Oglądamy tak zwane "znane"osoby,ale czy wiemy o nich wszystko tak jak się nam wydaje.Napewno kamera nie pokaże wnętrza duszy ludzkiej.Druga strona:są różni gwiazdorzy,ale nie nazwę sławną osoby wielokrotnie rozwiedzionej.O osobie sławnej wiemy tyle co o zwykłym człowieku,czyli nie znamy jego duszy i myśli a jedynie widzimy to co zewnętrzne.Sława jest różnie oceniana.Osoby znane nierzadko nie znoszą widoku kamer,z którymi biegają żądni sensacji dziennikarze,doświadczają braku ciszy i żyją w stresie,narażeni są też na skandale.Zatem doczesna sława jest tylko cząstkowa i nie zaspakaja potrzeby szczęścia.

Ale o co chodzi ? Na przykład nie wydaje mi sie, zeby w ogole byla slawa niedoczesna.

A co do duszy, to w psychologii nie ma takiego pojęcia .

Jeszcze jedno: o nikim nie wiemy wszystkiego. Nawet człowiek tak genialny, a przy tym tak kontroweryjny i zadufany w sobie jak Zygmunt Freud, który całe swoje życiie poświęcił na autanalizę, nie poznał siebie do końca.

Takie poznanie, to pojącie abstrakcyjne, jak nieskończoność, jak...tu nie napisżę, w końcu jestem na "wrogim" forum .

Jonathan Sarkos napisał:Ale o co chodzi ? Na przykład nie wydaje mi sie, zeby w ogole byla slawa niedoczesna.

Co do sławy niedoczesnej,to mam na myśli sytuację np.kanonizacji.Kanonizacja powoduje,że dana osoba może być po swej śmierci czczona jako święta w całym Kościele.To już jest sława nieprzemijająca,ale można jej dostąpić tylko po śmierci.Natomiast sławy doczesnej może dostąpić każdy i to niekoniecznie osoba prowadząca przykładne życie,poza tym doczesna sława szybko przemija.

Owszem nie ma tzw.psychologii sławy.Nazwałem tak tylko ogół stanów psychicznych towarzyszących osobom znanym np.niechęć do dziennikarzy.

Dziennikarzy tez bys mial dosc, gdybys byl slawny . Poza tym, co komu po slawie nieodczesnej, gdy osoby nia obdarzanej juz nie ma. Calkiem jak w przyslowiu - jak umarlemu kadziedlo .

Jonathan Sarkos napisał:Poza tym, co komu po slawie niedoczesnej, gdy osoby nia obdarzanej juz nie ma.
Odpowiem.To prawda,że tej osoby już nie ma,ale nam na ziemi i tak trudno pojąć świętość.Gdyby chwałę świętości pojęto to wszyscy by się nawrócili i to z radością bez żadnego przymusu a sławę doczesną mielibyśmy za nic.Ale nie widzieliśmy jeszcze raju na własne oczy a wobec doczesnych trudności pojawia się łatwo zwątpienie.Ale wiara to wysiłek-uwierzyć nie mając bezpośredniego objawienia.Objawień dostąpili nieliczni,ale i Ci,którzy ich nie mieli też zostali świętymi w myśl słów z Biblii:"błogosławieni,którzy nie widzieli a uwierzyli".