Mój kierownik duchowy nie dał mi pozwolenia na ofiarowanie się Miłości Miłosiernej - na odmówienie tego aktu św. Teresy od Dzieciątka Jezus.
Pomimo mojej dwukrotnej prośby, zalecił mi tylko życie Miłością Miłosierną na codzień. Jednak we mnie jest silne pragnienie ofiarowania się Bogu. Czy dyskutować o tym dalej z kierownikiem duchowym? (kapłanem)

Czy powiedział dlaczego Ci odmówił? Jakie było jego uzasadnienie i co myślisz na ten temat?

Jedną z podstaw kierownictwa duchowego jest zaufanie. A także posłuszeństwo. Na pewno wiesz, jak to wyglądało w przypadku świętej Faustyny

Czy Twój kierownik duchowy mówił, skąd taka decyzja?
Ufasz mu?

Zapytam naiwnie a co to jest to ofiarowanie miłosci miłosiernej?
Jakie to ma skutki?

Nie uzasadnił swojej decyzji, ale wywnioskowałam z jego słów, że traktuje ten akt jako "Ślub" - dokładnie tym słowem tę modlitwę ofiarowania określił. Nie składaj ślubu, tylko żyj Miłością Miłosierną.

Jest to mój pierwszy kierownik duchowy i mam go od niecałego tygodnia, więc trudno powiedzieć, czy mu ufam. Jeszcze się wzajemnie nie sprawdziliśmy. Ale zamierzam, tak czy inaczej, być posłuszna, choć bardzo mi ciężko, bo uważam ten akt niemal za swój obowiązek.

Z jednej strony - może ten ksiądz źle rozumie Twój zamiar

Z drugiej - kierownikowi, skoro go wybrałaś, powinnaś ufać

Czyli prosiłaś dwa razy w ciągu tygodnia?

Ja go rozumiem. Przecież on Cię jeszcze nie zna! Odłożenie ewentualnego pozwolenia na jakiś czas jest po pierwsze rozsądne, po drugie odpowiedzialne.

Jest to "pocieszenie Jezusa za grzechy występnych", złożenie siebie w ofierze "całopalnej". Nie wiem, jakie ma skutki tak do końca, zdaję się na Boga i święty wzór Tereski. Jednak Teresa po złożeniu się w ofierze zachorowała, nie wiem, czy te dwa fakty należy łączyć ze sobą.

Tak, prosiłam dwa razy w ciągu tygodnia Czyli jest nadzieja, że z czasem kierownik "zmięknie"?

A jest. Czemu nie?

Według mnie po prostu za wcześnie jest na takie decyzje. Skoro go wybrałaś, to miałaś swoje powody. No to ufaj. Nie tylko jemu, ale i Chrystusowi.

I wróć do tego za jakiś czas - wtedy, kiedy Twój kierownik pozna Cię dużo lepiej.

W takim razie dobrze, że kierownik Ci odmówił. Jeśli chcesz podejmować takie decyzje nie wiedząc jakie będą ich konsekwencje to niestety jeszcze do nich nie dojrzałaś. Zamiast wyczekiwać na to aż kierownik zmięknie, powinnaś poprosić go o wyjaśnienie dlaczego Ci odmówił i rozważyć jego słowa, bo widzę że kierują Tobą emocje.

A czy masz jakieś przypuszczenia, jakie mogą być konsekwencje ofiarowania się Miłości Miłosiernej? Czy w ogóle ktoś ma takie wyobrażenie? Dlatego pytam tutaj, obiektywnie patrzących ludzi - tak na chłodno, bez emocji.

Nie, nie mam najmniejszego pojęcia o tym lub innych aktach ofiarowania, jednak zaczynam odnosić wrażenie, że szukasz osoby która coś wie na ten temat po to by pomogła Ci uzasadnić sprzeciw wobec decyzji kierownika.

Ha! To chyba mój ulubiony temat: słuchać kierownika czy nie?
Nie wiem ile razy miałam sama taki dylemat "Bo ja chcę tak", "bo ja myślę inaczej", "bo moja jest racja". I nie zliczę sytuacji, kiedy to robiłam po swojemu. Kwestia oczywiście wagi sprawy. Bradzo ważnych rzeczy było kilka. I wiecie co... zawsze okazywało się, że kierownik miał rację, że gdybym go słuchała, to uniknęłabym wielu niepotrzebnych komplikacji. Oczywiście akceptuję to wszystko, co się działo i na szczęście Pan Bóg wyprowadzał z tego dobro, ale swoje się namęczyłam No cóż, nieposłuszne dziecko musi ponosić konsekwencje

Nie jestem zwolenniczką ślepego posłuszeństwa, ale kierowania się jedynie własnymi osądami i pragnieniami też nie. Jak we wszystkim należy umieć znaleźć złoty środek.

Podobnie jak moi przedmówcy, myślę, że jeśli to pragnienie w Tobie będzie nadal bardzo silne, warto wrócić do tej rozmowy. A tymczasem okazać zaufanie i wdzięczność, że Pan Bóg daje Ci osobę kierownika. To wielki dar...

Pozdrawiam