forum.wiara.pl - Zobacz wątek - nasza twórczość

Strona 3 z 5

[ Posty: 72 ]

Przejdź na stronę Poprzednia strona 1, 2, 3, 4, 5 Następna strona

nasza twórczość - z przymrużeniem oka

Autor	Wiadomość
Awa Dołączył(a): Pt sie 05, 2005 12:10 Posty: 1239	gosciu siadź na tym czacie i odpocznij sobie Nie spotka cie nic przykrego przyzekam ja Tobie. Tu w pokoju wiara na tematycznym czacie dowiesz sie wiele madrego droga siostro i bracie. Piwo,śpiew i poezja to domena pewnego klubu jesli masz ochote pobrykac to zajrzyj do PUBU
Śr gru 07, 2005 16:47


Bezimienny Dołączył(a): N maja 18, 2003 17:03 Posty: 679	Larsowi chciałbym zadedykować pewien wierszyk. Zapomniany. Nie mój. Młynarskiego. Chodził sobie nasz poeta po Warszawie połowie lat osiemdziesiątych. Ale jego wiersz dobrze pasuje do tej sytuacji. Mam nadzieję, że Lars, mający tak ogromne poczucie humoru, będzie się z niego śmiał do rozpuku. Po Krakowskim w noc majową Szedłem kiedyś moi mili I mniej więcej przy Karowej Usłyszałem jak ktoś kwili: „Siedli na mnie cała zgrają I tokują i gruchają Dość tej złości dość bierności dość milczenia Wiemy jakie są realia Z jakich kart się składa talia I nawiązać pora nić porozumienia Zarzucają mi negację I wewnętrzną emigrację Z coraz cięższej artylerii we mnie walą Siedli na mnie i do ucha Tłum zajadły wciąż mi grucha Nawiąż dialog, nawiąż dialog, nawiąż dialog A mnie wyznam państwu szczerze Do dialogu chęć nie bierze Patrzę tępo w wyszczerbiony bruk ulicy Czując wśród gruchania tego Coś wstrętnego i lepkiego Co bez przerwy ścieka mi po potylicy” Ciecz to wstrętna biała rzadka i tu wreszcie by balladka Ujawniła swą dramaturgiczną pointę Wyznać naszła mnie pokusa Że to kwilił pomnik Prusa, dialog zaś proponowały mu gołębie Już balladkę kończyć pora Jeszcze tylko skromny morał Jej przyczepię jak to psiego chwosta rzep By nie zgorszy pań prześlicznych Ujmę rzecz eufemistycznie Trudny dialog z kimś kto wciąż Ci sra na łeb…
Śr gru 07, 2005 16:52

Ruth Dołączył(a): So lip 02, 2005 23:23 Posty: 8	Talent i poczucie humoru SzBoze Bezimienny, znam lepszy cytat, poczytaj... "Był pewien pisarz młody, co nigdy nie dostał nagrody. W końcu, zdenerwowany, sprzedał dwie cudze wanny i wyszedł zupełnie z mody. " (Konstanty Ildefons Gałczyński) Z szacunkiem - Ruth
Śr gru 07, 2005 17:13


Ruth Dołączył(a): So lip 02, 2005 23:23 Posty: 8	Zreszta Bezi... Zreszta Bezi, napisz wlasny wierszyk - moze bedzie fajny - czekamy - Bezi.... Pozdrowienia - Ruth
Śr gru 07, 2005 17:26

jo_tka Dołączył(a): Cz sie 21, 2008 19:19 Posty: 12722	Pozwolę sobie zauważyć, że do problemów czatowych służy odpowiedni dział - i prosiłabym, żeby tam umieszczać ewentualne uwagi i zażalenia, dodam - w formie konkretnej, bo tylko wtedy ma to sens. Chyba że sensem jest nie przedstawianie uwag i zażaleń, a przenoszenie drwin z czatu na forum - jeśli tak, uprzedzam, że takie posty będą usuwane. _________________ Aby we wszystkim był Bóg uwielbiony
Śr gru 07, 2005 19:40


jo_tka Dołączył(a): Cz sie 21, 2008 19:19 Posty: 12722	Lars - do uwag do moderacji również jest określony dział, jeśli masz konkretne zarzuty. Pozostałe uzasadnienia jw. _________________ Aby we wszystkim był Bóg uwielbiony
Cz gru 08, 2005 15:48

bobo Dołączył(a): Wt lis 30, 2004 13:22 Posty: 1845	Więc oko przymrużam, drugim trochę widzę, że się komuś dostało. Nie mnie. Się nie wstydzę. Źle zaczęłam zdanie, bo od słowa "więc". Tak się nie zaczyna, no to żabko... bęc! Troszkę się tu rech-kumałam, teraz trzeba to przełożyc, żeby weny trochę dostac i dla Larsa wiersz ułożyc. Myślec chyba będę długo, bo mam pustkę w mojej głowie, ale czas nadejdzie taki, że mój język coś tu powie. Teraz stac mnie tylko na to, żeby o pogodzie gadac. Zero weny i inwencji. Co tu będę wiersz układac??? Nie chce mi się i nie mogę, chociaż serce mam wrażliwe, ale o tej porze roku to jest raczej niemożliwe. _________________ Miłować Go całym sercem, całym umysłem i całą mocą i miłować bliźniego, jak siebie samego daleko więcej znaczy niż wszystkie całopalenia i ofiary. Mk12,33
Pt gru 09, 2005 13:49

Anonim (konto usunięte)	Mrok latarni, wichru gwar, Cichy mruk jesiennych mar. Rzeki szum, nocy blask, Ciemna wstega plynie czas. Z puszka w dloni, fajka w zebach Patrze na Atlasa ciezar. Widze piski, figle, cnoty. Ludzkie smutki i glupoty. Gwiazda mruga, kot zamiauczy. Mysz zapiszczy, pies zawarczy. Lisc przeleci, wiatr zawyje, Swiat, pomimo nocy - zyje. A ja dalej na laweczce Sacze piwa mą krzyneczke Papierosa czasem spale Kolko puszcze, chociaz male. Nagle rumor, zawierucha. Swiat dokola juz sie rusza. Pisk krzyki, blysk i ciemnosc. Bezruch, cisza, nieprzyjemnosc. A ja leze przy laweczce Diabli wzieli ma krzyneczke Moral taki tego jest Zawsze moze byc gdzies dres. Crosis
Pt gru 09, 2005 15:32

Awa Dołączył(a): Pt sie 05, 2005 12:10 Posty: 1239	Crosis to dobry wierszyk dla logopedy >Duzo tu szeleszczacych
Pt gru 09, 2005 15:50

Anonim (konto usunięte)	Do nauki recytacji tez sie nadaje Crosis
Pt gru 09, 2005 15:54

Ruth Dołączył(a): So lip 02, 2005 23:23 Posty: 8	Satyra ...i Bog SzBoze, Boga nie można spotkać w sieci, ale można spotkać ludzi, którzy do Niego zaprowadzą... Z Bogiem - Ruth
Pt gru 09, 2005 17:59

Awa Dołączył(a): Pt sie 05, 2005 12:10 Posty: 1239	Crosis o tak zapomnialam o rytmie ,rytm tez dobry.
Pt gru 09, 2005 20:45

saxon Dołączył(a): Pn cze 01, 2009 10:00 Posty: 5103	Dla przypomnienia: jo_tka napisał(a): Pozwolę sobie zauważyć, że do problemów czatowych służy odpowiedni dział - i prosiłabym, żeby tam umieszczać ewentualne uwagi i zażalenia, dodam - w formie konkretnej, bo tylko wtedy ma to sens. Chyba że sensem jest nie przedstawianie uwag i zażaleń, a przenoszenie drwin z czatu na forum - jeśli tak, uprzedzam, że takie posty będą usuwane.
So gru 10, 2005 18:35

Lars_P Dołączył(a): Pn maja 19, 2003 8:14 Posty: 487	Leżę sobie w łóżku jeszcze A za oknem mroczne deszcze Patrzę w sufit gdzieś na górę Widzę jedną małą chmurę Ta - koziołka przypomina Ale ! – co to jest za mina ? Oczka smutne, zamyślone Kąpią łzy i mars na czole Jeszcze wcześnie jest na dąsy Czekaj - aż wyrosną wąsy Będziesz mogła tam z tej góry Obserwować inne chmury Małe średnie i te duże Przyjrzyj im się – każdej chmurze Tamte chmury te, tam z góry Widzisz ? - widok jest ponury Każda chmura ta od burzy Która nawet domy zburzy Teraz tryumfuje z hukiem W niebo wali wielkim łukiem Podejdź do mnie moja mała Czy na pewno byś tak chciała ? Ryczeć grzmieć i walić gromy? Demolować ludziom domy Chmurko - mała jesteś jeszcze Nie bój się – te straszne deszcze Nic uczynić ci nie mogą Nie patrz na nie z wielką trwogą Burze deszcze i ulewy Jak nad morzem białe mewy Niebo wprawdzie przysłaniają Swoją rolę wypełniają Białe mewy z szumem morza Otwierają nam przestworza Deszczyk taki choć malutki Nie jest, powodem na smutki Kwiatki, krzaczki oraz drzewa Deszczyk z nieba je podlewa Więc nie przejmuj się głuptasie Słonko zaraz, w swoim czasie Ciepłem, blaskiem nas przytuli Wszystko to będziemy czuli Otrzyj oczka ma chmureczko Wypij sobie ciepłe mleczko Wystaw jedna, druga nogę Powiedz sobie – wszystko mogę Cóż że inne z góry chmury Hukiem błyskiem okładają Może one te <złe> chmury Taką role w życiu mają Ty chmureczko zagubiona Smutna, mała przestraszona Masz przed całe życie Nie bądź smutna już o świcie Wstawać teraz nam już trzeba I uśmiechnąć się do nieba _________________ Bóg zna Twoją przeszłość, ofiaruj mu teraźniejszość a On zatroszczy się o twoją przyszłość.
N gru 11, 2005 12:37

Salcie Dołączył(a): So sty 15, 2005 15:31 Posty: 111	I tak mówił tata – chmurce Swej błękitnej małej córce Chmurka zaś – bać się przestała Słowa Taty – zrozumiała: „Różne chmury są na Niebie To zależy zaś – od Ciebie Jaką sama będziesz chmurą Czy złowieszczą – tą z wichurą Czy koszmarną, z czarnym rykiem Przechodzącą z wielkim krzykiem Głośną, groźną, napastliwą W głębi serca nieszczęśliwą Wiedzieć to - to żaden wyczyn Nieszczęśliwy ten – kto krzyczy Słaby ten, kto gromy ciska Nie chce spojrzeć w oczy z bliska” (I tak mówił Tata - córce Swej kochanej, małej chmurce) Uśmiechnęła się chmureczka Raźno wstała wnet z łóżeczka I wiedziała już co chciała: Być jak Tato – zawsze biała I łagodna być – jak Tato W sercu spokój mieć i lato I poznała też coś jeszcze: Gromy, burze oraz deszcze Robią tylko smutne chmury Których żywot jest ponury Chmurka – choć tak była mała Wszystko dobrze zrozumiała: Spokój – serce czyste rodzi Z czystym sercem – moc przychodzi Z ciepłym słowem – spokój bieży A myśl jasna – dobro szerzy Z wiatrem chmurki odpłynęły Rozpłynęły się… Zniknęły.. Czy to sen był czy marzenie Czy przedziwne doświadczenie? Czy została chmurka – białą? I co dalej z nią się stało? Sprawić chcesz by chmurka miła Swa opowieść dokończyła? Zechcesz – będzie blisko, tuż Chcesz zobaczyć? Oczka zmruż
Pn gru 12, 2005 14:35
Wyświetl posty nie starsze niż: Sortuj wg

Strona 3 z 5

[ Posty: 72 ]

Przejdź na stronę Poprzednia strona 1, 2, 3, 4, 5 Następna strona