Mrok latarni, wichru gwar,
Cichy mruk jesiennych mar.
Rzeki szum, nocy blask,
Ciemna wstega plynie czas.

Z puszka w dloni, fajka w zebach
Patrze na Atlasa ciezar.
Widze piski, figle, cnoty.
Ludzkie smutki i glupoty.

Gwiazda mruga, kot zamiauczy.
Mysz zapiszczy, pies zawarczy.
Lisc przeleci, wiatr zawyje,
Swiat, pomimo nocy - zyje.

A ja dalej na laweczce
Sacze piwa mą krzyneczke
Papierosa czasem spale
Kolko puszcze, chociaz male.

Nagle rumor, zawierucha.
Swiat dokola juz sie rusza.
Piski, krzyki, blysk i ciemnosc.
Bezruch, cisza, nieprzyjemnosc.

A ja leze przy laweczce
Diabli wzieli ma krzyneczke
Moral taki tego jest:
zawsze moze byc gdzies dres.
.

Crosis

PS
W wierszu mialo byc na poczatku powaznie. I bylo. Ale sie sfilcowalo

Kryzys

A.
No. No. ...
To był wyraz mojego podziwu. Ja sam nie potrafię złożyć dwóch wierszy by się rymowało. Czasem rym się zdarza. Całkiem przez przypadek.

A przy okazji:
Wszedłem do Twojego profilu. Wybrałem "Znajdź wszystkie posty A.". Jest ich 808. A zobacz co mi wypisało:
Zrób coś z tym. A może to specjalnie. Może idzie za Tobą list gończy ?

Crosis... przez Ciebie zaplułem sobie monitor


Dzięki.
I datego uważam tych co piszą bez rymów za "artystów" z najniższej półki. Każdy może napisać kilka nierymujących się wierszy i powiedzieć, że to wiersz. Sztuka w tym, żeby wyrazić to co się myśli, a zarazem nadać temu jakiś rytm.

A co do przy okazji- to pytanie do mnie, nie moderacji, choć nie wiem, po co Ci spis moich postów, więc odpowiem tak jak się zawsze odpowiada- "nie interesuj się"

Sorry A. za monitor... dac Ci chusteczle?

A dla mnie ogolnie nie jest wazne czy wiersz sie rymuje, czy nie. Zazwyczaj nie mam problemow z tym i z tym, ale wiersze biale maja tez swoja zalete: arytmike. Arytmike, ktora czesto pozwala wplatac wiecej emocji. To tylko tak


Crosis

Nie dzięki, rękawem wytarłem;)
Co do wierszy białych- ok, zdażają się perełki, ale to rzeba umieć, a nie napisać sobie prozą kilka zdań. Wogóle wiersze białe to dla mnie jest raczej proza niż poezja, no ale to tylko takie moje odczucie. Osobiście nie przepadam, mam uraz, bo przez taki ni wiersz, ni proze przegrałem w jednym konkursie

Recytatorskim?

Ja wolalem recytowac biale... ale mogl byc maksymalnie jeden.


Crosis

Nie. Tfórczym W sensie stworzenia własnego utworu- proza lub poezja. A recytować normalne- jak się zapomni, to można sobie szybko zrymować, łatwiej w pamięć zachodzą

Recytacja to nie kwestia pamieci - jesli mozesz cos zapomniec, to znaczy ze sie nie przygotowales. Recytacja to kwestia interpretacji wiersza za pomoca glosu, przy zachowaniu okreslonych regul dykcyjnych itd - a tutaj jednak biale wiersze maja przewage.


Crosis

Nie chciałem Cię urazić. Z tym 'listem gończym' masz rację. To nie moja sprawa. Chciałem zwyczajnie coś wiedzieć o rozmówcy.
Zauważyłeś na pewno, że na Forum pojawiają się sytuacje konfiktowe, wynikające z tego że się nie pamięta co rozmówca wcześniej o czymś powiedział. Ja unikam takich głupich konfliktów. Dlatego, chciałem sobie coś przypomnieć, z wcześniejszych twoich wypowiedzi. I tyle. Uraziłem ? Przepraszam.

Tylko jak zapomnisz wiersza Crosis, to i o interpretacji wiersza nie masz co myśleć

Nie uraziłeś, to był żart

I to jest absurd naszych czasów - sztuka nie musi być kunsztowna, wiersz nie musi być wierszem pisany, muzyka nie musi być melodyjna. Przypomina mi to zdarzenie o którym słyszałem jeszcze na lekcjach plastyki w szkole, jakoby jakiś człowiek wystawił w galerii kupiony gdzieś zedes i nazwał to sztuką.

To powiedz mi coś o strukturze rytmicznej tworu Haunebu, bo moim zdaniem ma go tyle co zwykła wypowiedź.

To jest kolejna bzdurna postawa, zakłada że byle co jest poezją tylko dlatego że jakiś grafoman, który to wypocił tak to nazwał (to nie jest aluzja do kogokolwiek, tylko ogólne stwierdzenie). Przy takim założeniu termin "poezja" w ogóle traci znaczenie - gdy wszystko jest poezją, nic nią nie jest. No ale spójrz na moją wspaniałą poezję, Stanisławie!

Zawiesił się mi komp
I nie wiem co zrobić
No i jeszcze upaćkałem
Się bułką która spadła masłem do dołu
Co za pechowy dzień
Jeszcze się na autobus spóźnię

Czekam na literacką nagrodę Nobla

Incognito, zgadzam się z Tobą w ciałej rozciągłości, ale tego nobla to ja chce, więc check this out:

Szybkie rodakom czy
Trening ukarana szkoli
Podkreśla chciałby cieszyło
Dyrektor rok zbijać
Igrzysk śmieje szkole
Nagrodą kiedy dzwonek

To mój poemat dada

Może to o Europie nie było wierszem,ale nie wiem,gdzie to umieścić.Poniżej dodaję inne z moich wierszy:

POSTĘP TECHNICZNY I WIARA

Cóż da nam techniczny postęp bez duchowego wzrostu
cóż da,jeśli wiara nie rozwija się i miłość zanika
skoro nadal głód cierpi Afryka
postęp to budowanie solidarności mostu.

ECHA TORONTO

Bycie światłem świata ma dwa wymiary
wymiar miłości i wymiar wiary.

O LUBLINIE I JEGO PIĘKNIE

Lublin to drugie po Łęcznej miasto,które jest mi bliskie
tam zabytków wielość a w zieleni toną parki wszystkie
nie ma jak w Lublinie,co każdy nam powie
gdy o bogatej jego historii się dowie.

HABEMUS PAPAM

W kwietniu zabrzmiało znów Habemus Papam
mamy Benedykta,On drogę ku dobru wskazuje dziś nam
spotkał się z nami tam na Marienfeld
by na nowo odkryć przed nami adoracji cel.

O BOGACTWIE

Bogatym nie jest ten,kto wiele dla siebie ma
ale ten,kto wiele od siebie da.

Ziemia to Matka


Ziemia to Matka zwierząt i ludzi
uczmy nasze dzieci by ją szanowały
niech każde stworzenie szacunek budzi
a bezpieczny przyjazny będzie świat cały


By czysty strumyk w ściek się nie zamienił
jego zdrowa woda pragnienie gasiła
by człowiek myślący naturę docenił
natura to przyszłość i życie i siła


By pisklę orła w gnieździe na skale
spokojne schronienie sen i ciszę miało
przez troskliwych rodziców doglądane stale
kiedy czas nadejdzie w obłoki wzleciało


By drzewa i łąki i lasy zielone
w piaski i kamienie się nie zamieniły
a przez człowieka mądrze chronione
pięknym wyglądem oko cieszyły


By dymy fabryczne słonka nie przyćmiły
by cieplutko grzało i jasno świeciło
złe sny o zagładzie by się nie ziściły
i na naszej ziemi dobrze nam się żyło


By dziecko radosne wesołe na łące
po porannej rosie beztrosko biegało
zebrane w bukiecik kwiatki pachnące
swej kochanej mamie ofiarowało


Jak długo na ziemi będzie życie trwało
tylko od nas samych dzisiaj to zależy
by ratować ziemię robimy tak mało
efekt nie w zamiarze a w czynie się mierzy

R,S