczenie uczy rozumu swym cierpieniem.

Niewidzialny Klasztor Jana Pawła II

"Jan Paweł II był człowiekiem, który przez cały swój pontyfikat przychodził do cierpiących z darem sensu, zaś do dokonujących aborcji z propozycją daru pokoju.

Idea Niewidzialnego Klasztoru jest prosta. Chodzi o ukazanie głębokiej prawdy, że cierpienie ludzi, często ludzi chorych, starych, odrzuconych, niejako uwięzionych przez swoje cierpienie, porzuconych przez rodziny, że owo cierpienie ma swój sens. Że ich życie do końca ma sens i czemuś służy, niezależnie od tego, co się z nimi dzieje. Otwarcie tych ludzi na prawdę, że swe cierpienie mogą połączyć z Jezusem, ma niezwykłe znaczenie. Jeżeli to uczynią, znajdą sens swego życia, a poza tym dopełniają cierpień Jezusa w danym miejscu, w danej sytuacji. Są wtedy źródłem sensu dla innych. Jednym słowem: Niewidzialny Klasztor to wspólnota, która ofiarowuje swe codzienne modlitwy i cierpienia w intencji rodzin na całym świecie.

Drugi filar związany jest z problem aborcji i udręki związanej z tym, co dzieje się po aborcji z rodzicami zabitego dziecka. Wiąże się to z ogromnym cierpieniem konkretnych osób, które często nie przyznają się do niego na zewnątrz, choć jest ono obecne w ich sercu. W takiej sytuacji nie wystarczy uznanie grzechu, a później wyznanie go w konfesjonale (bo do tego też muszą dojść), ale musi nastąpić moment pojednania. Jezus mówi: zanim złożysz dar, pojednaj się najpierw z bliźnim. Rodzice, by wyzwolić się z syndromu poaborcyjnego, muszą przyjąć przebaczenie od dzieci, które doznały z ich rąk aborcji. Jest to niezwykły obszar cierpienia człowieka. W drugim filarze mówimy o łasce przyjęcia przebaczenia także przez ludzi, którzy dokonują aborcji. Wtedy może nastąpić łaska pokoju."
 

Ten mechanizm o którym piszesz to ból. Cierpienie, to emocjonalna reakcją na ten ból.

O ile ból to mechanizm obronny, zatem zwiększający szanse na przetrwanie, a więc i prokreację, o tyle cierpienie i stres zwiazane z przezywanym bólem mają negatywny wpływ na sukces prokreacyjny.

Czy chcesz przez to powiedzieć, że Natura się myli? W piętkę goni? Obrażasz Stwórcę.

Zachowania zwierząt, w tym człowieka i reakcje ich organizmów są niezależne od czyichś wyobrażeń o tym jakim prawom mialyby podlegać.
Co konkretnie masz na myśli, twierdząc, że to, co obserwujemy, jest gonieniem w piętkę przez naturę?
Jeśli chodzi o obrażanie twojego wyobrażenia stwórcy, to też ciekawy temat, więc możesz to trochę rozwinąć.