Rzecz chyba w zamiarze, iouzek.
Co innego, jeśli podajesz coś z zamiarem skrócenia życia, co innego, jeśli np chcesz usunąć ból czy duszność i podajesz lek, o którym wiadomo, że zmniejsza zdolności obronne organizmu, obrony przed umieraniem...

Z taką morfiną podawaną w skrajnych stadiach to jest np. tak - człowiek nie ma prawie płuc (nowotwór) i się dusi. Ale duszność (uczucie) wynika bezposrednio z faktu, że jego głowa odbiera sygnał "za mało tlenu" i zaczyna napędzać. Nie zmienisz mu płuc. Nie dodasz tlenu. Ale możesz oszukać głowę, stępić jej wrażliwość. Zmniejszając subiektywne poczucie duszności. Oczywiście - to był jakiś mechanizm wyrównujący. Odrobinę tlenu więcej wchodziło. I jesli zacznie się znów pogarszać, a wrażliwość głowy będzie nadal stępiona, to nie zareaguje jak powinna. To może przyspieszyć śmierć. Ale nie ją - spowodować. Bo przyczyną śmierci jest jednak choroba.
Pozdrawiam

Najprościej zabić, podać zastrzyk, po którym człowiek się nie obudzi. Proste prawda? Proste, jeśli się o tym mówi bezosobowo: nieznany chory, nieznany lekarz. Wyobraź sobie sytuację, gdy podchodzisz do chorego, który Ci ufał, wierzył, którego codziennie trzymałeś za rękę ze strzykawką.... nawet, jeśli w chwili słabości sam Cię o to prosił. Wyobraź sobie, że Ty jesteś tym chorym, że podchodzi do Ciebie lekarz ze strzykawką, a Ty nie wiesz, czy to już ten zastrzyk, nawet, jeśli sam go o to w chwili słabości , nasilenia bólu prosiłeś...Wyobraź sobie, że to Ty poprosiłeś o podanie takiego zastrzyku twojemu Ojcu, Matce, Dziecku... nawet jeśli sami tego chcieli. Wyobraź sobie, że potem wracasz do domu i próbujesz żyć, jak gdyby nic się nie stało. To się nie da. Zabiłeś człowieka - po prostu - Twoje sumienie to oceni właściwie i nie da Ci spać, nie da Ci żyć. Czy nadal popierasz eutanazję?

wyobraz sobie, ze ten chory albo wyje z bolu, albo spi nieprzytomny po konskiej dawce narkotyku

ze zyje wiedzac, ze nikt mu juz nie pomoze, ze nie ma nadziei na poprawe (tylko nie mow, prosze, ze "zawsze jest nadzieja" bo to pustoslowie dobre na cieple, letnie wieczory przy chlodnym piwku)

ze nie chce umierac, bo tego nikt nie chce, ale kazde inne wyjscie jest bolesne do granic ludzkiej wytrzymalosci

bol zmienia czlowieka, zezwierzeca go

chcesz widziec swojego ojca odartego z ludzkiej godnosci? swoje dziecko, ktore nie moze zrozumiec, co takiego zlego zrobilo, ze musi cierpiec?

sumienie dobra rzecz, ale w sytuacji, gdy inny czlowiek po prostu umiera z boly ty chcesz sie zastanawiac, co tobie twoje sumienie bedzie mowilo? czy tobie bedzie z twoim wlasnym sumieniem wygodnie? to przeciez drugorzedna kwestja, co tobie bedzie wygodnie

"najprosciej zabic"
nie wiesz o czym mowisz

"nawet, jeśli w chwili słabości sam Cię o to prosil"
co innego chwila, co innego lata

"Twoje sumienie to oceni właściwie i nie da Ci spać, nie da Ci żyć. Czy nadal popierasz eutanazję?"
moje sumienie nie pozwoli mi ogladac bliskich ponizonych, bezsilnych, zdruzgotanych choroba, calym soba podejmujacych decyzje, ktorej nie moga zrealizowac, bo nie sa w stanie, tak jak nie sa w stanie zyc jako ludzie

Pol - tylko weź pod uwagę kilka rzeczy:

1/ ból fizyczny można - jesli nie usunąć - to zmniejszyć do znośnych granic;
2/ problem godności umierania - niestety? na szczęście? nie zależy od cierpienia - tylko od tego - jak traktuje umierającego ten, kto jest obok lub powinien być... człowiek chory, niezdolny samodzielności, śmierdzący, czy gnijący - nie traci ludzkiej godności;
3/ pozostaje problem samotności w cierpieniu i umieraniu - najtrudniejszy, bo straszliwie trudno jest być obok - i nie wiem, ile to daje - przez śmierć nie da się pójść z drugim człowiekiem.

Zabić nie jest najprościej - na szczęście.
Ale co do jednego wrzosek ma rację - chyba nie da się zapomnieć...

"1/ ból fizyczny można - jesli nie usunąć - to zmniejszyć do znośnych granic; "

nie kazdy

"2/ problem godności umierania - niestety? na szczęście? nie zależy od cierpienia - tylko od tego - jak traktuje umierającego ten, kto jest obok lub powinien być... człowiek chory, niezdolny samodzielności, śmierdzący, czy gnijący - nie traci ludzkiej godności; "

nie o gnicie i smrod mi chodzi, bo to nie ma nic do rzeczy

bol zabija czlowieczenstwo, nawet maly

"Ale co do jednego wrzosek ma rację - chyba nie da się zapomnieć..."

nie da, nie powinno sie dac

Znów cytaty... Ale co o tym myslicie? Już eutanazja czy jeszcze nie?

Sąd stanowy na Florydzie zezwolił na zaprzestanie podawania środków podtrzymujących życie pacjentki znajdującej się w stanie śpiączki.
http://www.arc.wiara.pl/wiadomosc.php?i ... 1084248876

Dla ułatwienia - Watykańska Karta Pracowników Służby Zdrowia:


I Evangelium vitae:


Człowiek w stanie wegetatywnym jest człowiekiem. Nie można zaprzestać sztucznego pojenia i karmienia. To na pewno. Ale co dalej?

tysiace ludzi w naszym pieknym kraju zyje w stanie wegetatywnym, w ciaglym snie na jawie

bo kiedys zabraklo drugiego czlowieka, ktory pozwolilby im sie obudzic, albo nie "zasypiac"

tysiace wartosciowych ludzi marnuje sie, bo gdzies przepadlo pare groszy na leczenie


czasami zastanawiam sie nad sensem dyskusji o moralnosci

to i tak zostanie zapomniane jako teoria, nie zwiazana z praktyka naszego codziennego zycia

Drogi pol_kowniku

Przecież to od nas zależy co zrobimy z tą teorią!! Czy wprowadzimy ją w życie czy też nie, przełożymy na czyny czy będziemy tylko bezmyślnie tkwić w nicnierobieniu.

Pozdrawiam

"Przecież to od nas zależy co zrobimy z tą teorią Czy wprowadzimy ją w życie czy też nie, przełożymy na czyny czy będziemy tylko bezmyślnie tkwić w nicnierobieniu. "

od nas zalezy

i to my o tej teorii zapomnimy

zawsze tak robilismy, tym razem tez zrobimy


dlaczego by nie ?

Jak czytam slowa Pol_kownika i lacze je z kontekstem tematu, to przypominaja mi sie wystapienia JP2 o chorobie konsumpcjonizmu. Niestety probuje sie wylacznie polaczyc z zakupami w super- hiper- sklepach. A moze mi sie tylko tak wydaje...

przepraszam, ale nie zrozumialem do konca

moglbys sprecyzowac kto/co "probuje sie wylacznie polaczyc z zakupami w super- hiper- sklepach" ?

ja (polk), ty , JPII, czy kto? :)

O, sorry jesli tak wyszlo ... mam na mysli ogolna tendencje.

latwo gardzi pieniedzmi ten, komu nigdy ich nie zabraklo na zycie :/

Ale o dziwo, najbardziej jest ich (pieniedzy) malo temu kto ma ich pod dostatkiem. Ot, paradoks...

nigdy nie mialem ich pod dostatkiem, nie wiem

moze