A ja powiem tak: wiara nie jest potrzebna do zbawienia. Potrzebne jest przyzwoite życie i czynienie w życiu dobra. Porządny ateista moim zdaniem ma większe szanse na zbawienie niż grzeszący wierny.

Częste niezrozumienie tematu zbawienia wynika z niezrozumienia różnych znaczeń słowa zbawienie a w związku z tym mieszanie różnych aspektów zbawienia.
Po pierwsze słowo zbawienie oznacza (pierwotnie) uratowanie i tak należy na to patrzeć.

1. Jesteśmy uratowani (zbawieni) od kary jaka grozi każdemu człowiekowi za grzechy.
Tą karą jest wyrok wiecznej śmierci - oddzielenia od Boga, czyli po prostu wieczne potępienie - piekło.

Jak uczy Nowy Testament (bardzo ładnie wykłada to list do Rzymian) na to zbawienie nie da się zapracować w żaden sposób. Żadne dobre uczynki nie zakryją popełnionych grzechów - one cały czas obciążają nas.

A przyjąć można to jedynie wiarą. I o takiej wierze pisze św. Paweł w liście do Rzymian. Nie chodzi tu jedynie o wiarę w istnienie Boga. Chodzi o wiarę w odkupieńczą, zastępczą śmierć Jezusa, darowaną z łaski, za darmo.

Nowy człowiek, którego panem już nie jest grzech. Człowiek, którego Panem jest Bóg. I ten nowy człowiek, uratowany od grzesznej natury jest w stanie żyć życiem, w którym zamiast złych czynów, złych postaw, złych motywacji zaczynają się pojawiać postawy, motywacje, czyny dobre. To właśnie ten nowy człowiek jest gotowy z wdzięczności dla swojego Zbawiciela żyć życiem, o którym nauczał Jezus np. w kazaniu na górze.

Warto przy okazji sięgnąć do listu św. Jakuba, który pokazuje jakie są zależności między wiarą, zbawieniem a uczynkami. Człowiek wierzy -> dzięki łasce zostaje zbawiony (uratowany) -> jest zdolny żyć życiem pełnym dobrych uczynków. Czyli uczynki nie zbawiają (nie ratują) ale są owocami (naturalną konsekwencją) twojej wiary. Jeśli brak uczynków - coś nie tak jest z Twoją wiarą (może jeszcze nie przyjąłeś Bożego zbawienia?).

Ale nie jest tak, że przez same uczynki otrzymujemy zbawienie.

ostatnio chodziło mi głowie pytanie - co trzeba zrobić aby Być Zbawionym ?

Pytanie być może proste .Początkowo myślałem jak wielu - wystarczy , że się Uwierzy i już napewno pójdzie się do NIEBA.




Ale wciąż nie dawał mi spokoju ten Cytat :



No to jak w końcu ? Żeby prorokowac trzeba wierzyć.
Więć wg Św. Ewangeli Mateusza już ten człowiek powinienen być
Zbawionym.

Jednak Pan mówi



Dziwne ... Św. Mateusz mówi - Uwierzyć i przyjąć chrzest , natomist Pan mówi - to nie wystarcza.

Rozjaśniło mi się po dokładnym przeczytaniu Listów Św, Jakuba o martwej wierze.

http://www.biblia.poznan.pl/PS/Biblia.htm

Piszę to po to aby przestrzec .

Nie jest do końca tak , że



Wiara bez uczynków jest martwa .Wiara o której mówi PAN to WIARA poparta uczynkami -

TAKA WIARA DAJE ZBAWIENIE

Tylko Wierząc i dobrze czyniąc osiągasz Zbawienie

Dla zbogacenie wiedzy wklejam fajny art.Trochę długi -- lecz jesli ktoś ma wątpliwości - polecam.

Art zawiera wiele informacji na temat Wiary,uczynków,Zbawienia.

Z wiary, czy z uczynków[/color]?


Od niedawna łatwo jest natknąć się na ludzi, którzy twierdzą, że jeśli człowiek uwierzy i przyjmie Pana Jezusa za swego osobistego Zbawiciela, staje się zbawiony tu i teraz. Może być pewien tego, że po śmierci pójdzie od razu do nieba, niezależnie od złych i dobrych uczynków, których dokonał podczas życia. Nawet najciężcze grzechy nie mogą oderwać nas od Chrystusa.

Już zdrowy rozsądek podpowiada nam, że coś jest tutaj nie w porządku. Taka nauka kłóci się przecież z podstawową prawdą wiary, że Bóg jest sędzią sprawiedliwym, który za dobre wynagradza, a za złe karze. Sęk w tym, że fundamentaliści protestanccy (bo o nich mowa) znają dość dobrze Biblię i potrafią za jej pomocą "udowodnić" swe wierzenia.

Jak wygląda prawdziwa, oparta na Biblii nauka o usprawiedliwieniu i zbawieniu? Aby ją dobrze zrozumieć należy wiedzieć, że nasza droga do zbawienia składa się z trzech etapów, przedstawionych poniżej. Każdy fragment Biblii mówiący o zbawieniu odnosi się do któregoś z nich. Trzeba tylko wiedzieć do którego - w przeciwnym wypadku ze Słowa Bożego robi sie chaos, pełen pozornie sprzecznych stwierdzeń.

Poniżej przedstawiono bibjijną naukę o usprawiedliwieniu i zbawieniu. W dalszej części tekstu wypisano biblijne odpowiedzi na pytania, które nasuwają się podczas rozmowy z fundamentalistami. Wszystkie cytaty na podstawie Biblii Tysiąclecia.

A jak rozpoznać protestanckiego fundamentalistę? Jest to dość proste:

- twierdzi, że można zostać zbawionym tu i teraz, oraz być pewnym pójścia do nieba po śmierci (niezależnie od dobrych i złych uczynków dokonanych za życia), jeśli przyjmie się Jezusa Chrystusa za swego osobistego Pana i Zbawiciela;

- na pytanie o przynależność wyznaniową twierdzi, że "jest chrześcijaninem", "stara się żyć według Biblii", "jest biblijnym chrzecijaninem", "wolnym chrześcijaninem" lub odpowiada coś podobnego w treści a wieloznacznego.


Etapy zbawienia

Etap pierwszy - usprawiedliwienie

Przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli (Rzymian 5,12). Bóg zlitował się nad człowiekiem i zesłał na świat swego Syna Jezusa Chrystusa, aby umarł za nas na krzyżu i byśmy mieli odkupienie przez Jego krew (Efezjan 1,7).

Aby doznać owoców śmierci i zmartwychwstania Chrystusa musimy przede wszystkim uwierzyć we wszystko to, czego nauczał będąc na ziemi, albowiem Bez wiary nie można podobać się Bogu. (Hebrajczyków 11,6). Uwierzywszy w Chrystusa musimy się ochrzcić w Jego imię na odpuszczenie grzechów (Dzieje Apostolskie 2,38. Patrz też Marka 16,16; Jana 3,3-5; Tytusa 3,5; 1 Piotra 3,20-21)

Przez chrzest zyskujemy łaskę, którą jesteśmy zbawieni przez wiarę (Efezjan 2,. Łaska ta nie jest zasłużona, otrzymujemy ją niezależnie od naszych dotychczasowych uczynków, aby nikt się nie chlubił (Efezjan 2,9).

Etap drugi - uświęcenie
Ponieważ przez ciężki grzech można pozbawić się łaski Bożej (Hebrajczyków 12,15) należy o łaskę Bożą dbać, wystrzegając się zła. Co więcej, łaskę Bożą można pomnażać i stawać się coraz doskonalszymi (Tesaloniczan 4,1). Ten etap naszego zbawiania można nazwać uświęceniem (Tesaloniczan 4,3).

Co więc konkretnie musimy robić? Otóż wszystko to, czego uczy nas Biblia, a między innymi:

przestrzegać Przykazań Bożych - Mateusza 5,19-20; Mateusza 7,21

być członkiem prawdziwego Kościoła Bożego - Dzieje 2,47, 1 Tymoteusza 3,15

spożywać Ciało i Krew Jezusa Chrystusa - Jana 6,51-58; 1 Koryntian 10,16; 1 Koryntian 11,23-29

zaakceptować Krzyż (cierpienie) - Mateusza 10,38; Mateusza 16,24-25; Marka 8,34, Łukasza 9,23; Łukasza 14,27

Co zrobić, jeśli jednak ktoś zgrzeszy? Należy wyznać swe grzechy (Jakuba 5,16). Komu? Chrystus dał władzę odpuszczania grzechów apostołom (Jana 20,23), a oni przekazali ją swoim następcom - biskupom i kapłanom kościoła katolickiego, który jest filarem i podporą prawdy (1 Tymoteusza 3,15). Jeżeli wyznajemy nasze grzechy, [Bóg] jako wierny i sprawiedliwy odpuści je nam i oczyści nas z wszelkiej nieprawości. (1 Jana 1,9)

Etap trzeci - zbawienie sensu stricto

Ponieważ kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony (Mateusza 24,13), musimy trwać w łasce Bożej do końca naszego ziemskiego życia. Jeśli tego dokonamy, z pewnością spotkamy się z Chrystusem w niebie.

Czy sama wiara nie wystarczy?

Święty Paweł pisze:

A jednak przeświadczeni, że człowiek osiąga usprawiedliwienie nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, lecz jedynie przez wiarę w Jezusa Chrystusa, my właśnie uwierzyliśmy w Chrystusa Jezusa, by osiągnąć usprawiedliwienie z wiary w Chrystusa, a nie przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków, jako że przez wypełnianie Prawa za pomocą uczynków nikt nie osiągnie usprawiedliwienia. (Galatów 2,16)

Z tego fragmentu, i z wielu innych podobnych, niektórzy wyciągają wniosek, że uczynki nie są do zbawienia potrzebne, i przed Bogiem liczy się tylko nasza wiara. Tymczasem święty Paweł ma na myśli uczynki wykonywane przed usprawiedliwieniem. Ten, i podobne w treści wersety dotyczą pierwszego "etapu zbawienia", czyli usprawiedliwienia z łaski przez wiarę (Efezjan 2,.

W Piśmie Świętym można znaleźć również wiele fragmentów o pozornie przeciwstawnej treści, np.:

Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. (Jakuba 2,24)

Te wersety dotyczą drugiego etapu naszej drogi do nieba czyli "uświęcenia". Aby dobrze rozumieć Pismo Święte musimy wiedzieć, którego "etapu zbawienia" dotyczą analizowane przez nas wersety. Bez tego Biblia staje się zagmatwaną, pełna sprzeczności księgą.

Czy każdy wierzący zostanie zbawiony?

Strzeżcie się fałszywych proroków, którzy przychodzą do was w owczej skórze, a wewnątrz są drapieżnymi wilkami. Poznacie ich po ich owocach. Czy zbiera się winogrona z ciernia albo z ostu figi? Tak każde dobre drzewo wydaje dobre owoce, a złe drzewo wydaje złe owoce. Nie może dobre drzewo wydać złych owoców ani złe drzewo wydać dobrych owoców. Każde drzewo, które nie wydaje dobrego owocu, będzie wycięte i w ogień wrzucone. A więc: poznacie ich po ich owocach. Nie każdy, który Mi mówi: Panie, Panie!, wejdzie do królestwa niebieskiego, lecz ten, kto spełnia wolę mojego Ojca, który jest w niebie. Wielu powie Mi w owym dniu: Panie, Panie, czy nie prorokowaliśmy mocą Twego imienia i nie wyrzucaliśmy złych duchów mocą Twego imienia, i nie czyniliśmy wielu cudów mocą Twego imienia? Wtedy oświadczę im: Nigdy was nie znałem. Odejdźcie ode Mnie wy, którzy dopuszczacie się nieprawości. (Mateusza 7,15-23)

Widzimy tutaj jasno, że osoby nie spełniające woli Boga Ojca zbawione nie zostaną. Czy miały one wiarę? Tak, ponieważ bez wiary nie mogłyby czynić cudów ani wypędzać diabłów. Tak więc nie każdy wierzący będzie zbawiony, lecz tylko ten, kto nie czyni nieprawości.

Szczęśliwy ten sługa, którego pan powróciwszy zastanie przy tej czynności. Prawdziwie powiadam wam: Postawi go nad całym swoim mieniem. Lecz jeśli sługa ów powie sobie w duszy: Mój pan ociąga się z powrotem, i zacznie bić sługi i służące, a przy tym jeść, pić i upijać się, to nadejdzie pan tego sługi w dniu, kiedy się nie spodziewa, i o godzinie, której nie zna; każe go ćwiartować i z niewiernymi wyznaczy mu miejsce. Sługa, który zna wolę swego pana, a nic nie przygotował i nie uczynił zgodnie z jego wolą, otrzyma wielką chłostę. Ten zaś, który nie zna jego woli i uczynił coś godnego kary, otrzyma małą chłostę. Komu wiele dano, od tego wiele wymagać się będzie; a komu wiele zlecono, tym więcej od niego żądać będą. (Łukasza 12,43-4

Osoba wierząca, która zna wolę Pana a się do niej nie stosuje, zasługuje na karę. Otrzyma ją w chwili przyjścia Pana, czyli w momencie swej śmierci, lub (jeśli dożyje tego momentu) w dniu Sądu ostatecznego.


Czy możemy być pewni własnego zbawienia?

Teraz jednak dla tych, którzy są w Chrystusie Jezusie, nie ma już potępienia. Albowiem prawo Ducha, który daje życie w Chrystusie Jezusie, wyzwoliło cię spod prawa grzechu i śmierci. Co bowiem było niemożliwe dla Prawa, ponieważ ciało czyniło je bezsilnym, [tego dokonał Bóg]. On to zesłał Syna swego w ciele podobnym do ciała grzesznego i dla [usunięcia] grzechu wydał w tym ciele wyrok potępiający grzech, aby to, co nakazuje Prawo, wypełniło się w nas, o ile postępujemy nie według ciała, ale według Ducha. (Rzymian 8,1-4)

Niektórzy twierdzą, że możemy być pewni swego zbawienia. Powołują się na pierwszy wers z zacytowanego wyżej fragmentu, a także na inne, podobnie brzmiące. Warto jednak doczytać nieco dalej, aby dowiedzieć się, że rzeczywiście, dla tych co są w Chrystusie nie ma potępienia, ale... tylko o ile nie postępujemy według ciała. A cóż znaczy postępować według ciała?

Oto, czego uczę: postępujcie według ducha, a nie spełnicie pożądania ciała. Ciało bowiem do czego innego dąży niż duch, a duch do czego innego niż ciało, i stąd nie ma między nimi zgody, tak że nie czynicie tego, co chcecie. Jeśli jednak pozwolicie się prowadzić duchowi, nie znajdziecie się w niewoli Prawa. Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, uprawianie bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne. Co do nich zapowiadam wam, jak to już zapowiedziałem: ci, którzy się takich rzeczy dopuszczają, królestwa Bożego nie odziedziczą. Owocem zaś ducha jest: miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie. Przeciw takim /cnotom/ nie ma Prawa. (Galatów 5,16-23)

Święty Paweł wyraźnie ostrzega Galatów (wierzących, członków gminy chrześcijańskiej), że ludzie popełniający cieżkie grzechy Królestwa Bożego nie odziedziczą.

Co więcej, św. Paweł sam nie jest przekonany o swym własnym zbawieniu. Świadczą o tym następujące fragmenty:

Niech więc uważają nas ludzie za sługi Chrystusa i za szafarzy tajemnic Bożych. A od szafarzy już tutaj się żąda, aby każdy z nich był wierny. Mnie zaś najmniej zależy na tym, czy będąc osądzony przez was, czy przez jakikolwiek trybunał ludzki Co więcej, nawet sam siebie nie sądzę. Sumienie nie wyrzuca mi wprawdzie niczego, ale to mnie jeszcze nie usprawiedliwia. Pan jest moim sędzią. Przeto nie sądźcie przedwcześnie, dopóki nie przyjdzie Pan, który rozjaśni to, co w ciemnościach ukryte, i ujawni zamiary serc. Wtedy każdy otrzyma od Boga pochwałę. (1 Koryntian 4,1-5)

Czyż nie wiecie, że gdy zawodnicy biegną na stadionie, wszyscy wprawdzie biegną, lecz jeden tylko otrzymuje nagrodę? Przeto tak biegnijcie, abyście ją otrzymali. Każdy, który staje do zapasów, wszystkiego sobie odmawia; oni, aby zdobyć przemijającą nagrodę, my zaś nieprzemijającą. Ja przeto biegnę nie jakby na oślep; walczę nie tak, jakbym zadawał ciosy w próżnię, lecz poskramiam moje ciało i biorę je w niewolę, abym innym głosząc naukę, sam przypadkiem nie został uznany za niezdatnego. (1 Koryntian 9,24-27)


Czy wiara jest najważniejsza?

Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący. Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice, i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił, a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu, nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce. Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość. (1 Koryntian 13,1-13)

Wiara bez uczynków?

Jaki z tego pożytek, bracia moi, skoro ktoś będzie utrzymywał, że wierzy, a nie będzie spełniał uczynków? Czy /sama/ wiara zdoła go zbawić? Jeśli na przykład brat lub siostra nie mają odzienia lub brak im codziennego chleba, a ktoś z was powie im: Idźcie w pokoju, ogrzejcie się i najedzcie do syta! - a nie dacie im tego, czego koniecznie potrzebują dla ciała - to na co się to przyda? Tak też i wiara, jeśli nie byłaby połączona z uczynkami, martwa jest sama w sobie. Ale może ktoś powiedzieć: Ty masz wiarę, a ja spełniam uczynki. Pokaż mi wiarę swoją bez uczynków, to ja ci pokażę wiarę ze swoich uczynków. Wierzysz, że jest jeden Bóg? Słusznie czynisz - lecz także i złe duchy wierzą i drżą. Chcesz zaś zrozumieć, nierozumny człowieku, że wiara bez uczynków jest bezowocna? Czy Abraham, ojciec nasz, nie z powodu uczynków został usprawiedliwiony, kiedy złożył syna Izaaka na ołtarzu ofiarnym? Widzisz, że wiara współdziała z jego uczynkami i przez uczynki stała się doskonała. I tak wypełniło się Pismo, które mówi: Uwierzył przeto Abraham Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość, i został nazwany przyjacielem Boga. Widzicie, że człowiek dostępuje usprawiedliwienia na podstawie uczynków, a nie samej tylko wiary. Podobnie też nierządnica Rachab, która przyjęła wysłanników i inną drogą odprawiła ich, czy nie dostąpiła usprawiedliwienia za swoje uczynki? Tak jak ciało bez ducha jest martwe, tak też jest martwa wiara bez uczynków. (Jakuba 2,14-26)

Czy wierzący będą sądzeni?

Niektórzy twierdzą, na podstawie niektórych fragmentów Biblii, że wierzący w Chrystusa nie będą przez Niego sądzeni (Rzymian 8,1). Jak należy rozumieć te, i podobne wersety? Otóż wiara bez uczynków jest martwa (Jakuba 2,26), i dlatego ten, kto naprawdę wierzy będzie unikał grzechu i spełniał dobre uczynki. Dlatego też osoba naprawdę wierząca (czyli stosująca swą wiarę w życiu codziennym) nie będzie potępiona. Jednak przed sądem Chrystusa staniemy wszyscy:

Mamy jednak nadzieję... i chcielibyśmy raczej opuścić nasze ciało i stanąć w obliczu Pana. Dlatego też staramy się Jemu podobać czy to gdy z Nim, czy gdy z daleka od Niego jesteśmy. Wszyscy bowiem musimy stanąć przed trybunałem Chrystusa, aby każdy otrzymał zapłatę za uczynki dokonane w ciele, złe lub dobre. (2 Koryntian 5,8-10)

A jak postanowione ludziom raz umrzeć, a potem sąd, tak Chrystus raz jeden był ofiarowany dla zgładzenia grzechów wielu, drugi raz ukaże się nie w związku z grzechem, lecz dla zbawienia tych, którzy Go oczekują. (Hebrajczyków 9,27-2

Czy można stracić Bożą łaskę?

Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni, i aby się nie znalazł jakiś rozpustnik i bezbożnik, jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał swoje pierworodztwo. A wiecie, że później, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie znalazł bowiem miejsca na nawrócenie, choć go szukał ze łzami. (Hebrajczyków 12,14-17)

Czy dobre uczynki są coś warte?

A na koniec, bracia, prosimy i zaklinamy was w Panu Jezusie: według tego, coście od nas przejęli w sprawie sposobu postępowania i podobania się Bogu - jak już postępujecie - stawajcie się coraz doskonalszymi! Wiecie przecież, jakie nakazy daliśmy wam przez Pana Jezusa. Albowiem wolą Bożą jest wasze uświęcenie: powstrzymywanie się od rozpusty, aby każdy umiał utrzymywać ciało własne w świętości i we czci, a nie w pożądliwej namiętności, jak to czynią nie znający Boga poganie. Niech nikt w tej sprawie nie wykracza i nie oszukuje brata swego, albowiem, jak wam to przedtem powiedzieliśmy, zapewniając uroczyście: Bóg jest mścicielem tego wszystkiego. Nie powołał nas Bóg do nieczystości, ale do świętości. A więc kto [to] odrzuca, nie człowieka odrzuca, lecz Boga, który przecież daje wam swego Ducha Świętego. Nie jest rzeczą konieczną, abyśmy wam pisali o miłości braterskiej, albowiem Bóg was samych naucza, abyście się wzajemnie miłowali. (1 Tesaloniczan 4,1-9)

Tak samo Boska Jego wszechmoc udzieliła nam tego wszystkiego, co się odnosi do życia i pobożności, przez poznanie Tego, który powołał nas swoją chwałą i doskonałością. Przez nie zostały nam udzielone drogocenne i największe obietnice, abyście się przez nie stali uczestnikami Boskiej natury, gdy już wyrwaliście się z zepsucia /wywołanego/ żądzą na świecie. Dlatego też właśnie wkładając całą gorliwość, dodajcie do wiary waszej cnotę, do cnoty poznanie, do poznania powściągliwość, do powściągliwości cierpliwość, do cierpliwości pobożność, do pobożności przyjaźń braterską, do przyjaźni braterskiej zaś miłość. Gdy bowiem będziecie je mieli i to w obfitości, nie uczynią was one bezczynnymi ani bezowocnymi przy poznawaniu Pana naszego Jezusa Chrystusa. Komu bowiem ich brak, jest ślepym - krótkowidzem, i zapomniał o oczyszczeniu z dawnych swoich grzechów. Dlatego bardziej jeszcze, bracia, starajcie się umocnić wasze powołanie i wybór! To bowiem czyniąc nie upadniecie nigdy. W ten sposób szeroko będzie wam otworzone wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawcy, Jezusa Chrystusa. (2 Piotra 1,3-11)

Starajcie się o pokój ze wszystkimi i o uświęcenie, bez którego nikt nie zobaczy Pana. Baczcie, aby nikt nie pozbawił się łaski Bożej, aby jakiś korzeń gorzki, który rośnie w górę, nie spowodował zamieszania, a przez to nie skalali się inni, i aby się nie znalazł jakiś rozpustnik i bezbożnik, jak Ezaw, który za jedną potrawę sprzedał swoje pierworodztwo. A wiecie, że później, gdy chciał otrzymać błogosławieństwo, został odrzucony, nie znalazł bowiem miejsca na nawrócenie, choć go szukał ze łzami. (Hebrajczyków 12,14-17)


Kto nie wejdzie do Królestwa Niebieskiego?

Bądźcie więc naśladowcami Boga, jako dzieci umiłowane, i postępujcie drogą miłości, bo i Chrystus was umiłował i samego siebie wydał za nas w ofierze i dani na wdzięczną wonność Bogu. O nierządzie zaś i wszelkiej nieczystości albo chciwości niechaj nawet mowy nie będzie wśród was, jak przystoi świętym, ani o tym, co haniebne, ani o niedorzecznym gadaniu lub nieprzyzwoitych żartach, bo to wszystko jest niestosowne. Raczej winno być wdzięczne usposobienie. O tym bowiem bądźcie przekonani, że żaden rozpustnik ani nieczysty, ani chciwiec - to jest bałwochwalca - nie ma dziedzictwa w królestwie Chrystusa i Boga. Niechaj was nikt nie zwodzi próżnymi słowami, bo przez te [grzechy] nadchodzi gniew Boży na buntowników. Nie miejcie więc z nimi nic wspólnego! Niegdyś bowiem byliście ciemnością, lecz teraz jesteście światłością w Panu: postępujcie jak dzieci światłości! Owocem bowiem światłości jest wszelka prawość i sprawiedliwość, i prawda. Badajcie, co jest miłe Panu.(Efezjan 5,1-10)

Jeśli bowiem dobrowolnie grzeszymy po otrzymaniu pełnego poznania prawdy, to już nie ma dla nas ofiary przebłagalnej za grzechy, ale jedynie jakieś przerażające oczekiwanie sądu i żar ognia, który ma trawić przeciwników. Kto przekracza Prawo Mojżeszowe, ponosi śmierć bez miłosierdzia na podstawie [zeznania] dwóch albo trzech świadków. Pomyślcie, o ileż surowszej kary stanie się winien ten, kto by podeptał Syna Bożego i zbezcześcił krew Przymierza, przez którą został uświęcony, i obelżywie zachował się wobec Ducha łaski. Znamy przecież Tego, który powiedział: Do Mnie [należy] pomsta i Ja odpłacę. I znowu: Sam Pan będzie sądził lud swój. Straszną jest rzeczą wpaść w ręce Boga żyjącego. (Hebrajczyków 10,26-31)


Kto ma rację?

Pamiętaj! Wielu jest ludzi, którzy twierdzą, że ich wiara opiera się wyłącznie na Biblii. Sęk w tym, że ludzie ci po pierwsze: nie zgadzają się ze sobą, po drugie: dokonują cudów aby pogodzić ze swoją doktryną te fragmenty Pisma Świętego, które do niej nie pasują. Porównaj wierzenia: luteranina, baptysty, adwentysty, wolnego chrześcijanina i świadka Jehowy. Oni wszyscy twierdzą, że ich wiara opiera się wyłącznie na Biblii.

Ponieważ żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia (2 Piotra 1,20), a także:

Dlatego, umiłowani, oczekując tego, starajcie się, aby /On/ was zastał bez plamy i skazy - w pokoju, a cierpliwość Pana naszego uważajcie za zbawienną, jak to również umiłowany nasz brat Paweł według danej mu mądrości napisał do was, jak również we wszystkich listach, w których mówi o tym. Są w nich trudne do zrozumienia pewne sprawy, które ludzie niedouczeni i mało utwierdzeni opacznie tłumaczą, tak samo jak i inne Pisma, na własną swoją zgubę. Wy zatem, umiłowani, wiedząc o tym wcześniej, strzeżcie się, abyście dając się uwieść błędom tych, którzy nie szanują praw Bożych, własnej stałości nie doprowadzili do upadku. Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu Pana naszego i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa! Jemu chwała zarówno teraz, jak i do dnia wieczności! Amen. (2 Piotra 3,14-1

Trzymajmy się wiernie opartego na Biblii nauczania Świętego Kościoła Katolickiego, który jest filarem i podporą prawdy (1 Tymoteusza 3,15).