No, Buscadorze, muszę przyznać, że to co napisałeś dało mi do myślenia Przyznanie Ci racji albo przedstawienie kontrargumentacji wymaga jednak dłuższego zastanowienia nad tą sprawą z mojej strony, także proszę Cię o cierpliwość w oczekiwaniu na moją odpowiedź.

Ja jednak wierzę, że Bóg jest Stwórcą i początkiem wszystkiego

Owszem Bóg jest początkiem wszystkiego ale czy stwórcą ?

No tak, to niewinne z pozoru założenie przewraca do góry nogami całą dotychczasową filozofię zachodnią łącznie z teologią.
I wcale się temu nie dziwię bo nie tak łatwo ja zaakceptować ot tak, ponieważ trzeba by było zweryfikować wszystkie dotychczasowe poglądy i dogmaty (jedno założenie pociąga za sobą inne) a człowiek z natury jest raczej zachowawczy i nie lubi gwałtownych zmian

Skoro jest początkiem - to wszystko inne od Niego pochodzi, prawda Więc jest Stwórcą wszystkiego innego. Bóg istnieje - a cała reszta jest przez Niego stworzona.

nie rozumie dlaczego niby Bóg nie mógł buscadorze stworzyć z nicości czegos
czy ty kiedy myślisz nie tworzysz duchowo?
i to z niczego
gdy spiszesz to "cos" na papierze moze być zniszczone i przepaść
gdy masz w pamieci też
ale jednak potrafileś coś co nie istniało wymysleć
tak samo i Bóg
a my na Jego podobieństwo właśnie...

wcale nie musiał brać i zrodzic z siebie świata wycofując się i dawać miejsce np w konsekwencji złu
zrodził go z Siebie pod innym wzgledem jako zamysłu
niejako ze swoich wnetrzności
my mamy wiec z zamysłu Boga byc dobrymi i ku dobru stworzonymi
i to jest własnie to co dał z Siebie
nie tworzył na materii istniejacej i nie był ta materią bo jej nie było jeszcze
był tylko On
Miłość

ja sobie tłumacze to tak jak kiedys słyszałem coś jesli nie podobnego to własnie identycznego z ust katechety ksiedza lub księdza
jako,ze miłość musi kogos kochać jest więc Bóg w ten sposób widoczny jako dwójca
bo nie może byc egoista sam w sobie jako jedna osoba
a,ze miłośc która miedzy Ojcem a Synem krąży jest aż tak wielka musi być osobą
i mamy Trójcę
pochodzi wiec Duch i od Ojca i od Syna

Jonathan Sarkos


a pod niby jakim wzgledem?
jasne jest to jak słonce,że nie wszystkie ludy uwazaja to samo za etyczne,moralne co np my
ja zawsze wszystko odnosze do swej etyki KK
gdybym tego nie robił stałbym sie wyzuty z etyki swojej i nie mógł bym powiedzieć,że ktoś jest nieetyczny
wtedy z kolei widac by było niespójność jednak w prawdzie gdy beda postepowac ludzie różni
bo zrobia sprzeczne ze sobą etycznie czyny
jeden bedzie miał kontakty homoseksualne i powie ,ze to dobre a drugi powie że to złe
jak wiec można twierdzic że dobra i zła nie ma?
skoro dla nich jest i ukazuje sie jako wyraźny konflikt moralny
a ja rostrzygam go wzgledem etyki KK
i własnie dlatego mam w opisie cyw. łacińska

poniekad wskazuje relatywizm na to,ze kazdy obcy etycznie ma swoje zasady,normy moralne lecz nie traktuje ich jako stałe lecz zmienne
wszystkim przyznajac racje bytu przez co staje się sprzeczny

relatywizm kończy się indywidualizmem osoby która traktuje innych jak bezmyślna masę
same indywiduum czuje się osoba lecz nie chce przyznac tego innym
dowodzi grupą i jest ponad nią
dla mnie to czysta postac egoizmu

relatywizm jest wiec zły

Jak to rozumieli Święci Ojcowie...
[quote="św. Jan Damesceński]Zwrot bowiem na obraz oznacza zdolność myślenia i stanowienia o sobie, a na podobieństwo – upodabnianie się [do Boga] w miarę sił przez cnotę.[/quote]
Tak więc człowiek nie tylko ma wpojony w sobie obraz Boga i jest jego ikoną (chociaż zamazaną przez grzech), ale nieustannie ku Bogu ciąży i ma upodabniać się do Niego.

Bardzo dobre sformułowanie - CZŁOWIEK JEST IKONĄ BOGA. Przecież w napisanie ikony wkłada się wiele wysiłku, pracy, czasu i również modlitwy. A więc twóca ikony angażuje się całkowicie w jej wykonanie.

Mieszku, cóż nie wiem co mam Ci odpowiedzieć, w odróżnieniu od Ciebie jestem tylko taki mało romantyczny typ który najpierw próbuje myśleć głową a potem ewentualnie sercem, myślę więc, że nie nadaje się zbytnio na poetę. Ty natomiast rozumiesz sercem i bardzo dobrze, owszem uczucia są ważne ale bez kontroli rozumu stają się ślepe. Każdy z nas jest inny, i każdy z nas potrzebuje innej strawy duchowej, ja potrzebuję racji umysłu ty potrzebujesz racji serca i je rozumiesz, myślę że prędzej Ty będziesz wysłuchany w modlitwie niż ja. Bez uczucia modlitwa nie będzie wysłuchana – pozostaje jedynie na ziemi, nie ma odpowiedniej mocy.

Ale wracajmy do konkretów. Jeśli myślę to moje myślenie nie bierze się z niczego, bo nawet ona, sama myśl nie jest czystą abstrakcją, Jeśli ktokolwiek myśli to używa coś takiego jak ciała myślowego które jest konkretną substancją i posiada konkretną konsystencję. Podczas procesu myślenia człowiek wytwarza wokół siebie całe tabuny (chmury) „myślokształtów”, takich pół żywych tworów które jeśli się to potrafi można przesyłać na odległość. Robiono takie doświadczenia, nawet przesyłano je na księżyc astronautom w jednej z misji. Gdyby myśl była tylko abstraktem, nie byłoby to możliwe, bo coś takiego jak „nic” nie można przesłać na odległość, tak samo jak z przesyłaniem fal radiowych bez eteru nie byłoby to możliwe i tak jest dosłownie z wszystkim. Wszystko co się znajduje między Bogiem a Ziemią jest konkretne bo powstało na mocy konkretnego prawa, prawa fizycznego czy też metafizycznego (dusza też jest konkretem i posiada swoje własne ciało i to nie jedno)

Jak widzisz nie ma w tym wszystkim nic romantycznego – wręcz przeciwnie wszędzie „twardy grunt” bez obłoków.

buscador


:hahaha::hahaha:

zaraz sie przewróce
w zasadzie jak spojrzec od innej strony
to owszem

taki myślokształt przesłany przez telefon dotrze do astronautów
w dodatku jest rzeczywiście zywy bo człowiek jest żywy

Zachęcam Was do przeczytania Wyznań św. Augustyna, miał on podobne wątpliwości do waszych/naszych, można tam znaleźć ich rozwiązanie i wiele odpowiedzi na nurtujące nas pytania.

Podoba mi się, bo to oznacza że Bóg w kółko bedzie tworzył światy podobne do naszego. Nie może sam sie zniszczyć i to jest jego tragedią, jego piekłem, ... ale dzięki temu my istniejemy ... i chwała mu za to

A może Bóg jest w nas ? ... tzn. wnika w stworzone przez siebie istoty dzięki czemu "zapomina" o swoim przekleństwie, swojej nieśmiertelnosci ...

Mieszku nie bardzo wiem co jest śmiesznego w telepatii.

Dobra, pośmialiśmy sobie - śmiech to zdrowie, pozwolisz, że może coś jeszcze dodam do Twojego przedostatniego postu

Nie skomponowany utwór (melodia) już gdzieś brzmi, nowy wynalazek gdzieś już czeka na odkrywcę, każda ludzka myśl już gdzieś jest zapisana, wszystkie prawa już istnieją i czekają tylko na naukowca a nie odkryte równania na matematyka.
Człowiek sam z siebie nie jest zdolny stworzyć, wymyślić, zrobić coś z niczego co by już gdzieś nie było (zaistniało).
Człowiek może iść tylko po śladach które wcześniej zrobił Bóg, jak ten pociąg co może tylko jechać tam gdzie poprowadzą go tory.
Człowieka można porównać do radia które samo z siebie nie jest władne zagrać żadnej melodii która by nie była wcześniej w eterze, wszystko co może człowiek to tylko dostroić się do tego co już istnieje, a że nie widzi pierwszej przyczyny skłonny jest, każde odkrycie, każdy skomponowany utwór, każdą zasługę przypisać sobie. Reaguje podobnie jak te przysłowiowe „płaszczaki” którym ktoś z trzeciego wymiaru przebił ołówkiem ich płaski świat a one nie znając prawdziwej przyczyny orzekli że to cud

Nie chciałbym Mieszku aby moje powyższe słowa wywołały u Ciebie przygnębienie lub frustrację bo pewnie jak wszyscy jesteś głęboko przekonany że człowiek to brzmi dumnie, a tu raptem tylko taki sobie „odbiornik radiowy”

Czyli jeszcze raz – z niczego może powstać tylko nic.

Czyli panteizm, Bóg się zatracił w świecie który stworzył - taki wirtualny bezosobowy Bóg mrowiska, raczej nie. Poza tym nie wiem czy wieczne istnienie jest dla Boga przekleństwem, tak jest tylko w mitach greckich.
Myślę że zbyt często przypisujemy Bogu typowo ludzkie cechy

A już myślałem że wymyśliłem coś oryginalnego .... mitów nie znam, bo mnie nie interesują .

Taka teoria wyjasnie sens istnienia naszego świata, on po prostu musi istnieć wiecznie i bez końca. To chyba lepsze od wiary w Boga i wiecznego życia w niebie, że o piekle nie wspomnę

Piekłem jest nieśmiertelność - obojetnie w jakiej formie.

Z punktu widzenia wieczności cały nasz wszechświat tzn. nasze słońce i ziemia żyjące np. 10mld lat jest tylko nieskończenie małym punktem - a czymże jest życie człowieka trwajace ok. 100 lat ?

Karanie piekłem za czyny popełnione przez człowieka na ziemi jest zatem idiotyzmem co wyklucza Boga w sensie chrześcijańskim.

Dlaczego Hitler jest demonem zła ? - bo to świeża historia. Dlaczego damonami zła nie są inni "wielcy" wodzowie np. Aleksander Wielki, Cezar itp, (że o Świętej Inkwizycji nie wspomnę) choc mordowali z równym zapałem - bo to stara historia.

Czymże byłby jednak nasz świat bez wielkich wodzów, bez wielkich religii, bez wielkich czynów dokonanych przez człowieka np. lądowanie na księżycu itp - beznadziejnie nudną historią.

Tak wiec dobrze, że jest jak jest

Teoria Boga który musi coś tworzyć by nie umrzeć z nudów, byc może kolejny wszechswiat, byc może wszechswiat oparty na zupełnie innych pierwiastkach niz te które zna człowiek, mi sie podoba.